โฮเชยา 2:1-16

จงเรียกน้องชายของเจ้าว่า <<อัมมี>> จงเรียกน้องสาวของเจ้าว่า<<รุหะมาห์>> จงว่ากล่าวมารดาของเจ้า จงว่ากล่าวเถิด เพราะว่านางไม่ใช่ภรรยาของเรา และเราไม่ใช่สามีของนาง ให้เธอทิ้งการเล่นชู้เสียจากหน้าของเธอ และทิ้งการล่วงประเวณีเสียจากระหว่างถันของนาง มิฉะนั้นเราจะเปลื้องผ้าของนางให้ล่อนจ้อน กระทำให้เธอเหมือนวันที่เธอเกิดมา กระทำให้เธอเหมือนถิ่นทุรกันดาร และกระทำให้เธอเหมือนแผ่นดินที่แตกระแหง และประหารเธอเสียด้วยความกระหาย เราจะไม่มีความสงสารต่อบุตรทั้งหลายของนาง เพราะว่าเขาทั้งหลายเป็นลูกของการเล่นชู้ เพราะว่ามารดาของเขาเล่นชู้ เธอผู้ที่ให้กำเนิดเขาทั้งหลายได้ประพฤติความอับอาย เพราะนางกล่าวว่า <ฉันจะตามคนรักของฉันไป ผู้ให้อาหารและน้ำแก่ฉัน เขาให้ขนแกะและป่านแก่ฉัน ทั้งน้ำมันและของดื่ม> เพราะเหตุนี้ เราจะเอาหนามไก่ให้สะทางของนางไว้ เราจะสร้างกำแพงกั้นนางไว้ เพื่อมิให้นางหาทางของนางพบ นางจะไปตามบรรดาคนรักของนาง แต่ก็จะตามไม่ทัน นางจะเที่ยวเสาะหาเขาทั้งหลาย แต่นางก็จะไม่พบเขา แล้วนางจะว่า <ฉันจะไป หาผัวคนแรกของฉัน เพราะแต่ก่อนนั้นฐานะฉันยังดีกว่าเดี๋ยวนี้> แต่นางหาทราบไม่ ว่าเราเป็นผู้ให้ ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมัน และได้ให้เงินและทองแก่นาง ซึ่งเขาใช้สำหรับพระบาอัล เพราะฉะนั้นเราจะเรียกข้าวคืน ตามกำหนดฤดูกาล และเรียกเหล้าองุ่นคืนตามฤดู และเราจะเรียกขนแกะและป่านของเรา ซึ่งให้เพื่อใช้ปกปิดกายเปลือยเปล่าของนางนั้นคืนเสีย คราวนี้เราจะเผยความลามกของนาง ต่อหน้าคนรักของนาง และไม่มีใครช่วยให้นางพ้นมือเราได้ เราจะให้ความร่าเริงของนางสิ้นสุดลง ทั้งเทศกาลเลี้ยง เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำ วันสะบาโต และบรรดาเทศกาลทั้งสิ้นของนาง เราจะให้เถาองุ่นและต้นมะเดื่อของนางร้างเปล่า ที่นางคุยว่า <นี่แหละเป็นสินจ้างของฉัน ซึ่งคนรักของฉันให้ฉัน> เราจะทำให้กลายเป็นป่า และสัตว์ป่าทุ่งจะกินเสีย เราจะทำโทษนางเนื่องในวันเทศกาลเลี้ยงพระบาอัล เมื่อนางเผาเครื่องหอมบูชาพระนั้น แล้วก็แต่งกายของนางด้วยแหวนและทองรูปพรรณ และติดตามบรรดาคนรักของนางไป และลืมเราเสีย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ <<ดูเถิด เหตุนี้เราจะเกลี้ยกล่อมนาง พานางเข้าไปในถิ่นทุรกันดาร และปลอบใจนาง เราจะให้นางมีสวนองุ่นที่นั่น กระทำให้หุบเขาอาโคร์ เป็นประตูแห่งความหวัง แล้วนางจะตอบอย่างสมัยเมื่อนางยังสาวอยู่ ดังในสมัยเมื่อนางออกมาจากแผ่นดินอียิปต์>> <<พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้นเจ้าจะเรียกเราว่า <สามีของฉัน> เจ้าจะไม่เรียกเราว่า <พระบาอัลของฉัน> อีกต่อไป