Przypowieści JezusaPrzykład

ZAGUBIONY SYN
Prawdopodobnie najsłynniejsza przypowieść, popularnie znana jako "Syn marnotrawny", opowiada historię dwóch braci próbujących przypodobać się swojemu ojcu i zyskać jego akceptację.

Syn marnotrawny bierze swoje dziedzictwo, a następnie zużywa je nierozsądnie i szybko. Pojąwszy, że zgrzeszył przeciwko ojcu i zrozumiawszy jak beznadziejne jest jego życie, próbuje powrócić do ojca i własną pracą ponownie zyskać łaskę ojca. Ojciec okazuje mu swoją miłość i wita syna, nie pozwalając mu na podjęcie żadnego wysiłku.

Słowo "marnotrawny" oznacza kogoś, kto jest lekkomyślnie rozrzutny – brzmi to nieco powściągliwie w obliczu sposobu, w jaki syn przepuścił swoje dziedzictwo. Dlatego to ojciec jest w tej historii prawdziwie marnotrawny, to on jest lekkomyślnie rozrzutny w swojej miłości, przebaczeniu, łasce i gospodarowaniu majątkiem w chwili powrotu syna.

W tej historii często zapomina się o starszym synu, ale był on zdecydowanie interesującą postacią dla słuchaczy – faryzeuszy, którzy słuchali jej od pierwszego słowa. Wiedzieli, że starszy brat, który uważał, iż ze względu na swoją gorliwość w wypełnianiu nakazów powinien zyskać większą przychylność ojca, reprezentuje właśnie ich. Jednak to, co robi starszy brat, by zyskać miłość ojca i utrzymać jego błogosławieństwa, jest tylko odgrywaniem roli, nie wypływa z miłości i pragnienia błogosławienia ojcu. W historii tej widzimy odzyskanie i pojednanie młodszego brata, jednak los starszego, który nade wszystko ufał swoim działaniom, pozostaje pod znakiem zapytania.