Miłość do samego siebie

W ciągu ostatnich dwóch dni dzieliliśmy się podstawowymi cechami kochania i rozumienia miłości. Miłość to dawanie; miłość to powrót do naszego źródła. Dzisiaj chcę ci przypomnieć, że miłość oznacza kochanie samego siebie.

W Ewangelii Mateusza 22:39 jest napisane „Masz kochać swojego bliźniego tak, jak samego siebie.”

Jak możemy kochać innych, jeśli nie mamy miłości do siebie samych? To nie działa. Wiele razy widziałam ludzi źle traktujących innych lub będących źle traktowanymi i zastanawiałam się: kto pozwolił ci upaść? Mimo że to pytanie wydaje się trochę wyrwane z kontekstu, zapraszam cię w podróż do Starego Testamentu, który opowiada historię Mefiboszeta.

Mefiboszet był wnukiem króla Saula, który przebywał w mieście Lo Debar, co pierwotnie oznaczało bez porządku, przywódcy lub rządu. Znajdował się tam z powodu niesprawnych nóg. Gdy miał pięć lat, osoba opiekująca się nim upuściła go, co spowodowało, że znalazł się w takim stanie. Był opuszczony i zapomniany. Historia toczy się tak, że król Dawid szukał potomka króla Saula, któremu mógłby okazać miłosierdzie i tak też uczynił z Mefiboszetem.

Zabieram cię w tę krótką podróż do Starego Testamentu, ponieważ miłość własna jest niezbędna do okazywania miłości innym. Często widzimy ludzi, którzy są oschli z natury i nie wiemy, dlaczego tak jest. Mimo to, naszym zadaniem jest kochanie ich i modlenie się o ich dobro.

Jeśli chodzi o nas, możemy czasem znaleźć się w Lo Debar, miejscu bez porządku, bez przywódcy czy rządu, ponieważ ktoś pozwolił nam upaść. Często zdarza się, że żyjemy w tym stanie bez przerwy ani poprawy, co sprawia, że widzimy samych siebie jako niegodnych miłości. Nie chodzi mi o to, żebyś wierzył, że możesz wszystko zrobić samemu i że jesteś najważniejszą osobą na świecie: brawo ty! Jesteśmy ważni, ale to nasze poleganie na Bogu pozwala nam być całkowicie zdolnymi do miłości, ponieważ to On pokochał nas pierwszy.

Ten werset nie mówi, żebyśmy kochali innych, a gdy zostanie dość miejsca, kochali siebie; mamy kochać innych TAK JAK samego siebie. Moje dzisiejsze pytanie brzmi: Czy kochasz siebie takiego, jakim jesteś? Jakie dziedziny twojego życia muszą być przemienione, żebyś mógł kochać siebie i innych w zdrowy sposób?

Odpowiedź na to pytanie może doprowadzić cię do wprowadzenia zmian, poprawek lub podjęcia starań. Ale uwierz mi, każda chwila poświęcona na kochanie siebie tak, jak Bóg cię kocha, jest warta twojego wysiłku. Nie możemy dać czegoś, czego nie mamy.

Moje następne pytanie do ciebie brzmi: Kto cię upuścił? Musisz przebaczyć tym, którzy cię skrzywdzili, żeby zacząć wracać do zdrowia i zobaczyć, że Bóg włożył w ciebie wszystko, co potrzebne, żebyś mógł odzwierciedlać Jego miłość i dobroć.

Zapraszam cię do zainwestowania czasu w poznanie siebie, okazanie sobie łaski, pokochanie siebie i przypomnienie sobie, że dopóki masz w sobie oddech, ciągle istnieje cel. To, że ktoś pozwolił ci upaść, nie powstrzymuje cię od osiągnięcia celu; przeciwnie, Bóg używa tych wydarzeń i wyzwań, żeby wyposażyć cię do pomocy innym.