สุภาษิต 8:1-13

ปัญญามิได้ร้องเรียกหรือ ความเข้าใจมิได้เปล่งเสียงหรือ ณ ที่สูงที่ข้างทาง ที่กลางถนนปัญญาก็ยืนอยู่ ข้างประตูหน้าเมือง ที่ทางเข้ามุข ปัญญาก็ร้องเสียงดังว่า <<โอ บรรดาผู้ชายเอ๋ย เราเรียกเจ้า และเสียงเรียกของเราไปถึงบุตรชายของมนุษย์ โอ คนเขลา จงเข้าถึงความหยั่งรู้ โอ คนโง่ จงเข้าใจ ฟังซิ เพราะเราจะพูดถึงสิ่งที่มีเกียรติ เพราะสิ่งที่ชอบจะมาจากริมฝีปากของเรา เพราะปากของเราจะเปล่งความจริง ความโหดร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังต่อริมฝีปากของเรา บรรดาคำปากของเรานั้นชอบธรรม ในนั้นไม่มีคำบิดหรือคำคด คำเหล่านั้นสำหรับผู้ที่เข้าใจก็ตรงหมด สำหรับผู้พบความรู้ก็ถูกต้อง จงรับคำสั่งสอนของเราแทนเงิน และความรู้แทนทองคำอย่างดี เพราะปัญญาดีกว่าทับทิม และสิ่งที่เจ้าปรารถนาทั้งหมดจะเปรียบเทียบกับปัญญาไม่ได้ เราคือปัญญา อยู่ในความหยั่งรู้ และเราพบความรู้และความเฉลียวฉลาด ความยำเกรงพระเจ้าเป็นความเกลียดชังความชั่วร้าย เราเกลียดความเย่อหยิ่งและความจองหอง และทางของความชั่วร้ายกับวาจาตลบตะแลง