Elizeusz: Opowieść o niedorzecznej wierzePrzykład

Historia Elizeusza rozpoczyna się w 1 Księdze Królewskiej 19:14-21, gdy Bóg mówi Eliaszowi, aby namaścił Elizeusza na proroka, który go zastąpi. We fragmencie tym czytamy, że Eliasz znajduje Elizeusza orzącego pole parą wołów i natychmiast zarzuca na niego swój płaszcz, co oznacza zaproszenie do podążenia za nim. Elizeusz od razu się podporządkowuje, pali pług, a woły gotuje i daje swoim przyjaciołom do zjedzenia. Elizeusz okazał absurdalne oddanie wobec Eliasza. Nie zwlekał ani chwili w okazaniu posłuszeństwa. Nie odszedł, żeby poświęcić trochę czasu na przemyślenie sprawy. Nie spisał listy plusów i minusów. Nie rozegrał tego bezpiecznie. Natychmiast powiedział „tak” Bożemu powołaniu poprzez Eliasza.

Niedorzeczne oddanie Elizeusza pokazuje, że koszt pójścia za Bogiem jest wielki, ale koszt niepójścia za Nim jest jeszcze większy. Co więcej, zaangażowanie Elizeusza było kompletne. Spalił pług, ubił woły i porzucił swój rodzinny majątek. Zostawił za sobą wszystko, co znał i kochał. Elizeusz pokazuje nam, że aby przybliżyć się do swojego przeznaczenia, musisz pożegnać poczucie bezpieczeństwa. Czy twoje oddanie Bogu jest natychmiastowe i kompletne, podobnie jak w przypadku Elizeusza? Jakie enklawy musisz porzucić, aby podążyć w kierunku swojego przeznaczenia?