อิสยาห์ 17:1-14

ครุวาทเกี่ยวกับเมืองดามัสกัส นี่แน่ะ ดามัสกัสจะไม่เหลือเป็นเมือง และจะกลายเป็นกองซากปรักหักพัง เมืองทั้งหลายของอาโรเออร์จะถูกทิ้งร้าง จะกลายเป็นที่สำหรับฝูงแพะแกะ ที่ซึ่งพวกมันจะนอนลงโดยไม่มีใครทำให้มันกลัว ป้อมปราการจะหายไปจากเอฟราอิม และราชอาณาจักรจะหายไปจากดามัสกัส และคนเหลืออยู่ของซีเรีย จะเป็นเหมือนศักดิ์ศรีของคนอิสราเอล พระยาห์เวห์จอมทัพตรัสดังนี้แหละ และอยู่มาในวันนั้น ศักดิ์ศรีของยาโคบจะตกต่ำ และร่างกายที่อ้วนของเขาจะซูบผอมลง และจะเป็นเหมือนคนเกี่ยวข้าวที่รวบรวมต้นข้าวซึ่งตั้งอยู่ แขนของเขาจะเกี่ยวรวงข้าว และจะเป็นเหมือนเมื่อคนเก็บรวงข้าว ที่หุบเขาเรฟาอิม แต่การเก็บเกี่ยวที่เหลืออยู่ในนั้น จะเป็นเหมือนการตีต้นมะกอก ที่มีเพียงสองหรือสามลูก ซึ่งเหลืออยู่บนยอดสูงสุด หรือสี่ถึงห้าลูก ซึ่งอยู่ตามกิ่งของต้นไม้ พระยาห์เวห์ พระเจ้าของอิสราเอลตรัสดังนี้แหละ ในวันนั้น คนจะเอาใจใส่ในพระผู้สร้างของตน และดวงตาของเขาจะมองดูองค์บริสุทธิ์ของอิสราเอล เขาจะไม่เอาใจใส่แท่นบูชา ซึ่งทำด้วยมือของเขา และเขาจะไม่มองสิ่งที่นิ้วของเขาเองทำขึ้น ไม่ว่าจะเป็นบรรดาเสาอาเช-ราห์ หรือที่เผาเครื่องหอม ในวันนั้นเมืองทั้งหลายที่แข็งแกร่งของเขา ซึ่งพวกเขาทิ้งให้ร้างเพราะคนอิสราเอล จะเป็นเหมือนที่ทิ้งร้างในป่าหรือในดงไม้ และจะกลายเป็นที่ร้างเปล่า เพราะเจ้าได้หลงลืมพระเจ้าแห่งความรอดของเจ้า และไม่ได้จดจำพระศิลาแห่งการลี้ภัยของเจ้า ดังนั้นเจ้าปลูกต้นไม้แห่งความยินดี และปักกิ่งองุ่นของคนต่างด้าวไว้ แม้ว่าเจ้าทำให้มันงอกในวันที่เจ้าปลูกมัน และทำให้มันออกดอกในเช้าของวันที่เจ้าหว่าน ถึงกระนั้นผลการเก็บเกี่ยวก็จะหนีไป ในวันแห่งความโศกเศร้าและความเจ็บปวดที่รักษาไม่ได้ เอ๊ะ เสียงอึกทึกของประชาชนมากมาย ดังสนั่นเหมือนเสียงดังสนั่นของทะเล เอ๊ะ เสียงดังกึกก้องของชนชาติทั้งหลาย ดังกึกก้องเหมือนเสียงกึกก้องของน้ำที่มีพลังมหาศาล บรรดาชนชาติส่งเสียงกึกก้องเหมือนเสียงของน้ำเป็นอันมาก แต่พระองค์จะทรงกำราบเขา และเขาจะหนีไปไกลๆ ถูกไล่ไปเหมือนแกลบที่ต้องลมบนภูเขา เหมือนฝุ่นที่ปลิวไปต่อหน้าพายุ ดูซิ พอเวลาเย็น ก็มีความสยดสยอง ก่อนรุ่งเช้า เขาทั้งหลายก็ไม่มีแล้ว นี่เป็นสภาพของพวกที่แย่งทรัพย์ของเรา และเป็นส่วนของพวกที่ปล้นเรา