บทใคร่ครวญประจำวันขอบคุณพระเจ้า ของพอล ทริปป์ตัวอย่าง

คุณและผมต้องพูดกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า เราต้องส่องกระจกและสารภาพกับตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรในตอนเช้าของเรา นี่คือสิ่งที่เราทุกคนต้องพูด: “ฉันไม่ได้เป็นบัณฑิตที่สง่างาม” การโต้แย้งเพื่อความชอบธรรมของตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่น่าดึงดูดมาก:

“นั่นไม่ใช่ราคะหรอก ฉันเป็นแค่ผู้ชายที่ชอบความสวยงาม"

“นั่นไม่ใช่การนินทา มันเป็นเพียงคำขอคำอธิษฐานเผื่อที่เป็นเรื่องส่วนตัวและละเอียดมาก”

“ฉันไม่ได้โกรธลูก ๆ ฉันแค่ทำหน้าที่เป็นหนึ่งในผู้เผยพระวจนะของพระเจ้า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า . . .’”

“ฉันไม่ได้แสวงหาอำนาจส่วนตัวอย่างน่าเกลียด ไม่เลย ฉันแค่กำลังฝึกฝนการใช้ของประทานการเป็นผู้นำที่พระเจ้าประทานให้เท่านั้น”

“ฉันไม่ได้เป็นคนเย็นชาและขี้เหนียว ฉันแค่พยายามที่จะเป็นผู้ดูแลที่ดีในสิ่งที่พระเจ้าทรงมอบให้ฉัน”

“ฉันไม่ภูมิใจเลย ฉันแค่คิดว่าต้องมีใครสักคนมาควบคุมการสนทนานี้”

“มันไม่ใช่การโกหกจริง ๆ หรอก มันเป็นเพียงวิธีการบอกเล่าข้อเท็จจริงที่แตกต่างออกไป”

เราทุกคนมักจะคิดว่าเราเป็นคนชอบธรรมมากกว่าที่เป็นจริง เราไม่ชอบคิดว่าตัวเองยังคงมีความต้องการอย่างยิ่งในพระคุณแห่งการช่วยกู้ของพระเจ้า และแน่นอนเราไม่ต้องการเผชิญกับความจริงที่ว่าเราจำเป็นต้องได้รับการช่วยออกมาจากตัวเราเองนั่นแหละ! เมื่อคุณโต้แย้งเพื่อความชอบธรรมของคุณเอง พยายามอย่างหนักเพื่อปฏิเสธหลักฐานที่ชัดเจนของความบาปของคุณ คุณก็จะไม่แสวงหาพระคุณอันน่าอัศจรรย์ซึ่งเป็นความหวังเดียวของคุณ พระคุณนั้นดูน่าสนใจต่อคนบาปเท่านั้น ความอุดมสมบูรณ์แห่งความดีของพระเจ้านั้นมีแต่คนยากจนที่จะแสวงหา

การรักษาเยียวยาทางจิตวิญญาณของแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่จะได้รับการยกย่องจากผู้ที่ยอมรับว่าพวกเขายังคงทนทุกข์ทรมานจากโรคทางจิตวิญญาณแห่งบาปเท่านั้น มันเป็นโศกนาฏกรรมเมื่อเราสรรเสริญพระเจ้าสำหรับพระคุณของพระองค์ในวันอาทิตย์และปฏิเสธความต้องการพระคุณนั้นไปตลอดทั้งสัปดาห์ จงเผชิญกับความจริงในวันนี้ที่ว่าความต้องการในพระคุณของคุณจะไม่มีวันมากเกินไป ไม่ว่าคุณจะเรียนรู้มามากแค่ไหนและเติบโตแค่ไหน จนกว่าคุณจะอยู่ที่อีกด้านหนึ่งและการต่อสู้ของคุณก็จบลงเพราะไม่มีความบาปอีกแล้ว (ดู ฟป. 3:12–16) วิธีที่จะเริ่มชื่นชมยินดีในพระคุณที่พระเจ้าประทานให้คุณอย่างอิสระทุกวัน คือการยอมรับว่าคุณต้องการมันมากแค่ไหน