สุภาษิต 24:11-34

สุภาษิต 24:11-34 NTV

จง​ช่วย​ชีวิต​คน​ที่​กำลัง​ถูก​พา​ตัว​ไป​ฆ่า และ​คน​ที่​กำลัง​ซัดเซ​ไป​ยัง​ที่​ประหาร ถ้า​เจ้า​อ้าง​ว่า “เรา​ไม่​รู้​เรื่อง​นี้​เลย” แล้ว​พระ​องค์​ดู​ที่​ใจ​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​เข้าใจ​หรือ พระ​องค์​ผู้​ดูแล​จิต​วิญญาณ​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​รู้​หรือ พระ​องค์​จะ​ไม่​สนอง​ตอบ​ทุก​คน​ตาม​แต่​การ​กระทำ​ของ​เขา​หรือ ลูก​เอ๋ย กิน​น้ำผึ้ง​เถิด เพราะ​ว่า​เป็น​สิ่ง​ดี และ​น้ำผึ้ง​ที่​หยด​จาก​รวง​มี​รส​หวาน จง​รู้​ด้วย​ว่า​สติ​ปัญญา​ก็​เป็น​เช่น​นั้น​ต่อ​จิต​วิญญาณ​ของ​เจ้า ถ้า​เจ้า​พบ เจ้า​ก็​จะ​มี​อนาคต และ​ความ​หวัง​ของ​เจ้า​จะ​ไม่​ถูก​ตัด​ขาด​ไป อย่า​ทำตัว​เหมือน​โจร​ที่​ดัก​ซุ่ม​เพื่อ​กระทำ​การ​ต่อต้าน​บ้าน​ของ​คน​มี​ความ​ชอบธรรม อย่า​ทำลาย​ที่​อยู่​อาศัย​ของ​เขา ด้วย​ว่า คน​มี​ความ​ชอบธรรม​ล้ม​เจ็ด​ครั้ง แล้ว​ก็​ลุก​ขึ้น​อีก ส่วน​คน​ชั่ว​จะ​ล้ม​ลง​ใน​ความ​หายนะ อย่า​ยินดี​เวลา​ศัตรู​ของ​เจ้า​ล้ม​ลง และ​อย่า​สะใจ​เวลา​ที่​เขา​พลาด โดย​เกรง​ว่า​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​เห็น​และ​ไม่​พอใจ และ​พระ​องค์​ก็​จะ​เลิก​โกรธ​กริ้ว​เขา อย่า​วุ่นวาย​ใจ​เพราะ​คน​ทำ​ความ​ชั่ว หรือ​อิจฉา​คน​เลว ด้วย​ว่า​คน​ชั่ว​ไม่​มี​อนาคต ตะเกียง​ของ​คน​เลว​จะ​ถูก​ดับ ลูก​เอ๋ย จง​เกรง​กลัว​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​และ​กษัตริย์ และ​จง​เชื่อฟัง​ทั้ง​สอง เพราะ​ว่า​ความ​หายนะ​จาก​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​และ​กษัตริย์​จะ​เกิด​ขึ้น​โดย​ฉับพลัน แล้ว​ใคร​จะ​รู้​ถึง​ขนาด​ของ​ความ​เสียหาย​ที่​จะ​เกิด​ขึ้น​จาก​ทั้ง​สอง สิ่ง​ที่​จะ​กล่าว​ต่อ​ไป​นี้​มา​จาก​ผู้​มี​สติ​ปัญญา​เช่น​กัน การ​ตัดสิน​อย่าง​ลำเอียง​เป็น​สิ่ง​ไม่​ดี คน​ที่​พูด​กับ​คน​ชั่ว​ว่า “เจ้า​ไม่​มี​ความ​ผิด” บรรดา​ชน​ชาติ​ก็​จะ​สาป​แช่ง และ​บรรดา​ประชา​ชาติ​จะ​กล่าว​โทษ​เขา แต่​คน​ที่​ห้าม​คน​ชั่ว​ไว้​จะ​มี​ความ​ยินดี และ​พระ​พร​อัน​ประเสริฐ​จะ​เป็น​ของ​เขา ใคร​ก็​ตาม​ที่​ตอบ​ตาม​ความ​เป็น​จริง เป็น​เสมือน​จูบ​ที่​ริม​ฝีปาก จง​เตรียม​งาน​ข้าง​นอก​ของ​เจ้า​ให้​เสร็จ ให้​ทุก​สิ่ง​ใน​ไร่​นา​พร้อม​สำหรับ​เจ้า และ​หลัง​จาก​นั้น​จึง​สร้าง​บ้าน​ของ​เจ้า อย่า​เป็น​พยาน​เท็จ​ต่อต้าน​เพื่อน​บ้าน​ของ​เจ้า​โดย​ไม่​มี​สาเหตุ และ​อย่า​หลอก​ลวง​ด้วย​ริม​ฝีปาก​ของ​เจ้า อย่า​พูด​ว่า “เรา​จะ​กระทำ​ต่อ​เขา​ให้​เท่า​กับ​ที่​เขา​กระทำ​ต่อ​เรา เรา​จะ​สนอง​ตอบ​คน​นั้น​ตาม​ที่​เขา​ได้​กระทำ​ไป” เรา​ผ่าน​ไร่​นา​ของ​คน​เกียจคร้าน ผ่าน​สวน​องุ่น​ของ​คน​ไร้​สามัญ​สำนึก และ​ดู​เถิด มี​หนาม​เต็ม​ไป​หมด พื้น​ดิน​ปกคลุม​ไป​ด้วย​ไม้​หนาม และ​กำแพง​หิน​ก็​ถูก​พัง​ทลาย​ลง เรา​เห็น​แล้ว​ก็​พิจารณา เรา​มอง​ดู​แล้ว​ก็​ได้​รับ​บทเรียน นอน​สักนิด หลับ​สักหน่อย วาง​มือ​พัก​สัก​ประเดี๋ยว แล้ว​ความ​จน​ก็​จะ​มา​ถึง​ตัว​เจ้า​ประหนึ่ง​โจร​มา และ​เจ้า​จะ​ขาดแคลน​ประหนึ่ง​คน​ถือ​โล่