Chwila wytchnienia Przykład

Szabat, czyli dzień odpoczynku. Nie musisz być religijną osobą, aby wiedzieć, co to jest lub go praktykować. Wszyscy doceniamy powolne, weekendowe dni, kiedy możemy się wyspać lub po prostu odpocząć od codziennej bieganiny. Ale jeżeli myślisz, że Szabat to tylko spokojna niedziela, to omija cię najlepsza część - ta, która w końcu da ci wytchnienie. 

Cofnijmy się nieco do historii, która prowadzi do dzisiejszego czytania z Księgi Wyjścia, kiedy to Bóg wprowadził Szabat. Izraelici przez 400 lat byli niewolnikami w Egipcie, gdzie pracowali dzień w dzień. Potem zostali uwolnieni i cały naród przez kolejne 40 lat przemierzał pustynię. To właśnie wtedy Bóg powiedział im, aby przestrzegali Szabatu — jeden dzień w tygodniu miał być dniem wolnym. 

Bóg mówi grupie ludzi, którzy od setek lat bez przerwy pracowali, a którzy teraz starają się znaleźć odpowiednią ilość jedzenia, aby wyżywić tysiące ludzi, że mają uczynić jeden dzień w tygodniu dniem wolnym. To musiało zabrzmieć absurdalnie! Jeżeli tego dnia nie pracowali, to w tym dniu również nic by nie jedli.

Bóg jednak miał swój powód. W Księdze Wyjścia 31:13 wyjaśnia, że przestrzeganie Szabatu będzie dla Izraelitów znakiem, że to "ja jestem PAN…" (UBG). Bóg mówił przez to do nich (ale i do nas): Chcę wam udowodnić, że możecie Mi zaufać. Wiem, że boicie się głodu. Ale Ja tydzień po tygodniu będę udowadniał, że możecie Mi ufać.

Prawdopodobnie znasz resztę tej historii. Za pomocą manny oraz przepiórek Bóg odpowiadał na ich strach przed głodem, każdego dnia wiernie zaopatrując ich w chleb powszedni, nawet tego dnia, kiedy powiedział Izraelitom, aby odpoczywali i nie pracowali.

Boży nakaz odpoczynku to tak naprawdę zaproszenie do zaufania Mu. Podczas gdy my boimy się, że odmowa zrani uczucia naszych przyjaciół, możemy zaufać Bogu, że On zadba o tę przyjaźń. Kiedy boimy się, że nasz dom jest za mały, nasze auto za stare, a nasze ubrania zbyt proste, możemy zaufać Bogu, że nasza wartość nie jest zawarta w tych materialnych rzeczach. Zaufanie Bogu zamiast usilnego przekraczania własnych możliwości z zaciśniętymi zębami, to sposób na to, aby wreszcie na stałe znaleźć wytchnienie.