Merr aplikacioninÇdo ditë me radhëShembull
«Me përulësi, secili ta çmojë tjetrin më shumë se vetveten» (Filipianëve 2:3b).
Ta çmosh tjetrin më shumë se vetveten është kundër natyrës; natyra njerëzore e rënë [në mëkat] rebelohet para një goditjeje të tillë që i bëhet egos së saj. Është e pamundur nga ana njerëzore; ne nuk e kemi në vetvete fuqinë për të jetuar një jetë të botës tjetër [frymërore]. Por është e mundshme nga ana hyjnore; Fryma e Shenjtë që banon brenda nesh na fuqizon ta fshehim veten që të tjerët të nderohen.
Gedeoni e ilustron tekstin tonë. Pasi treqind burrat e tij i kishin mundur madianitët, ai kërkoi ndihmën e njerëzve të Efraimit për të dhënë goditjen përfundimtare. Ata i dolën gjatë rrugës kur [armiqtë] po arratiseshin dhe kapën dy princa të Madianit. Por ata u ankuan që nuk ishin thirrur më parë. Gedeoni u përgjigj se qëmtimi i Efraimit vlente më shumë se sjellja e Abiezerit (Gjyqtarët 8:2), domethënë, operacioni fshirës i bërë nga burrat e Efraimit ishte më i shquar se e tërë fushata e kryer nga Gedeoni. Kjo frymë altruizmi u pëlqeu burrave të Efraimit.
Joabi shfaqi një altruizëm të madh kur e kapi Rabahun dhe më pas kërkoi të vinte Davidi për të dhënë goditjen vdekjeprurëse (2 Samuelit 12:26-28). Joabi ishte krejt i kënaqur që lavdinë për fitoren ta merrte Davidi. Ky ishte një nga çastet më fisnike në jetën e Joabit.
Apostulli Pal i çmoi filipianët më shumë se vetveten. Ai tha se ajo çfarë po bënin ata ishte sakrifica domethënëse për Perëndinë, ndërsa ai nuk ishte asgjë më shumë se një ofertë pije, i derdhur mbi flijimin dhe shërbimin e besimit të tyre (Filipianëve 2:17).
Në kohët më të fundit, një shërbëtor i dashur i Krishtit po priste në një paradhomë bashkë me predikues të shquar, gati për të dalë në një platformë. Kur më në fund u shfaq te dera dhe pasoi një brohoritje buçitëse, ai kaloi anash menjëherë me qëllim që brohoritjen ta merrnin ata që po e ndiqnin.
Shembulli suprem i vetësakrifikimit është Zoti Jezus. Ai e përuli Veten që ne të lartësohemi. Ai u bë i varfër që ne të bëhemi të pasur. Ai vdiq që ne të jetojmë.
«Kini në ju po atë mendje që ishte në Jezus Krishtin».
Ta çmosh tjetrin më shumë se vetveten është kundër natyrës; natyra njerëzore e rënë [në mëkat] rebelohet para një goditjeje të tillë që i bëhet egos së saj. Është e pamundur nga ana njerëzore; ne nuk e kemi në vetvete fuqinë për të jetuar një jetë të botës tjetër [frymërore]. Por është e mundshme nga ana hyjnore; Fryma e Shenjtë që banon brenda nesh na fuqizon ta fshehim veten që të tjerët të nderohen.
Gedeoni e ilustron tekstin tonë. Pasi treqind burrat e tij i kishin mundur madianitët, ai kërkoi ndihmën e njerëzve të Efraimit për të dhënë goditjen përfundimtare. Ata i dolën gjatë rrugës kur [armiqtë] po arratiseshin dhe kapën dy princa të Madianit. Por ata u ankuan që nuk ishin thirrur më parë. Gedeoni u përgjigj se qëmtimi i Efraimit vlente më shumë se sjellja e Abiezerit (Gjyqtarët 8:2), domethënë, operacioni fshirës i bërë nga burrat e Efraimit ishte më i shquar se e tërë fushata e kryer nga Gedeoni. Kjo frymë altruizmi u pëlqeu burrave të Efraimit.
Joabi shfaqi një altruizëm të madh kur e kapi Rabahun dhe më pas kërkoi të vinte Davidi për të dhënë goditjen vdekjeprurëse (2 Samuelit 12:26-28). Joabi ishte krejt i kënaqur që lavdinë për fitoren ta merrte Davidi. Ky ishte një nga çastet më fisnike në jetën e Joabit.
Apostulli Pal i çmoi filipianët më shumë se vetveten. Ai tha se ajo çfarë po bënin ata ishte sakrifica domethënëse për Perëndinë, ndërsa ai nuk ishte asgjë më shumë se një ofertë pije, i derdhur mbi flijimin dhe shërbimin e besimit të tyre (Filipianëve 2:17).
Në kohët më të fundit, një shërbëtor i dashur i Krishtit po priste në një paradhomë bashkë me predikues të shquar, gati për të dalë në një platformë. Kur më në fund u shfaq te dera dhe pasoi një brohoritje buçitëse, ai kaloi anash menjëherë me qëllim që brohoritjen ta merrnin ata që po e ndiqnin.
Shembulli suprem i vetësakrifikimit është Zoti Jezus. Ai e përuli Veten që ne të lartësohemi. Ai u bë i varfër që ne të bëhemi të pasur. Ai vdiq që ne të jetojmë.
«Kini në ju po atë mendje që ishte në Jezus Krishtin».
Shkrimet e Shenjta
Rreth këtij plani
Kjo është mënyra si duhet ta jetoni jetën: Çdo ditë me radhë. Por ajo që e bën tërë ndryshimin është se si e jetoni çdo ditë. Një mënyrë për t’u siguruar që ditët tona mbi tokë kanë vlerë për Perëndinë është ta mbushim mendjen dhe zemrën tonë me “Fjalën e rrënjosur” që të mund të rritemi me anë të saj. Ky është një libër me përsiatje gjallëruese mbi vargjet e Biblës nga shkrimet e freskëta dhe që e lartësojnë Krishtin nga autori William MacDonald.
More
Ky plan leximi u krijua nga Willian MacDonald. http://asamblejabiblike.al
