Waar was jij?

Na hoofdstukken vol met toespraken lijkt het genoeg te zijn voor de Allerhoogste. In een machtige storm breekt de HEER zelf in, in al het over en weer gepraat dat het overgrote deel van het boek Job inneemt. Hij negeert hierin de vrienden van Job met al hun redeneringen volledig. ‘Sta op, Job, wapen je; ik zal je ondervragen, zeg mij wat je weet.’ (Job 38:3). Na al de kritiek van de vrienden van Job, die hem van alles kwalijk nemen en vooral kritiek hebben op zijn houding ten opzichte van God, gaat de Schepper zelf met Job in gesprek. Met Job alleen welteverstaan. 

Hij neemt hem mee in het grootse en het kleine van de schepping. Van de fundamenten van het stof van de aarde tot het heelal en al zijn sterrenstelsels. Van de bliksem tot de leeuw. Steeds is maar de vraag van God aan Job ‘Waar was jij toen…’, ‘Weet jij van…’, ‘Wie heeft…’. Het is een bombastische demonstratie van de Almachtige die het theater helemaal op zijn kop zet en niet alleen Job, maar ook zijn vrienden helemaal met stomheid slaat.