Strach – jak sobie z nim radzić?Przykład

Jak dzisiaj pamiętam pewien późny wieczór, kiedy razem z kuzynką wracałyśmy po spotkaniu do domu.

Było późno, ale zdecydowałyśmy się iść piechotą, licząc, że ktoś ze znajomych zabierze nas po drodze. Niestety przeoczyłyśmy taką okazję. W pewnym momencie pojawił się jednak inny samochód, jadący w przeciwnym kierunku, który po chwili zawrócił. Wysiadło z niego kilku facetów szukających okazji. Ze strachu zaczęłyśmy śpiewać wszystkie piosenki chrześcijańskie, jakie się nam przypomniały. Po chwili mężczyźni wrócili do swojego auta, myśląc pewnie, że to jakieś wariatki. Bóg sprawił cud. Uwielbianie Go dało nam pokój w sercu i pewność, że On się zatroszczy.

Dla Jezusa po wspólnej wieczerzy paschalnej, którą przeżył z najbliższymi uczniami, miał rozpocząć się najczarniejszy czas w życiu – zmierzenia się ze swoim odwiecznym wrogiem. Czytamy, że

„gdy odśpiewali hymn, wyszli ku Górze Oliwnej” (Mt 26,30).

Podczas wieczerzy wykonywano psalmy, znane jako psalmy Hallel – czyli od 113 do 118. Który z nich śpiewał Jezus? Być może 118?

„W wielkim ucisku wołałem do Pana, a Pan mnie wysłuchał i powiódł ku wolności. Skoro Pan jest ze mną, nie będę się lękać, cóż bowiem może uczynić mi człowiek? Tak! Pan jest ze mną! To On sam mnie wspiera! Dlatego moim wrogom dzielnie stawię czoła” (Ps 118,5-7).

Jezus śpiewał, mimo że spodziewał się najgorszego. Mimo że wiedział, co Go czeka, i obawiał się tego. Jak to możliwe? Bo ufał swojemu Ojcu. Wiedział, że Bóg jest dobry, że Jego miłość będzie z Nim. Swoją siłę miał w Bogu.

Ogarnia cię lęk przed nieznanym? Może wkraczasz w ciemną dolinę? Boisz się cierpienia, starości, śmierci? Wiesz, co jest przeciwieństwem strachu? Wiara!

Wiara, która pomimo strachu wyznaje: „Boże, Ty jesteś większy niż wszystko, co mi zagraża. Do Ciebie należą moc i władza. Ty panujesz nad okolicznościami. Nie pozwól, by to one nade mną zapanowały. Ty jesteś moim zbawieniem, moim ratunkiem i moim pokojem. Ty stoisz przy mnie i nie będę się bać”. Razem z psalmistą zaśpiewaj:

„Ilekroć lęk mnie ogarnia, w Tobie mam nadzieję. Bogu, którego słowo wysławiać będę, Bogu ufam, nie lękam się; cóż może mi uczynić człowiek?” (Ps 56,4-5).