Dashuro Si Jezusi Shembull

Ashtu si Krishti e Do Kishën (pjesa 2)

Ne ishim të martuar vetëm për dy vjet të shkurtër, natën kur ajo e ndjeu për herë të parë: një dhimbje e mprehtë therëse që mbingarkoi menjëherë të gjitha shqisat e tjera të saj. Intensiteti do të zbehej gjatë disa orëve të ardhshme në valë dhimbjesh, shtrëngimesh, dhe lotësh. Si një 20-vjeçar i ndrojtur dhe i dobët, unë kisha premtuar ta doja këtë grua në të mirë ose në të keqe, por supozova se më e keqja do të vinte pas dekadave të përgatitjes. Kjo nuk është ajo që ndodhi. Dhimbja vazhdoi të kthehej. Gjatë natës, me një foshnjë në fund të korridorit, u përpoqëm të lidheshim në të njëjtën mënyrë që gëzojnë shumica e çifteve të martuara, por në vend të kësaj kishte vetëm dhimbje. Këto ishin ditët e para, të asaj që do të bëhej një thatësirë ​​tre-vjeçare e intimitetit. Ajo u fut në dhomën tonë të gjumit dhe u shfaq mbi martesën tonë si një hije e gjatë mbrëmjeje. Akti i krijuar për të na sjellë më pranë, ishte rrëmbyer për të na larguar. Javët do të kalonin dhe ne do të përpiqeshim përsëri, duke shpresuar se situata kishte ndryshuar, por nuk kishte ndryshuar. Së shpejti, ne u ndalëm fare së përpjekuri. Shumë net i kthyem shpinën njëri-tjetrit në shtrat, përballë mureve të kundërt. Unë mund të dëgjoja lotët e saj të mbytura, ndërsa përpiqej të fshihte dhimbjen e saj, dhe unë në heshtje qaja në jastëkun tim.

Nuk e kisha imagjinuar martesën kështu. Enët dhe pelenat, larja e rrobave dhe lëndina - të gjitha përgjegjësitë u grumbulluan dhe na shtyen edhe më larg. Nuk kishte momente pajtimi pas argumenteve. Nuk kishte asnjë mëngjes të shtune. Nuk kishte netë takimesh. Beteja na la të traumatizuar fizikisht dhe emocionalisht. Mendoja se e doja ashtu si Krishti e do Kishën, por nuk e dija vërtet se çfarë do të thoshte të hiqja dorë nga vetja, për të. Mësova sa pak dija për të dashur si Jezusi. Mendova seriozisht për të hequr dorë. Shumë netë, unë rrija zgjuar vonë pasi ajo shkonte në shtrat dhe i thërrisja Zotit në lutje. Unë pashë përpjekjet e mia të përsëritura për t'u rilidhur me të, të hedhura shpejt nga dita në ditë, për arsye që nuk mund t'i kuptoja.

Ky ishte momenti kur Zoti më hapi sytë dhe unë mbaj mend që mendova, kështu ndihet Jezusi për mua. Çdo mëngjes ai po kërkonte të lidhej me mua, por unë isha shumë i zënë. Çdo natë para gjumit, në vend që të kaloja kohë me Jezusin, unë isha duke djegur monedhën time emocionale, duke u zhytur në keqardhje për veten. Mund ta imagjinoja dhimbjen dhe thyerjen e zemrës së Jezusit, ndërsa refuzoja vazhdimisht ftesat e Tij më intime.

Gjatë gjithë kësaj kohe, unë kisha mbajtur të drejtat e mia si burrë, ndërsa pohoja se e gjitha kishte të bënte me forcimin e martesës sonë. Nëse do ta arrija këtë, do të duhej të ndryshoja. Edhe kur ndihej e njëanshme, ajo kishte nevojë që unë të lija mënjanë të drejtat e mia si burri i saj dhe ta doja pa kushte. Kështu që, sa herë që ndieja goditjen e refuzimit, do të kujtoja se si ndihej Zoti kur e refuzoja unë Atë. Tek Efesianët, thuhet se një burrë që e do gruan e tij e do veten e tij. Mësova se kur ndihesha më shumë i padashur, atëherë ishte nevoja më e madhe për të dashur gruan time. Kjo lloj pjekurie nuk erdhi thjesht me kalimin e kohës. Ajo duhej të kultivohej përmes dhimbjes, sakrificës, dhe nënshtrimit.

Unë ende nuk jam shumë i mirë ta dashuroj atë si Jezusi, por Ai me mirësi ka restauruar plotësisht martesën tonë dhe na ka dhënë një lidhje të palëkundur. Për shkak të dhimbjes sonë dhe zgjedhjes sonë për të dashur njëri-tjetrin përmes saj, ne gëzojmë një nivel intimiteti, që disa martesa nuk do të përjetojnë kurrë.

Michael Martin
Ekipi i YouVersion