Ku Tobie, Boże mójPrzykład

Wizja i ciemność

Ilekroć Bóg daje chrześcijaninowi wizję, stawia go jakby “w cieniu swej ręki” (Księga Izajasza 49:2). Zadaniem wierzącego jest zachowanie spokoju i słuchanie. Ze zbyt mocnego światła wyłania sie "ciemność" - to czas, w którym trzeba słuchać. Historia Abrama i Hagar w Księdze Rodzaju rozdział 16 doskonale ilustruje przykład słuchania tak zwanych dobrych rad w czasie ciemności niż oczekiwania na Boże światło. Kiedy Bóg daje ci wizję i zapada ciemność - to czekaj. Jeżeli zaczekasz na Boży czas, On doprowadzi tę wizje do urzeczywistnienia się w twoim życiu. Nigdy nie staraj się pomóc Bogu w wypełnianiu Jego słowa. Abram przeżył trzynaście lat ciszy, ale w tym czasie jego samowystarczalność została zdruzgotana. Doszedł do momentu, w którym przestał polegać na swoim własnym rozumie. Te lata ciszy był czasem dyscypliny, a nie miarą Bożego niezadowolenia. Nigdy nie należy udawać, że twoje życie jest pasmem radości i bezpieczeństwa; po prostu czekaj na Boga i polegaj na Nim (zob. Księga Izajasza 50:10–11).

Czy w całości polegam na ciału? Czy nauczyłem się wykraczać poza pewność pokładaną w sobie i innych Bożych ludziach? Czy ufam książkom i modlitwom lub innym życiowym pociechom? Czy też pokładam całą swoją ufność jedynie w samym Bogu, a nie w Jego błogosławieństwach? “Ja jestem Bogiem Wszechmocnym . . .” — El - Shaddai, Wszechmocny Bóg (Księga Rodzaju 17:1). Powodem, dla którego podlegamy dyscyplinie, jest poznanie prawdziwego Boga. Gdy Bóg stanie się dla nas rzeczywistością, to ludzie w porównaniu z Nim zbledną, będą jak cień rzeczywistości. Już nigdy nic - z tego, co zrobią lub powiedzą inni wierzący - nie wyprowadzi z równowagi nikogo, kto jest zbudowany na Bogu.

O Panie, przybliżam się do Ciebie, będąc w dużej ciemności. Zabierz ode mnie tę ciemność i zalej mnie światłem Twojego oblicza.