Известные библейские стихи из Lúcas 24

Поделиться

Agus, féuċ, cuirfiḋ misi gallaṁun Maṫar féin ċugaiḃ: aċd fanoiḋ a gcaṫair Iárusalém, no go gcuirṫear cuṁaċda a núas umuiḃ.

Ní ḃfuil sé ann so, aċd déiriġ sé: cuiṁniġiḋ mar a duḃairt sé féin riḃ an feaḋ do ḃí sé fós ann sa Ġalilé

Agus so hosglaḋ a súilesion, agus daiṫniḋeadar eision; agus do tóġbaḋ as a naṁarc é. Agus a duḃradarsan eatarra féin, A né naċ raḃadar ar gcroiḋṫe ar lasaḋ ionnuinn, an feaḋ do ḃí sé ag laḃairt rinn ar a tsliġe, agus an tan do osguil sé ḋuinn na sgrioptúiriḋ?

Agus a duḃairt sé ríu, Gur mar so do ḃi sé sgríoḃṫa, agus gur mar so dob éigin do Ċríosd fulang, agus éiseirġe ó ṁarḃuiḃ an treas lá: Agus aiṫriġe agus maiṫeaṁnas na bpeacaḋ do ḋeanmóir an ainm do na huile ċiniḋeaċuiḃ, ag tionnsguaḋ ó Iérusalém.

Agus fúaradar an ċloċ ar na hiomlat ón túama. Agus ar ndul a sdeaċ ḋóiḃ, ní ḟúaradar corp an Tiġearna Iósa.