สุภาษิต 8:1-13

ปัญญาไม่ได้ส่งเสียงเรียกอยู่หรือ? ความเข้าใจไม่ได้ร้องเรียกอยู่หรือ? ปัญญายืนอยู่บนที่สูง ริมทางเดิน และตรงทางแยก ปัญญาร้องเสียงดัง อยู่ที่ข้างประตูเข้าเมืองว่า “มนุษย์ทั้งหลายเอ๋ย เราร้องเรียกพวกเจ้า เราป่าวร้องแก่มนุษย์ทั้งปวง เจ้าคนอ่อนต่อโลก จงมีความสุขุมรอบคอบ เจ้าคนโง่ จงใส่ใจในสิ่งนี้ ฟังเถิด เรามีเรื่องสำคัญมากจะบอก เราเอ่ยปากเพื่อกล่าวสิ่งที่ถูกต้อง ปากของเรากล่าวความจริง ริมฝีปากของเราชิงชังความชั่ว วาจาทั้งสิ้นของเราเที่ยงธรรม ไม่มีการลดเลี้ยวหรือบิดเบือน คำพูดของเราตรงไปตรงมาสำหรับผู้มีความเข้าใจ และถูกทำนองคลองธรรมสำหรับผู้มีความรู้ จงเลือกคำสอนของเราแทนที่จะเลือกเงิน เลือกความรู้แทนที่จะเลือกทองเนื้อเก้า เพราะปัญญาสูงค่ากว่าทับทิม สิ่งที่เจ้าปรารถนาไม่มีอะไรเปรียบกับนางได้ “เรา ปัญญา อยู่คู่ความสุขุมรอบคอบ เรามีความรู้และความเฉลียวฉลาด ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าคือการเกลียดชังความชั่ว เราชิงชังความหยิ่งยโส ความจองหอง การประพฤติชั่ว และวาจาตลบตะแลง