Известные библейские стихи из Lúcas 10

Поделиться

Féuċ do ḃeirim ḋíḃ cuṁaċda saltairt air na haiṫreaċaiḃ niṁe agus ar na scorpiónuiḃ, agus ar uile neart naṁad: agus ní ġoirteoċaid éin ní siḃ.

Agus ar ḃfreagra Díosa a duḃairt sé ría, A Ṁartá, a Ṁartá, atá tú ro ċúramaċ agus buaiḋriḋ tú ṫú féin fá ṁóran do neiṫiḃ: Aċd ċeana ein ní a ṁaín atá riaċdanaċ: rug Muire an ċuid ṁaiṫ do roġain, naċ béarṫar uáiṫe.

Agus ar ḃfreagra ḋósan a duḃairt sé, Gráiḋeoċuiḋ tú do Ṫiġearna Dia as do ċroiḋe uile, agus as tanam uile, agus as do ḃríoġuiḃ uile, agus as da smúaintiġṫiḃ uile; agus do coṁarsa mar ṫu féin.

Ar a naḋḃarsin a daḃairt sé ríu, Is mór an foġṁar, aċd is beag an luċd oibre: uime sin guiḋiḋ Tiġearna an ḟoġṁuir, luċd oibre do ċur amaċ ċum a ḟóġṁair.

A nois cía don triúrsa, ḃreaṫnaiġeas tusa, do ḃeiṫ na ċoṁarsain ag an tí úd ṫárla a measg na mbioṫaṁnaċ? Agus a duḃairt seísion, An tí ud do rinne trocaire air, Ar a naḋḃasin a duḃairt Iósa ris, Imṫiġsi agus déana mar an gcéadna.

Imṫiġiḋ: féuċ, ataimse dá ḃur gcur úaim mar úana a measg ṁadraḋ allta.