โยบ 27:1-18

และโยบได้ยกกลอนภาษิตของตนมากล่าวอีกว่า “พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด คือพระองค์ผู้ทรงนำความยุติธรรมของข้าไปเสีย และองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด คือพระองค์ผู้ทรงทำให้ใจข้าขมขื่น ลมหายใจยังอยู่ในตัวข้าตราบใด และลมปราณจากพระเจ้ายังอยู่ในจมูกข้าตราบใด ริมฝีปากข้าจะไม่พูดความเท็จ และลิ้นข้าจะไม่เปล่งคำหลอกลวง เมินเสียเถิดที่ข้าจะพูดว่าพวกท่านชอบธรรม ข้าจะไม่ยอมทิ้งความซื่อสัตย์ของข้าจนวันตาย ข้ายึดความชอบธรรมของข้าไว้มั่นไม่ยอมปล่อยไป จิตใจของข้าไม่ตำหนิข้า ไม่ว่าวันใดในชีวิตของข้า “ขอให้ศัตรูของข้าเป็นเหมือนคนอธรรม และขอให้ผู้ที่ลุกขึ้นต่อสู้ข้าเป็นเหมือนคนชั่ว เพราะคนที่ไม่นับถือพระเจ้าจะมีความหวังอะไร เมื่อพระเจ้าทรงตัดเขาออกไปเสีย เมื่อพระเจ้าทรงเอาชีวิตของเขาไป? พระเจ้าจะทรงฟังเสียงร้องของเขา เมื่อความยากลำบากมาถึงเขาหรือ? เขาจะปีติยินดีในองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์หรือ? เขาจะกราบทูลพระเจ้าทุกเวลาหรือ? ข้าจะสอนท่านทั้งหลายเรื่องฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า ข้าจะไม่ปิดบังพระดำริขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ดูเถิด ท่านทุกคนได้เห็นเองแล้ว ทำไมท่านจึงพูดเหลวไหลเช่นนั้นเล่า? “นี่เป็นส่วนของคนอธรรมจากพระเจ้า และเป็นมรดกซึ่งผู้บีบบังคับได้รับจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ถ้าลูกหลานของเขาเพิ่มขึ้น ก็เพื่อถูกดาบ และพงศ์พันธุ์ของเขาจะหาไม่พอกิน คนของเขาที่รอด โรคระบาดก็จะฝังเสีย และเมียม่ายของเขาจะไม่คร่ำครวญ ถึงเขาจะสะสมเงินไว้มากดั่งผงคลีดิน และกองเสื้อผ้าไว้ดั่งดินเหนียว เขาจะกองไว้ก็ได้ แต่คนชอบธรรมจะสวม และคนไร้ผิดจะแบ่งเงินกัน บ้านที่เขาสร้างจะเหมือนรังไหมของดักแด้ เหมือนเพิงที่คนยามสร้าง