168, ni mniej, ni więcej!Przykład

Bycie odpowiedzialnym jest lepsze niż bycie niespokojnym

W zależności od typu osobowości, w przypadku zarządzania czasem, możesz czuć się przytłoczony ilością pracy do wykonania albo odczuwać presję, chcąc zrobić jeszcze więcej.

Byłem pastorem przez ponad 12 lat. Widziałem głównie dwie kategorie chrześcijan w kościele. Tych, którzy przedkładają własne życie nad Boga i tych, którzy przedkładają kościół nad swoje obowiązki.

Niewielu chrześcijan prowadzi zrównoważone życie w oczach Boga.

Brak równowagi w naszym zarządzaniu czasem prowadzi do frustracji, ponieważ nie możemy włożyć do poszczególnych naczyń więcej kulek, niż się w nim jest w stanie pomieścić. Jeśli poświęcasz mniej czasu na jedną ze swoich dziedzin życia, jesteś niedbały i nie zostaniesz nagrodzony. Jeśli z kolei poświęcasz zbyt dużo czasu, marnujesz go, a tym samym zaniedbujesz inny obszar, ponieważ twój czas jest ograniczony.

Brak równowagi prowadzi także do niedociągnięć, ponieważ obszary, które zaniedbujemy w naszym życiu, nie będą przynosić owoców.

Niebezpieczeństwem dla każdego chrześcijanina jest religijność. Duch religijności jest demonem, który próbuje wpłynąć na każdego chrześcijanina myślami, takimi jak:

„Powinieneś zrobić więcej, by okazać Bogu swoją miłość!”.

„Spójrz na to, co robił apostoł Paweł, jesteś naprawdę leniwy, brakuje ci poświęcenia!”.

„Marnujesz swój czas na opiekę nad dziećmi, podczas gdy mogłabyś służyć Panu!”.

Duch religijności stara się sprawić, byś uwierzył, że czas spędzony na „służeniu Panu” jest lepiej wykorzystany niż wypełnianie obowiązków rodzinnych, małżeńskich czy zawodowych. W rzeczywistości jego celem jest wprowadzenie nierównowagi, abyś przestał wiernie wykonywać swoje obowiązki. Chce ograniczyć owoce twojego życia, doprowadzić cię do marnowania czasu, do frustracji, która najpierw doprowadzi cię do zniechęcenia, a w końcu do bierności.

Jednak wszystko, co robisz, odbywa się pod czujnym okiem Boga.

W biblijnym myśleniu nie ma czegoś takiego jak czas święty czy czas świecki. Jeśli więc zmywasz naczynia, zmieniasz pieluchę, robisz księgowość, naprawiasz samochód, robisz zakupy, bawisz się z dziećmi, opowiadasz sąsiadowi o Jezusie, głosisz ewangelię lub „służysz w kościele”, twoje życie jest aktem uwielbienia dla Boga.

Na przykład, jeśli chodzi o wychowywanie dzieci, Jezus mówi, że jeśli troszczymy się o dzieci, to tak jakbyśmy troszczyli się o Niego. Nie mówię, że powinieneś przestać się modlić i tylko pracować. Ale ważne jest, by pamiętać, że Bóg uważa twoją wierność w obowiązkach za tak samo ważną, jak wierność w służbie dla Niego, ponieważ jeśli robisz to, o co cię prosi, to tak naprawdę wszystko jest dla Niego!

Posunę się jeszcze dalej i nie sądzę, abym wychodził poza biblijne myślenie. Jestem coraz bardziej przekonany, że zaniedbywanie naszych obowiązków jest przeszkodą dla Bożej łaski w naszej służbie dla Niego. Dlatego kwalifikacje do posługi na rzecz Boga uwzględniają dbanie o dom i rodzinę.

Jezus powiedział: „Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny”. Nawet jeżeli myślisz, że dbanie o swoją rodzinę to drobnostka, rób to z całego serca i jak najdoskonalej potrafisz!

David Théry
Praktyczne nauczania jak doświadczać Boga