Jana 7

Oświadczenie Jezusa: JA JESTEM Wodą Życia

1 # J 5,18; J 7,19; J 8,37.40 Przez pewien czas Jezus nauczał tylko w Galilei. Nie odwiedzał wtedy Judei z uwagi na to, iż tamtejsi przywódcy religijni zaczęli już knuć, jak by Go uśmiercić. 2#Kpł 23,34.43Niedługo przed Świętem Namiotów#Święto Namiotów (hebr. Sukkot) obchodzone jest zwykle na przełomie naszego września i października. Trwa siedem dni. W czasie tego święta Żydzi powinni mieszkać w namiotach pod gołym niebem, wspominając w ten sposób czterdziestoletnie koczowanie Izraelitów w namiotach na pustyni (zanim weszli do ziemi im obiecanej). Było to jedno z trzech świąt, w czasie których Żydzi mieszkający w pobliżu Jerozolimy winni się udać do tamtejszej świątyni. Kulminacyjnym punktem Święta Namiotów był obrzęd czerpania wody w dzień Szmini Aceret. Właśnie do tego obrzędu nawiązał Jezus w swoim nauczaniu od wersetu 37. 3#Mt 5,15krewni#Gr. adelfoi – „brat”, „kuzyn”. Nieporozumienia w kwestii przekładu terminu adelfos biorą się stąd, że w tamtej kulturze kuzynów czy kuzynki często określano słowami „brat” i „siostra”. Określenie to obejmowało nie tylko faktyczne rodzeństwo, ale także członków klanu, rodu, a nawet członków jednego ludu. Takie zrozumienie słowa adelfos mieli również pierwsi chrześcijanie, którzy w relacjach między sobą używali określeń „brat” i „siostra” (w Chrystusie, w wierze), mimo iż genetycznie nie byli ze sobą spokrewnieni. Zachodnia terminologia dotycząca koligacji rodzinnych jest znacznie bardziej rozwinięta, ale na Bliskim Wschodzie zwyczaj nazywania kuzynów lub członków klanu „bratem” lub „siostrą” przetrwał do dziś. Wielu tłumaczom i teologom niezwykle zależy na użyciu w tym miejscu słowa „bracia”. Nie uwzględniają oni jednak faktu, że Jezus nie miał cielesnego rodzeństwa z tego samego Ojca. Nie jest wykluczone, że mógł mieć rodzeństwo przyrodnie (dzieci Marii z ojca Józefa), lecz, z uwagi na silny kontekst kulturowy J 19,25, mogły to być jedynie siostry. Jeśli zatem je miał, były to tylko siostry przyrodnie. Jezusa zaczęli drwić z Niego, mówiąc#Z uwagi na werset 5 wiemy, że następująca po tych słowach wypowiedź krewnych Jezusa jest przesiąknięta drwiną. Koniecznie trzeba pamiętać, że w tym czasie Jego krewni wstydzili się Go i czasami nawet traktowali jak szaleńca (por. Mk 3,21).:

— Idź sobie już stąd! Może byś tak poszedł do Judei, aby i tam twoi „uczniowie”#Tu wyraz „uczniowie” (użyty przez krewnych w drwiący sposób) ma szerszy zakres znaczeniowy i oznacza ogół stałych słuchaczy Jezusa, a nie tylko Dwunastu. mogli przyjrzeć się temu, co robisz! 4Przecież nikt, kto chce być osobą publiczną, nie powinien się ukrywać! A skoro ty dokonujesz takich „wielkich rzeczy”, to w końcu „objaw” się światu!#Trudno o bardziej mylną ocenę motywacji misji Jezusa. Najwyraźniej siły ciemności ustami krewnych Jezusa starały się Go nie tylko zdyskredytować, ale także zniechęcić..

5 # Mt 12,46; Mt 13,55‐58 Mówili w taki sposób, ponieważ nawet oni, Jego najbliżsi krewni, nie wierzyli w to, że jest Bożym Mesjaszem.

6Lecz Jezus tak im odparł:

— Dla mnie nie jest to najlepsza chwila # Jan w swoich pismach używa dwóch różnych określeń, które można tłumaczyć jako „czas” lub „godzina” (moment w czasie). Gdy używa słowa hora (J 2,4; J 7,30; J 8,20; J 12,27), ma zwykle na myśli moment w czasie wyznaczony przez Boga, od którego nikt nie jest w stanie się uchylić ani wymigać. Tu jednak (oraz w wersecie 8) użył on słowa kairos, które oznacza okazję do uczynienia czegoś, najlepszy możliwy moment na jakiś czyn lub działanie. , lecz dla was, z uwagi na święto, to najwyższa pora # Jezus w mistrzowski sposób łączył wydarzenia bieżące (w tym święta religijne) z przesłaniem duchowym. Tu, używając określenia „najwyższa pora”, wskazał nie tylko na fakt, że powinni oni już udać się w drogę, aby zdążyć na święto, ale także że dla nich jest to z pewnością najwyższa pora, aby się nawrócić. Kulturowy kontekst tej sytuacji jest taki, że Prawo żydowskie wymagało, aby każdy Izraelita powyżej 12. roku życia stawiał się w Jerozolimie przynajmniej 3 razy w roku na główne święta religijne. , abyście się tam już udali. 7#J 1,10; J 3,19; J 8,12; J 15,18; 1 J 3,1Was nic złego tam nie spotka, gdyż świat nie czuje do was nienawiści. Jednak mnie nienawidzi on z całej mocy, ponieważ świadczę przeciwko niemu. Ja go demaskuję, pokazując, że złe są jego uczynki. 8Idźcie więc sami na święto, a ja tymczasem pozostanę tutaj, gdyż pora mojego działania tam jeszcze nie nadeszła.

9To powiedziawszy, został w Galilei.

10Jakiś czas po wyjściu krewnych na święto również Jezus wyruszył do Jerozolimy. Jednak nie uczynił tego oficjalnie, lecz udał się tam incognito. 11Tymczasem elity religijne#Dosł. „Judejczycy”. Apostoł Jan wyraźnie rozróżnia poszczególne grupy etniczne Żydów. Inaczej nazywa tych z Galilei, a inaczej tych z Judei. W jego ustach określenie „Judejczycy” (gr. Judaioi) staje się często symbolem tych, którzy sprawowali władzę zarówno świecką, jak i religijną. Odnosi się ono do elit polityczno‐religijnych. Więcej w Komentarzu NPD → Judejczycy. od początku święta poszukiwały Jezusa, wypytując wszystkich w mieście:

— Gdzie on jest? Czy ktoś go widział?

12 # Mt 10,34J 7,40‐43 Ludzie zaś rozprawiali o Nim, lecz czynili to ukradkiem. Jedni utrzymywali, że jest dobry, inni zaprzeczali temu, mówiąc:

— Nie! On tylko zwodzi i bałamuci naród!

13 # J 9,22‐23; J 12,42‐43; J 19,38 Jednak głośno nikt nie wspominał o Jezusie z obawy przed przywódcami religijnymi#Dosł. „Judejczykami”..

14Gdy minęła już połowa święta, Jezus znienacka pojawił się w świątyni i zaczął tam nauczać. 15#Mt 7,28; Mt 13,54; Łk 2,47; Dz 4,13Starszyzna ludu oraz uczeni w Piśmie, którzy przysłuchiwali się temu, byli zadziwieni:

— Skąd on tak dobrze zna Pisma? Przecież nie ukończył żadnej szkoły#Podobną obserwacją byli zadziwieni członkowie Sanhedrynu, kiedy przesłuchiwali Piotra i Jana (Dz 4,13).!

16 # J 3,11; J 8,28; J 12,49; J 14,10 Wtedy Jezus powiedział:

— Nauczanie, które wam przedstawiam, nie jest moje, lecz pochodzi od Tego, który mnie posłał # Por. J 12,49 oraz J 14,10. . 17A jeśli ktoś pragnie pełnić wolę Najwyższego, ten pozna, czy moje nauczanie jest z Boga, czy mówię sam z siebie. 18#Ps 92,16; J 5,41.44; J 8,50.54Każdy, kto mówi od siebie, szuka własnej chwały. Ja zaś szukam chwały Tego, który mnie posłał. To powinno was przekonać, że jestem wiarygodny i nie ma we mnie fałszu.

19 # J 5,16‐18.47; J 7,1.25; J 8,37‐41; Dz 7,53; Rz 2,17‐29 A wy? Popatrzcie na siebie! Ciągle powołujecie się na Prawo, które dał wam Mojżesz, a jednak w rzeczywistości nikt z was go nie przestrzega! Przecież gdybyście go przestrzegali, nie planowalibyście mnie zamordować # Jedno z głównych przykazań Prawa Mojżeszowego mówi: „Nie będziesz mordował” (por. Wj 20,13). !

20 # Mt 12,24‐27; Mk 3,21; J 8,48.52; J 10,20 Wtedy ktoś z tłumu odezwał#Ludzie przysłuchujący się rozmowie Jezusa ze starszyzną żydowską i uczonymi w Piśmie nie mieli pojęcia, jak wielką nienawiścią elity religijne pałały do Jezusa. Stąd brały się w tłumie komentarze tego typu. Oczywiście przywódcy religijni nie obnosili się publicznie ze swą nienawiścią do Jezusa. się:

— Co ty gadasz? Czyżby jakiś demon cię opętał? Kto niby chce cię zamordować?!

21Jezus jednak mówił dalej:

— Jedną rzecz uczyniłem w szabat, a wy zaraz się wzburzyliście! 22#Rdz 17,10‐13; Kpł 12,3; Rz 4,11Zwróćcie uwagę, że Mojżesz, dając rozporządzenie w sprawie obrzezania, które praktykuje się od czasów Abrahama#Dosł. „od przodków”., nakazał wam, byście tę pracę, jeśli trzeba, wykonywali również w szabat#Zgodnie z poleceniem Bożym danym Abrahamowi każdy jego męski potomek powinien zostać obrzezany w ósmym dniu życia (por. Rdz 17,9‐14).. 23#J 5,8‐10.16Jeśli więc dzieło związane z niewielkim fragmentem ciała mężczyzny może być wykonane w szabat bez kwalifikowania go jako złamanie Prawa, to dlaczego złość was ogarnęła, gdy ja w szabat dokonałem dzieła uzdrowienia całego człowieka? 24#Iz 11,1‐4; Za 7,9; J 8,15Nie osądzajcie niczego według zewnętrznych pozorów! Spójrzcie głębiej i dokonajcie sprawiedliwej oceny!

25 # J 7,19 Mieszkańcy Jerozolimy, którzy przysłuchiwali się rozmowie Jezusa z żydowską starszyzną, tak to komentowali:

— Czyż to nie Jego chcieli zgładzić nasi przywódcy? 26A teraz, patrzcie – przemawia do nich publicznie, a oni nic nie robią! Czyżby starszyzna w końcu uznała, iż On jest Mesjaszem? 27#J 9,29Co w takim razie myśleć o tym, czego nas uczyli, że gdy zjawi się Mesjasz, nikt nie będzie wiedział, skąd przybył? Przecież dobrze wiemy, skąd On pochodzi.

28 # Mt 11,27; J 6,46; J 8,19.26.55; J 17,25 Jezus zaś, kontynuując swe nauczanie w świątyni, tak zawołał:

— To, że wiecie, skąd pochodzę, nie ma nic do rzeczy! Ważne jest przesłanie, z którym do was przybyłem, a ono nie jest moje! TEN, KTÓRY JEST Prawdą # Dosł. „Prawdziwy”. Jezus stopniuje swoje nauczanie i objawienie (por. J 16,12). Teraz kieruje uwagę słuchaczy na Boga – TEGO, KTÓRY JEST Prawdą. W J 14,6 powie już wprost: „to JA JESTEM Prawdą”. , posłał mnie do was! Lecz wy Go nie znacie! 29#Mt 11,27; J 1,1Ja natomiast Go znam, bo jestem z Niego i przez Niego zostałem posłany!

30Słysząc to, przywódcy religijni powtórnie postanowili, że trzeba Go pojmać. Jednak nikt nie odważył się użyć siły przeciwko Niemu, gdyż nie był to jeszcze Jego czas#Fraza „nie był to jeszcze Jego czas” (powtarzająca się w NT wielokrotnie) wskazuje na Bożą kontrolę nie tylko nad całą służbą Jezusa, ale przede wszystkim nad dziełem odkupienia, którego dokonał na krzyżu. Odkupieńcza śmierć krzyżowa Mesjasza nie była zbiegiem przypadków czy wynikiem knowań religijnej elity Izraela. Była częścią zapowiadanego od wieków Bożego planu zbawienia ludzkości..

31 # J 2,11.23; J 11,45; J 12,11.42 Tymczasem wiele osób w tłumie, który Go słuchał, uwierzyło w Niego. Oni dalej mówili:

— Czy zapowiadany Mesjasz mógłby dokonywać większych cudów od tych, których Ten dokonuje?

32Gdy faryzeusze dowiedzieli się, co tłum#Warto zwrócić uwagę, że Jan w całej swej relacji o Chrystusie mocno akcentuje istnienie dwóch grup Żydów słuchających Jezusa: (1) elity polityczno‐religijnej (faryzeuszy, saduceuszy, uczonych w Piśmie, członków Sanhedrynu) oraz (2) zwykłego ludu. Jezus był w ostrym konflikcie z elitami polityczno‐religijnymi. Na każdym kroku wykazywał im, że są hipokrytami, którzy oszukują zwykły, prosty lud. po cichu rozprawia o Jezusie, posłali – w porozumieniu z arcykapłanami – straż świątynną, by zatrzymać Go siłą.

33 # J 1,1; J 13,3.33 Jezus tymczasem tak dalej nauczał:

— Już niedługo będę pośród was, zbliża się bowiem czas mego odejścia do Tego, który mnie posłał. 34#Iz 55,6; J 8,21; J 13,33.36; J 17,24Będziecie mnie szukać, lecz bez powodzenia. Tam, gdzie się udam, wy pójść nie możecie#Przeciętny Żyd był absolutnie przekonany, że ze względu na wybranie narodu żydowskiego jego nieodpartym przeznaczeniem jest zbawienie. Jezus jednak systematycznie wyprowadzał ich z tego błędnego przekonania. Niestety, wielu z nich nie było w stanie tego zrozumieć, o czym świadczą dalsze pytania, które sobie zadawali..

35Zebrani Żydzi tak roztrząsali Jego słowa:

— Dokąd On zamierza się udać? Gdzie my pójść nie możemy? Czyżby planował opuścić Izrael i udać się do pogan, by także ich nauczać#Prawo żydowskie zakazywało Żydom przekraczania progów mieszkań pogan – tzn. ludzi, którzy nie byli pochodzenia żydowskiego.? 36#J 2,19Co mogą oznaczać słowa: „Będziecie mnie szukać, lecz bez powodzenia. Tam, gdzie ja się udam, wy pójść nie możecie”?

37 # Prz 1,20; Iz 55,1.3; J 4,10.14; J 6,35; Ap 22,17 A w ostatnim, najważniejszym dniu święta Jezus znów pojawił się publicznie i tak zawołał:

— Jeśli ktoś odczuwa duchowe pragnienie, niech przyjdzie do mnie, a zaspokojenie znajdzie we mnie – 38#Iz 55,1; Za 14,8tak jak mówi Pismo#Por. Ez 47,1nn; Za 14,8. Jezus nie zacytował dosłownie tekstu ze ST, lecz przedstawił obraz zapowiadany w tamtych proroctwach. Również proroczą zapowiedzią tej sytuacji było wydarzenie opisane w Wj 17,1‐7, które Apostoł Paweł skomentował w 1 Kor 10,4. Do tych słów Jezusa odnosi się także tekst Ap 22,1.. A kiedy to uczyni, również z jego wnętrza – niczym rzeka – popłyną strumienie Wody Życia.

39 # J 14,17‐18; J 16,7; Rz 8,9; 1 Kor 15,45; 2 Kor 3,17 Mówiąc to, miał na myśli swego Ducha, z którego czerpać będą wszyscy składający w Nim#Tzn. w Chrystusie. ufność i nadzieję. Jednak w tamtym czasie Jego Duch Uświęcenia nie został im jeszcze przekazany, ponieważ Jezus nie został jeszcze otoczony chwałą#Działanie Ducha Bożego (Ducha Chrystusa) jest, jak widać, ściśle związane z otaczaniem chwałą Jezusa. Duch ten został wylany dopiero później w trzech etapach: (1) w Jerozolimie (w Dniu Pięćdziesiątnicy) na Żydów, (2) w Samarii na „pół‐Żydów” i (3) w Cezarei (w domu setnika Korneliusza) na pozostałe narody. Skutkiem prawdziwego duchowego zaspokojenia, jakie daje Jezus, jest takie nasycenie się Jego Duchem, że z człowieka, który zanurzył się w Chrystusie, Duch PANA wylewa się obficie jako błogosławieństwo dla innych..

40 # Pwt 18,15; J 6,14 Wiele osób z tłumu, słysząc te słowa, mówiło:

— To naprawdę jest prorok!

41 # J 1,46 Jeszcze inni wyznawali:

— On jest Mesjaszem!

Byli jednak i tacy, którzy wyrażali swe powątpiewanie:

— Przecież Mesjasz#Dosł. gr. Christos (pol. „Pomazaniec”, zwyczajowo przyjmuje się też „Chrystus”). nie będzie pochodził z Galilei! 42#2 Sm 7,12; Mi 5,2; Mt 2,5‐10; Łk 2,4; Rz 1,3Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie potomkiem Dawida, który urodzi się w Betlejem#Por. Mi 5,1. Betlejem (hebr. Bet Lechem – „dom chleba”). Wcześniej miejscowość ta nazywała się Efrata. W tej okolicy umarła Rachela (por. Rdz 35,19), tu też mieszkał ojciec Dawida i tu faktycznie narodził się Jezus, choć większość życia spędził w Nazarecie., a więc w miejscu, z którego pochodził Dawid?

43 # J 9,16 I między zgromadzonymi powstał rozłam z Jego powodu.

44 # J 7,30 Tymczasem strażnicy, których wysłano do pojmania Go, nie odważyli się użyć siły wobec Niego. 45Wrócili więc do arcykapłanów i faryzeuszy, a ci zaczęli ich wypytywać:

— Czemu go nie przyprowadziliście?

46 # Mt 7,28‐29; Mt 13,54‐56 Strażnicy odpowiedzieli:

— Nigdy wcześniej żaden człowiek nie przemawiał w taki sposób!

47Wtedy faryzeusze zagrzmieli:

— Czy i wy daliście się otumanić?! 48#J 12,42Czy ktokolwiek ze starszyzny lub faryzeuszy uwierzył w Niego?! 49Tak reaguje tylko ten przeklęty motłoch, który nie zna Prawa#Arcykapłani i faryzeusze byli odpowiedzialni w Izraelu za nauczanie ludu Prawa Mojżeszowego. Tu, zupełnie nieświadomie, sami dokonali oceny swej pracy, podkreślając, że lud, za którego nauczanie byli osobiście odpowiedzialni, nie zna tego, co powinien znać.!

50 # J 3,1‐2; J 19,39 Wtedy jeden z nich, Nikodem – ten sam człowiek, który nocą przyszedł do Jezusa#Zob. J 3,1nn. – odezwał się:

— 51#Pwt 1,16‐17; Pwt 17,4; Pwt 19,15; Dz 5,35Ale czy nasze Prawo pozwala skazać kogokolwiek, zanim się wpierw go nie przesłucha i nie zbada, co uczynił?

52 # Iz 9,1‐2; Mt 4,14‐16; J 5,39; J 7,41 Na to obruszyli się:

— Czy i ty pochodzisz z Galilei? Zbadaj Pismo i sam się przekonaj, że nie mówi ono o żadnym proroku z Galilei#Faryzeusze w zacietrzewieniu popełniali błędy. Z Galilei (z miasta Gat‐ha‐Chefer) pochodził bowiem prorok Jonasz (por. 1 Krl 14,25). Również Talmud stwierdza, że z każdego plemienia Izraela wyjdzie jakiś prorok (Sukka 27b).!

53Na tym skończyła się dyskusja. Wszyscy rozeszli się do swoich domów.

Выбрано:

Jana 7: NT NPD

Выделить

Копировать