โฮเชยา 2:1-16

“จงเรียกน้องชายของเจ้าว่า ‘ประชากรของเรา’ และเรียกพี่สาวของเจ้าว่า ‘ผู้เป็นที่รักของเรา’ “จงตำหนิมารดาของเจ้า จงตำหนินางเถิด เพราะนางไม่ใช่ภรรยาของเรา และเราไม่ใช่สามีของนาง ให้นางทิ้งความยั่วยวนจากใบหน้าของนาง และทิ้งความไม่ซื่อสัตย์จากอกของนางเถิด มิฉะนั้นเราจะเปลื้องนางให้เปลือยเปล่า ล่อนจ้อนเหมือนวันที่นางเกิดมา เราจะทำให้นางเหมือนถิ่นกันดาร ให้นางเป็นดินแดนแห้งผาก และประหารนางด้วยความกระหาย เราจะไม่แสดงความรักต่อลูกๆ ของนาง เพราะเป็นลูกชู้ แม่ของเขาไม่ซื่อสัตย์ และให้กำเนิดพวกเขามาอย่างน่าอดสู นางกล่าวว่า ‘ฉันจะตามบรรดาชู้รักไป เขาให้อาหารและน้ำ ให้ขนสัตว์ ผ้าลินิน น้ำมัน และเครื่องดื่มแก่ฉัน’ ฉะนั้นเราจะเอาพุ่มหนามกีดขวางหนทางของนาง เราจะล้อมกรอบจนนางหมดทางไป นางจะวิ่งไล่ตามชู้รัก แต่ไม่ทัน นางจะเสาะหาพวกเขา แต่ไม่พบ แล้วนางจะบอกว่า ‘ฉันจะกลับไปหาสามีคนแรกของฉัน เพราะเมื่อก่อนฉันมีชีวิตที่ดีกว่านี้มากนัก’ นางไม่รับรู้ว่าเรานี่แหละ คือผู้ที่ให้เมล็ดข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันแก่นาง คือผู้ที่ให้เงินและทอง ซึ่งพวกเขาใช้บูชาพระบาอัล “ดังนั้นเราจะริบเมล็ดข้าวของเราเมื่อมันสุก และริบเหล้าองุ่นใหม่เมื่อได้ที่แล้ว เราจะเอาผ้าขนสัตว์และผ้าลินินของเราคืน ซึ่งเราตั้งใจให้นางไว้ปกปิดความเปลือยเปล่าของนาง ดังนั้นในบัดนี้เราจะแฉความสำส่อนของนาง ต่อหน้าชู้รักทั้งหลาย และจะไม่มีผู้ใดช่วยนางให้พ้นมือเราไปได้ เราจะยุติงานฉลองทั้งปวงของนาง ได้แก่เทศกาลประจำปีทั้งหลาย วันขึ้นหนึ่งค่ำและวันสะบาโต ทั้งหมดนี้เป็นเทศกาลตามกำหนดของนาง เราจะทำลายบรรดาเถาองุ่นและต้นมะเดื่อของนาง ซึ่งนางกล่าวว่าชู้รักให้มาเป็นค่าตัว เราจะทำให้มันกลายเป็นพุ่มหนาม และสัตว์ป่าทั้งหลายจะเข้ามารุมกิน เราจะลงโทษนาง ที่นางเผาเครื่องหอมบูชาแก่พระบาอัลในวันเหล่านั้น นางประดับกายด้วยแหวนและเพชรพลอยแพรวพราว แล้วโลดแล่นตามชู้รักไป แต่นางกลับลืมเรา” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “ดังนั้นเรากำลังจะเกลี้ยกล่อมนาง เราจะพานางเข้าไปในถิ่นกันดาร และพูดกับนางอย่างอ่อนโยน ที่นั่นเราจะคืนสวนองุ่นแก่นาง และจะทำให้หุบเขาอาโคร์กลายเป็นประตูแห่งความหวัง ที่นั่นนางจะร้องเพลงเหมือนเมื่อครั้งแรกรุ่น เหมือนวันที่นางออกมาจากอียิปต์” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศแก่ชาวอิสราเอลว่า “ในวันนั้นเจ้าจะเรียกเราว่า ‘สามีของฉัน’ และไม่เรียกว่า ‘นายของฉัน’ อีกต่อไป