Matthew Lefi 13
13
DOSBARTH VII.
Damegion.
1-3Yr un diwrnod, Iesu gwedi myned allan o’r tŷ á eisteddodd wrth làn y môr; ond tyrfa gymaint á ymdỳrai o’i amgylch; fel yr aeth efe i long, ac yr eisteddodd yno, a’r holl bobl á safent àr y làn. Yna yr ymadroddodd efe wrthynt am lawer o bethau mewn damegion.
4-9Yr heuwr, meddai efe, á aeth allan i hau; ac wrth hau, rhai hadau á syrthiasant àr fin y ffordd, a’r adar á ddaethant, ac á’u pigasant i fyny: rhai á syrthiasant àr dir creigiog, lle ni chawsant ond ychydig ddaiar: y rhai hyn á eginasant yn gynt, am nad oedd iddynt ddyfnder daiar: ond wedi i’r haul guro arnynt, hwy á ddeifiwyd, ac am nad oedd gwreiddyn iddynt, hwy á wywasant. Rhai á syrthiasant yn mysg drain, a’r drain á dyfasant ac a’u tagasant: Ereill á syrthiasant i dir da, ac á ddygasant ffrwyth, rhai àr eu cannfed, ereill àr eu triugeinfed ac ereill, àr eu degfed àr ugain. Pwybynag sy ganddo glustiau i wrandaw, gwrandawed.
10-17Yna y dysgyblion á’i cyfarchasant ef, gàn ddywedyd, Paham yr wyt yn llefaru wrthynt mewn damegion? Yntau, gàn ateb, á ddywedodd wrthynt, Am mai eich braint chwi, a nid yr eiddynt hwy, yw gwybod cyfrinion Teyrnasiad y Nefoedd. Canys i’r hwn y mae ganddo, y rhoddir chwaneg, ac efe á gaiff helaethrwydd; ond oddar yr hwn nid oes ganddo, y dygir hyd yn nod yr hyn sy ganddo. O herwydd pa ham yr wyf yn llefaru wrthynt hwy ar ddamegion; canys â hwy yn gweled, nid ynt yn gweled; ac yn clywed, nid ynt yn clywed, nac yn ystyried; yn gymmaint a bod y broffwydoliaeth hon i Isaia yn cael ei chyflawni ynynt, “Yn ddiau chwi á glyẅwch, ond ni ddëallwch; chwi á edrychwch, ond ni chanfyddwch. Oblegid dëall y bobl hyn sy gwedi ei hurtio, eu clustiau á fyddarwyd, a’u llygaid á gauasant, rhag, drwy weled â’u llygaid, clywed â’u clustiau, ac amgyffred â’u dëall, iddynt ddiwygio, ac i minnau eu hadferu hwynt.” Eithr dedwydd yw eich llygaid chwi, am eu bod yn gweled; a’ch clustiau chwi, am eu bod yn clywed. Oblegid, yn wir, yr wyf yn dywedyd wrthych, chwennychu o lawer o broffwydi, a rhai cyfiawn, weled y pethau à welwch chwi, ond nis gwelsant; a chlywed y pethau à glyẅwch chwi, ond nis clywsant.
18-23Dëallwch chwi, gàn hyny, ddameg yr heuwr. Pan glywo un athrawiaeth y Teyrnasiad, a heb ei hystyried, y mae yr un drwg yn dyfod, ac yn cipio ymaith yr hyn à heuwyd yn ei galon ef. Hyn á eglura y peth à syrthiodd àr fin y ffordd. Y peth à syrthiodd àr dir creigiog, á ddynoda y sawl, wrth glywed y gair, a’i derbynia àr y cyntaf gyda hyfrydwch; eto gàn nad yw gwedi ei wreiddio yn ei feddwl ef, nid yw yn ei ddal ond dros ychydig; canys pan ddel blinder neu erlidigaeth, o achos y gair, yn y fàn efe á adgwympa. Y peth à syrthiodd yn mysg drain, á ddynoda y gwrandaẅwr hwnw, yn yr hwn y mae gofalon bydol, a golud twyllodrus, yn tagu y gair, ac yn ei wneuthur yn anffrwythlawn. Ond y peth à syrthiodd i dir da, ac á ddyg ffrwyth, peth ar ei gannfed, arall àr ei driugeinfed, arall àr ei ddegfed àr ugain, á ddynoda yr hwn, nid yn unig sydd yn clywed ac yn ystyried y gair, ond yn ufyddâu iddo.
24-30Dameg arall á osododd efe iddynt, gàn ddywedyd, Gellir cymharu teyrnas y nefoedd i faes, yn yr hwn yr heuasai y perchenog rawn da; ond tra yr oedd pobl yn cysgu, ei elyn á ddaeth, ac á heuodd #13:24 Efrau; darnel.ler yn mhlith y gwenith, ac á aeth ymaith. Wedi i’r eginyn dyfu, ac i’r dwysen ddyfod allan, yna yr ymddangosodd y ller hefyd. A’r gweision á ddaethant, ac á ddywedasant wrth eu meistr, Syr, ti á heuaist rawn da yn dy faes; o ba le gan hyny, y mae y ller ynddo? Yntau á atebodd, Gelyn á wnaeth hyn. Hwythau á ddywedasant, A fyni di gàn hyny i ni eu chwŷnu hwynt allan? Yntau á atebodd, Na fýnaf; rhag i chwi, wrth chwýnu allan y ller, ddiwreiddio y gwenith hefyd. Gadewch i’r ddau gyd‐dyfu hyd y cynauaf; ac yn amser cynauaf, dywedaf wrth y medelwyr, cesglwch yn gyntaf y ller, a gwnewch hwynt yn sypiau iddeu llosgi; yna cesglwch y gwenith i’m hysgubor.
31-32Cyffelybiaeth arall á osododd efe iddynt, gàn ddywedyd, Cyffelyb yw teyrnas y nefoedd i ronyn o had #13:31 Mwstard.cethw, yr hwn á blànodd dyn yn ei faes; canys èr mai fo yw y lleiaf o’r hadau, y mae gwedi iddo dyfu, yn fwy nag un llysieuyn ac yn myned yn bren, nes y mae adar yr awyr yn ymddiddosi yn ei gangau.
33Cyffelybiaeth arall á roddes efe iddynt; Tebyg yw teyrnas y nefoedd i eples, yr hwn á gymysgodd gwraig mewn tri mesur o flawd, hyd oni epleswyd y cwbl.
34-35Yr holl gyffelybiaethau hyn á lefarodd Iesu wrth y bobl; canys drwy gyffelybiaethau yn unig y dysgai efe hwynt; yn hyn yn gwireddu gair y proffwyd, “Mi á ymadroddaf mewn damegion; mi á fynegaf bethau, y bu holl hynafiant yn ddystaw am danynt.”
36-43Yna Iesu gwedi gadael y dyrfa, á enciliodd i’r tŷ, lle y cyfarchodd ei ddysgyblion ef, gàn ddywedyd, Eglura i ni ddameg y ller yn y maes. Iesu gàn ateb, á ddywedodd wrthynt, Yr hwn á heuodd yr had da yw Mab y Dyn. Y maes yw y byd: yr had da yw plant y deyrnas; a’r ller yw plant yr un drwg; y gelyn, yr hwn á’u heuodd hwynt, yw y diafol. Y cynauaf yw dybeniad y cyflwr hwn; a’r medelwyr yw yr angylion. Megys, gàn hyny, y cesglir y ller, ac y llosgir hwynt, felly y bydd àr ddybeniad y cyflwr hwn. Mab y Dyn á ddenfyn ei angylion, y rhai á gynnullant allan o’i deyrnas ef yr holl hudolion a’r rhai drygionus, ac á’u taflant i’r ffwrn danllyd: wylofain a rhincian dannedd fydd yno. Yna y cyfiawnion á lewyrchant fel yr haul yn nheyrnas eu Tad. Y neb sy ganddo glustiau i wrandaw, gwrandawed,
44Drachefn, tebyg yw teyrnas y nefoedd i drysor wedi ei guddio mewn maes, yr hwn wedi i ddyn ei ddarganfod, y mae yn dirgelu y darganfyddiad, ac o lawenydd am dano, yn gwerthu yr oll à fedda, ac yn prynu y maes hwnw.
45-46Drachefn, tebyg yw teyrnas y nefoedd i berl tra gwerthfawr, yr hwn y darfu i faelierydd, wrth chwilio am berlau teg, ei gael, ac efe á werthodd yr oll à feddai, ac á’i prynodd.
47-50Drachefn, tebyg yw teyrnas y nefoedd i ysgubrwyd à fwriwyd i’r môr, yr hon á amgaua bysgod o bob math. Pan y mae yn llawn, hwy á’i tỳnant i’r lan, ac á gasglant y rhai da i lestri, ond taflant ymaith y rhai diddefnydd. Felly y bydd àr ddybeniad y cyflwr hwn. Yr angylion á ddeuant ac á ddidolant y rhai drygionus o blith y rhai cyfiawn, ac á’u taflant hwynt i’r ffwrn danllyd. Wylofain a rhincian dannedd fydd yno.
51-53Iesu á ddywedodd, A ydych chwi yn dëall y pethau hyn oll? Hwythau á atebasant, Ydym, Feistr. Efe á chwanegodd, Pob ysgrífenydd, gàn hyny, gwedi ei ddysgu i Deyrnasiad y Nefoedd, sy fel meistr tŷ, yr hwn á ddwg allan o’i ystordy bethau newydd a hen. A gwedi iddo orphen y cyffelybiaethau hyn, efe á ymadawodd oddyno.
DOSBARTH VIII.
Y bobl yn cael eu porthi ddwywaith yn y diffeithwch.
54-58Iesu gwedi dyfod iddei wlad ei hun, á ddysgai y trigolion yn eu cynnullfa: a hwy á ddywedasant gyda syndod, O ba le y mae gàn y dyn hwn y doethineb hwn, a’r gallu yma i wneuthur gwyrthiau? Onid hwn yw mab y saer? Onid Mair y gelwir ei fam ef? Ac onid yw ei frodyr, Iago, a Ioses, a Simon, a Iuwdas, a’i holl chwiorydd ef, yn byw yn ein plith ni? O ba le, gàn hyny, y mae ganddo ef y pethau hyn oll? Felly hwy á dramgwyddasant wrtho. Ond Iesu á ddywedodd wrthynt, Nid yw proffwyd yn cael ei ddiystyru yn un lle, ond yn ei wlad ei hun, ac yn ei deulu ei hun. A ni wnaeth efe nemawr o wyrthiau yno, oblegid eu hannghrediniaeth hwynt.
දැනට තෝරාගෙන ඇත:
Matthew Lefi 13: CJW
සළකුණු කරන්න
බෙදාගන්න
පිටපත් කරන්න
ඔබගේ සියලු උපාංග හරහා ඔබගේ සළකුණු කල පද වෙත ප්රවේශ වීමට අවශ්යද? ලියාපදිංචි වී නව ගිණුමක් සාදන්න හෝ ඔබගේ ගිණුමට ඔබගේ ගිණුමට පිවිසෙන්න
Yr Oraclau Bywiol gan John Williams 1842. Cafodd y testun ei ddigideiddio gan Gymdeithas y Beibl yn 2021.