Kiedy trudno kochać

Miłość jest jednym z najczęściej poruszanych tematów zarówno w tekstach, jak i książkach czy piosenkach. Większość z nas byłaby ekspertami, ponieważ jest to tak dobrze znane nam pojęcie. Nawiązujemy do niej w rozmowach, czy tekstach, tak często dlatego, że w większości z nas wywołuje najwięcej rozterek, wątpliwości, wspomnień radości i bólu.

Ze względu na mój charakter zawsze postrzegano mnie jako osobę, której kochanie przychodziło łatwo. Jednak był czas, kiedy miłość stawała się dla mnie jednym z największych wyzwań.

Miłość jest powodem tworzenia związków; brak miłości jest powszechnym powodem zerwanych relacji. Jak się w tym odnaleźć?

Odpowiedź jest prosta: miłość oznacza dawanie. W Bożym słowie możemy znaleźć jeden z najbardziej znanych wersetów, który mówi: „‬Bóg bowiem tak bardzo ukochał świat, że dał swego Jedynego Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.” Jana 3:16.

Kiedy Bóg ukochał świat DAŁ swojego jedynego Syna. Jako ludzie, z natury myślimy o swoim dobrym samopoczuciu, komforcie i zysku. Nasze skupienie staje się introspektywne (skierowane w stronę nas samych), przez co tracimy z oczu istotę miłości.

Miłość DAJE, co powoduje, że nasze skupienie kieruje się w stronę innych. Miłość daje niezależnie od okoliczności; daje niezależnie od konfliktu i trwa pomimo zranień.

Bóg nie musiał oddawać nam swojego Syna, ale w namacalny sposób chciał pokazać swoją miłość do nas. Jako Jego stworzenie nie zrobiliśmy nic, żeby na to zasłużyć; to On pokochał. W dodatku nie kocha nas tylko wtedy, gdy jesteśmy już dojrzali na tyle, by umieć to przyjąć. On dał swojego JEDYNEGO Syna, żeby pokazać ogrom swojej miłości do nas.

Pamiętam, że gdy Bóg wezwał mnie do kochania osób, które sprawiły mi ból, pokazał, że mam modlić się za nich tak samo jak o tych, których kochamy głęboko. Modliłam się więc za nich, za ich rodziny, pracę, finanse, za ich powodzenie, za emocjonalne i duchowe zdrowie. Moje podejście do nich zmieniło się całkowicie, ponieważ Bóg pozwolił mi zobaczyć, że tu nie chodzi o to, czy są godni otrzymania miłości czy nie, ale że my wszyscy tak samo jej potrzebujemy. Niestety w obliczu bólu odmawiamy zarówno dawania, jak i otrzymywania miłości. Każdy, nawet ten, który nas rani, jest bezbronny i potrzebuje kogoś, kto go pokocha.

Jesteśmy bez przerwy wzywani do dawania, do miłości, która nie oczekuje, że osoby, które wniosły ból do naszego życia się zmienią. Mamy jednak pewność, że ta nasza miłość będzie miała wpływ na ich życie.

Dzisiaj chcę rzucić ci wyzwanie, żebyś świadomie poświęcił 3 minuty i pomodlił się za życie osób, które cię zraniły. Wołaj za nich tak, jakbyś wołał za tych, których łatwo jest kochać. Proś Boga, żeby zaspokoił ich potrzeby, wołaj o cuda i wołaj o to, żeby móc zobaczyć Jezusa objawiającego się w ich życiu. Jestem pewna, że po tej modlitwie będziesz mógł ich zobaczyć w innym świetle; będziesz w stanie zrozumieć, że miłość w twoim sercu stała się namacalna, a ty będziesz zmieniony, żeby móc zmieniać ludzi dookoła siebie.