Известные библейские стихи из پێدایش 24

Поделиться

آییا دْوا کرت و گوَشت: ”او هُداوند! منی واجهێن اِبراهێمئے هُدا! مرۆچی منا سۆبێن کن و منی واجهێن اِبراهێمئے سرا مِهربان بئے.

هما جنکّ که اگن من گوَشت: ’وتی کونزگا جَهل کن، من آپَ وَران‘ و آییا گوَشت: ’بیا بوَر، من تئیی اُشتران هم آپَ دئیان‘ منَ زانان که همے جنکّ تئو په وتی هِزمتکارێن اِساکا گچێن کرتگ. من چه همے گپّا زانان که تئو په منی واجها مهربان بوتگئے.“

اِساکا رِبِکّا زرت و وتی ماتئے، بزان سارَهئے گِدانا آورت و گۆن رِبِکّایا سوری کرت. آ، اِساکئے لۆگی بوت و اِساکا سکّ دۆست اَت. اِساک که وتی ماتئے مرکا گَمیگ اَت، نون آرام گِپت.

آیان رِبِکّا برکت دات و گوَشتِش: ”مئے گهار! تئو هزارانی هزار باتئے. تئیی نَسل و پَدرێچ وتی بَدواهانی شهرانی مستر باتنت.“

من ترا هُداوندئے سئوگِندا دئیان، آسمان و زمینئے هُدائے سئوگِندا دئیان، که چه اے کَنهانیان، که من اِشانی نیاما زِند گوازێنگا آن، چه اِشانی جنکّان منی چُکّا جَنَ ندئیئے. منی مُلکا رئوئے و منی چُکّ اِساکا همۆدا چه منی جندئے سیادان جَنے دئیئے.“