لُوقا 10

یسُوع بہتّر شاگرداں کُوں بھجیندے

1اِنہاں گالھیں دے بعد خُداوند بئے بہتّر بندے مقرر کیتے تے اُنہاں کُوں ڈُو ڈُو کر تے آپنڑے کنُوں پہلے اُنہاں شہراں تے وستیاں ءچ روانہ کیتا جِتھاں او خود ونجنڑ آلا ہا۔ 2تے اُنہاں کُوں آکھنڑ لگا، ”فصل تاں بہُوں ہے پر مزدُور تھوڑے ہِن۔ اِیں واسطے فصل دے مالک دی مِنت کرو جو آپنڑی فصل کپنڑ کیتے مزدُور بھیج ڈیوے۔ 3ہُنڑ ونجو، پر ڈیکھو مَیں تُہاکُوں بھجیندا ہاں جِینویں جو لیلیاں کُوں نہراں ءچ۔ 4آپنڑے نال نہ بٹوا گِھن وَنجائے، نہ تھیلا، نہ جُتیاں تے نہ رستے ءچ کہیں کُوں سلام کرائے۔

5جِیں وی گھر ءچ داخل تھیؤ تاں پہلے اکھائے جو اِیں گھر دی سلامتی ہووے۔ 6جے اُتھاں کوئی سلامتی پسند کرݨ آلا بندہ ہوسی تاں تُہاڈا سلام اُوندے اُتے کھڑ ویسی، نہ تاں تُہاڈے اُتے وَل آسی۔ 7اُونہئی گھر ءچ رہوائے تے جیہڑا کُجھ او تُہاکُوں ڈیوݨ کھاؤ پِیو کیوں جو مزدُور آپنڑی مزدُوری دا حقدار ہے۔ گھر گھر نہ پِھرائے۔

8جے تُساں کہیں شہر ءچ داخل تھیؤ تے اُتھاں دے لوک تُہاکُوں قبول کرݨ تاں جیہڑا کُجھ تُہاڈے سامنڑے رکھیا ونجے، کھاؤ۔ 9اُتھاں دے بیماراں کُوں شِفا ڈیوائے تے اُنہاں کُوں ڈسائے جو ’خُدا دی بادشاہی تُہاڈے نیڑے آ پُجی ہے۔‘ 10پر جے تُساں کہیں شہر ءچ داخل تھیؤ تے اُتھاں دے لوک تُہاکُوں قبول نہ کرݨ تاں اُوندے بازاراں ءچ وَنج تے اکھائے، 11’اساں تُہاڈے شہر دی دھُوڑ کُوں وی جیہڑی ساڈے پیراں اُتے پئی ہے، تُہاڈے سامنڑے چِھنڈک ڈیندے ہیں۔ پر ایہ جاݨ گِھنو جو خُدا دی بادشاہی نیڑے آ گئی ہے۔‘ 12مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو اُوں ڈینہہ سدُوم دا حال اُوں شہر دے حال کنُوں زیادہ برداشت دے لائق ہوسی۔

اِیمان نہ گِھن آوݨ آلے شہر

13خُرازین! تَیں اُتے افسوس۔ بیت صیدا! تَیں اُتے افسوس، کیوں جو جیہڑے معجزے تُہاڈے ءچ ظاہر تھئے، جے صور تے صیدا ءچ ظاہر تھیندے تاں اُتھاں دے لوک ٹاٹ پا تے، تے سواہ ءچ بہہ تے کڈݨ دے توبہ کر گِھندے۔ 14پر عدالت دے ڈینہہ صور تے صیدا دا حال تُہاڈے حال کنُوں زیادہ برداشت دے لائق ہوسی۔ 15تے کفرنحُوم! کیا تُوں اسمان تئیں اُچا کیتا ویسیں؟ تُوں تاں عالم ِ ارواح ءچ لہایا ویسیں۔“

16وَل یسُوع شاگرداں کُوں آکھیا، ”جیہڑا کوئی تُہاڈی سُنڑدے او میڈی سُنڑدے، تے جیہڑا تُہاکُوں نئیں منیندا او میکُوں نئیں منیندا، تے جیہڑا میکُوں نئیں منیندا او میڈے بھیجنڑ آلے کُوں وی نئیں منیندا۔“

یسُوع دے بھیجے ہوئے بہتّر شاگرداں دی واپسی

17او بہتّر شاگرد خوش تھی تے وَل آئے تے آکھنڑ لگے، ”مالک! تُہاڈے ناں گِھننڑ نال بدرُوحاں وی ساڈے تابع ہِن۔“

18اُوں اُنہاں کُوں آکھیا، ”مَیں شیطان کُوں بجلی وانگُوں اسمان کنُوں ڈھاندے ہوئے ڈیدھا پِیا ہم۔ 19ڈیکھو مَیں تُہاکُوں اِختیار ڈِتے جو سَپاں تے وِٹھوویاں کُوں لتاڑو تے دُشمنڑ دی ساری قُدرت اُتے غالب آؤ تے تُہاکُوں کہیں چیز کنُوں نُقصان نہ پُجسی۔ 20وَل وی اِیں تُوں خوش نہ تھیؤ جو بدرُوحاں تُہاڈے تابع ہِن بلکہ اِیں گالھ کنُوں خوش تھیؤ جو تُہاڈے ناں اسمان اُتے لِکھے ہوئے ہِن۔“

یسُوع خوش تھیندے

21اُونہئی ویلے یسُوع رُوح القُدس کنُوں خوشی نال بھریج گِیا تے آکھنڑ لگا، ”باپ، اسمان تے زمین دے مالک! مَیں تیڈا شُکر کریندا ہاں جو تَیں ایہ گالھیں دانا لوکاں تے عالماں کنُوں لُکائیاں، تے بالاں اُتے ظاہر کیتیاں۔ ہا باپ، کیوں جو تیڈی نظر ءچ اِیہو چنگا ہا۔

22میڈے باپ دی طرفوں سارا کُجھ میڈے سپُرد کیتا گِیا ہے۔ کوئی نئیں جانڑدا جو پوتر کوݨ ہے سِوا باپ دے۔ تے کوئی نئیں جانڑدا جو باپ کوݨ ہے سِوا پوتر دے تے سِوا اُوں بندے دے جیندے اُتے پوتر اُونکُوں ظاہر کرݨ چاہندے۔“

23وَل یسُوع شاگرداں دو مُڑ تے خاص اُنہاں کُوں ای آکھیا، ”مُبارک ہِن او اکھیں جیہڑیاں ایہ گالھیں ڈیدھیاں ہِن جِنہاں کُوں تُساں ڈیدھے ہیوے۔ 24کیوں جو مَیں تُہاکُوں آدھا ہاں جو بہُوں سارے نبیاں تے بادشاہاں چاہیا جو جیہڑے گالھیں تُساں ڈیدھے ہیوے ڈیکھنڑ پر نہ ڈیکھ سگے تے جیہڑے گالھیں تُساں سُنڑدے ہیوے، سُنڑݨ پر نہ سُنڑ سگے۔“

نیک سامری دی مثال

25ہِک ڈینہہ شریعت دا ہِک عالم اُٹھیا تے ایہ آکھ تے یسُوع دی ازمائش کرݨ لگا جو ”اُستاد! مَیں کیا کراں جو ہمیشاں دی زندگی دا وارث بنڑاں؟“

26اُوں اُونکُوں آکھیا، ”شریعت ءچ کیا لِکھیا ہے؟ تُوں اُوندے ءچ کیا پڑھدیں؟“

27اُوں جواب ءچ آکھیا، ”رب العالمین آپنڑے خُدا نال آپنڑے سارے دل تے آپنڑی ساری جان تے آپنڑی ساری طاقت تے آپنڑی ساری عقل نال محبت رکھ#اِستِثنا 6‏:5۔ تے آپنڑے ہمسائے نال آپنڑے وانگُوں محبت رکھ#احبار 19‏:18۔ ۔“

28یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”تَیں ٹھیک جواب ڈِتے۔ اِیہو کر تاں تُوں زندہ راہسیں۔“

29پر اُوں آپنڑے آپ کُوں راستباز ثابت کرݨ کیتے یسُوع کنُوں پُچھیا، ”میڈا ہمسایہ کوݨ ہے؟“

30یسُوع جواب ءچ آکھیا، ”ہِک بندہ یروشلیم کنُوں یرِیحُو ویندا پِیا ہا جو ڈاکواں دے ہتھیں چڑھ گِیا۔ اُنہاں اُوندے کپڑے لہا گِھدے تے اُونکُوں ماریا وی تے اَدھ مویا سَٹ تے چلے گئے۔ 31خُداوُں ہِک کاہِن اُوں رستے کنُوں ویندا پِیا ہا، پر او اُونکُوں ڈیکھ تے ڈُوجھے پاسے کنُوں چلیا گِیا۔ 32اِینویں ای لاوی#10‏:32 ہارُون دی اولاد کاہِن ہئی۔ لاوی قبیلے دے او لوک جیہڑے ہارُون دی نسل ءچوں نہ ہَن، ہیکل ءچ کاہِناں دی مدد کریندے ہَن۔ قبیلے دا ہِک بندہ اُتھوں لنگھدا پِیا ہا۔ او وی اُونکُوں ڈیکھ تے ڈُوجھے پاسے کنُوں چلیا گِیا۔ 33پر ہِک سامری#10‏:33 یہُودی، سامری لوکاں کُوں کافر سمجھدے ہَن۔ سفر کریندا کریندا اُتھاں پُجیا۔ جڈاں اُوں زخمی بندے کُوں ڈِٹھا تاں اُونکُوں اُوندے اُتے ترس آیا۔ 34او اُوندے کولھ گِیا تے اُوندے زخماں اُتے تیل تے شراب لا تے پٹیاں بدھ ڈِتیاں۔ وَل او اُونکُوں آپنڑے جانور اُتے بِلھا تے سِراں ءچ گِھن گِیا تے اُوندی ڈیکھ بھال کیتی۔ 35ڈُوجھے ڈینہہ اُوں ڈُو دینار کڈھ تے سِراں دے مالک کُوں ڈِتے تے آکھیا، ’اِیندا خیال رکھائے تے جے خرچا زیادہ تھی ونجے تاں مَیں وَل آ تے ڈے ڈیساں‘۔“

36وَل یسُوع پُچھیا، ”تیڈے خیال ءچ اِنہاں ترِیہاں ءچوں کیہڑا اُوں بندے دا، جیہڑا ڈاکواں دے ہتھیں چڑھ گِیا ہا، ہمسایہ ثابت تھیّا؟“

37اُوں آکھیا، ”او جئیں اُوندے اُتے رحم کیتا۔“

یسُوع اُونکُوں آکھیا، ”وَنج، تُوں وی اِینویں ای کر۔“

یسُوع مَرتھا تے مریم کُوں مِلنڑ ویندے

38وَل جِیں ویلے او ویندے پئے ہَن تاں یسُوع ہِک وستی ءچ داخل تھیّا تے مَرتھا ناں دی ہِک عورت اُونکُوں آپنڑے گھر ءچ ٹِکایا۔ 39مَرتھا دی ہِک بھینڑ ہئی جِیندا ناں مریم ہا۔ او خُداوند دے پیراں دے کولھ بہہ تے اُوندا کلام سُنڑدی پئی ہئی۔ 40پر مَرتھا مہماناں دی خدمت کریندے کریندے تنگ پے گئی۔ بس او یسُوع دے کولھ آ تے آکھنڑ لگی، ”مالک! کیا تُہاکُوں خیال نئیں جو میڈی بھینڑ میکُوں خدمت کرݨ کیتے کلھا چھوڑ ڈِتے؟ اُونکُوں آکھو جو میڈی مدد کرے۔“

41خُداوند جواب ءچ آکھیا، ”مَرتھا! مَرتھا! تُوں تاں بہُوں ساریاں چیزاں کیتے پریشان تھیندی پئی ہیں۔ 42پرصرف ہِک گالھ ضروری ہے تے مریم او چنگا حصہ چُنڑ گِھدے جیہڑا اُوں کنُوں کھسیا نہ ویسی۔“

Выбрано:

لُوقا 10: SKRV

Выделить

Копировать