Известные библейские стихи из Eóin 1

Поделиться

Aċd an ṁéid do ġaḃ ċuca é, tug sé cuṁaċda ḋóiḃ ḃeiṫ na gcloinn ag Día, eaḋon don droing ċreideas ann a ainmsean

Ann sa tosaċ do ḃí an Ḃriaṫar, agus do ḃí ab Ḃriaṫar a ḃfoċair Dé, agus do bé Día an Bríaṫar.

Agus soillsiġiḋ an solus sin ann sa dorċadas; agus níor ġaḃ an dorċadas ċuige é.

Agus do rinneaḋ féoil don Ḃreiṫir, agus do ċoṁnuiġ sé eadruinne, (agus do ċunncamar ġlóirsion, mar ġlóir éinġeine Ṁic an Aṫair,) lán do ġrásuiḃ agus dfírinne.

Leisean a táid na huile neiṫer déunta, da ndéarnaḋ. Ann san do ḃí beaṫal agus dob í an ḃeaṫa solus na ndáoine.

An lá na ḋíaiġ sin do ċunnairc Eóin Iósa ag teaċd ċuige féin, agus a duḃairt sé, Féuċ Uan Dé, ṫógḃas peacaḋ an doṁain.

Do ḃí se air a tsáoġal, agus trídsean do rinneaḋ an sáoġal, aċd níor aiṫin sáoġal é. Dionnsuiġe a ċoda féin ṫáinic sé, agus níor ġaḃadar a ḋáoine féin ċuca é.

Do bé so an Solus fírinneaċ, ṡoillsiġeas gaċ uile ḋuine dá dtig ar a tsáoġal.

Oír do tugaḋ an reaċ tré Ṁaoisi, aċd ṫáinic grása agus fírinne tré Iósa Criosd.