Przygotuj się na duchową walkę

Doświadcz mocy świadectwa

Jak potężny jest Bóg?

Między dwiema pieluchami

Najpierw pomyśl, potem mów

Zrób sobie przerwę

Wiara, Która Uzdrawia

Czas przyjrzeć się swojemu życiu

Jak mówić o Bogu, żeby inni chcieli słuchać?

Trzy dni na uwolnienie się od poczucia winy

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch43" data-usfm="GEN.43">
 <div class="label">43</div><div class="cl">Rodzaju 43</div><div class="s1">Powr&#243;t braci z Beniaminem</div><div class="p"> 1Jednak g&#322;&#243;d w ich ziemi by&#322; srogi. 2Kiedy wi&#281;c sko&#324;czy&#322; im si&#281; zapas zbo&#380;a, kt&#243;re przywie&#378;li z Egiptu, Jakub powiedzia&#322; do syn&#243;w: Zakupcie nam zn&#243;w troch&#281; &#380;ywno&#347;ci!</div><div class="p"> 3W&#243;wczas Juda przypomnia&#322; ojcu: Cz&#322;owiek ten wyra&#378;nie nam o&#347;wiadczy&#322;: Je&#347;li zabraknie z wami brata, nawet nie zobaczycie mojej twarzy. 4Je&#347;li wi&#281;c po&#347;lesz z nami naszego brata, pojedziemy i zakupimy ci &#380;ywno&#347;ci. 5Je&#347;li go jednak nie po&#347;lesz, nie pojedziemy, w&#322;a&#347;nie dlatego, &#380;e cz&#322;owiek ten powiedzia&#322; nam: Je&#347;li zabraknie z wami brata, nawet nie zobaczycie mojej twarzy.</div><div class="p"> 6Dlaczego wyrz&#261;dzili&#347;cie mi tak&#261; krzywd&#281;? &#8212; zacz&#261;&#322; narzeka&#263; Izrael. &#8212; Po co m&#243;wili&#347;cie temu cz&#322;owiekowi, &#380;e macie jeszcze brata? 7Cz&#322;owiek ten dok&#322;adnie wypytywa&#322; o nas samych i o naszych krewnych &#8212; odpowiedzieli. &#8212; Pyta&#322;: Czy &#380;yje jeszcze wasz ojciec? Czy macie jeszcze brata? Odpowiadali&#347;my wi&#281;c na pytania. Sk&#261;d mogli&#347;my wiedzie&#263;, &#380;e powie: Przyprowad&#378;cie tu swego brata?!</div><div class="p"> 8G&#322;os zn&#243;w zabra&#322; Juda: Po&#347;lij ch&#322;opaka ze mn&#261; &#8212; poprosi&#322; swego ojca, Izraela. &#8212; Potem wsta&#324;my i jed&#378;my. Prze&#380;yjmy ten g&#322;&#243;d &#8212; my, ty i nasze dzieci &#8212; zamiast tutaj umiera&#263;! 9Ja sam r&#281;cz&#281; za niego. Ode mnie &#380;&#261;daj jego zwrotu. Je&#347;li nie przyprowadz&#281; go z powrotem do ciebie i nie stawi&#281; go przed tob&#261;, to niech ci&#261;&#380;y na mnie grzech wobec ciebie, p&#243;ki &#380;yj&#281;. 10Bo gdyby&#347;my nie zwlekali, do teraz wr&#243;ciliby&#347;my stamt&#261;d ju&#380; dwa razy.</div><div class="p"> 11Je&#347;li tak, to tak zr&#243;bcie &#8212; zgodzi&#322; si&#281; w ko&#324;cu ich ojciec, Izrael. &#8212; We&#378;cie ze sob&#261; w darze dla tego cz&#322;owieka co&#347; z najlepszych p&#322;od&#243;w tej ziemi: troch&#281; balsamu i miodu, korzeni i mirry, orzech&#243;w i migda&#322;&#243;w. 12We&#378;cie te&#380; podw&#243;jn&#261; zap&#322;at&#281;, pieni&#261;dze zwr&#243;cone wam do wor&#243;w, bo mo&#380;e to by&#322;a pomy&#322;ka. 13We&#378;cie w ko&#324;cu waszego brata i ruszajcie zn&#243;w do tego cz&#322;owieka. 14Niech B&#243;g Wszechmocny zapewni wam jego mi&#322;osierdzie, aby wypu&#347;ci&#322; wam zatrzymanego brata oraz Beniamina. A ja? Je&#347;li ju&#380; mam ich straci&#263;, to niech strac&#281;.</div><div class="p"> 15Bracia przygotowali wi&#281;c dar, zabrali podw&#243;jn&#261; sum&#281; pieni&#281;dzy oraz Beniamina, powstali i ruszyli do Egiptu, gdzie zn&#243;w stan&#281;li przed J&#243;zefem.</div><div class="p"> 16Kiedy J&#243;zef zobaczy&#322; w&#347;r&#243;d nich Beniamina, powiedzia&#322; do zarz&#261;dcy swego domu: Wprowad&#378; tych ludzi do &#347;rodka, przygotuj te&#380; jak&#261;&#347; piecze&#324;, bo ci ludzie b&#281;d&#261; ze mn&#261; jedli w po&#322;udnie. 17Zarz&#261;dca post&#261;pi&#322; tak, jak poleci&#322; mu J&#243;zef, i zabra&#322; jego braci ze sob&#261;.</div><div class="p"> 18To, &#380;e wzi&#281;to ich do domu J&#243;zefa, sprawi&#322;o, &#380;e zacz&#281;li si&#281; ba&#263;. To na pewno z powodu tych pieni&#281;dzy, kt&#243;re w&#322;o&#380;yli nam z powrotem do work&#243;w &#8212; pomy&#347;leli. &#8212; Chc&#261; nas tu zatrzyma&#263;, obezw&#322;adni&#263; i wzi&#261;&#263; nas w niewol&#281; wraz z os&#322;ami.</div><div class="p"> 19Podeszli zatem do zarz&#261;dcy i rozm&#243;wili si&#281; z nim jeszcze przed wej&#347;ciem do domu. 20Panie, pozw&#243;l nam co&#347; wyja&#347;ni&#263; &#8212; powiedzieli. &#8212; Byli&#347;my tu ju&#380; raz po &#380;ywno&#347;&#263;. 21Gdy w drodze powrotnej, w gospodzie, rozwi&#261;zali&#347;my nasze worki, ka&#380;dy z nas znalaz&#322; na wierzchu swego wora pe&#322;n&#261; sum&#281; uiszczonych pieni&#281;dzy. Te pieni&#261;dze przywie&#378;li&#347;my z powrotem. 22Mamy te&#380; oczywi&#347;cie pieni&#261;dze na ponowny zakup &#380;ywno&#347;ci. Nie wiemy, kto nam w&#243;wczas w&#322;o&#380;y&#322; pieni&#261;dze do work&#243;w.</div><div class="p"> 23Nie b&#243;jcie si&#281;! &#8212; uspokoi&#322; zarz&#261;dca. &#8212; Wasz B&#243;g i B&#243;g waszego ojca zwr&#243;ci&#322; wam te skarby do work&#243;w. Co do mnie, otrzyma&#322;em nale&#380;ne od was pieni&#261;dze. Po czym przyprowadzi&#322; do nich Symeona.</div><div class="p"> 24W domu J&#243;zefa zarz&#261;dca da&#322; im wody do umycia n&#243;g i nasypa&#322; obroku ich os&#322;om. 25Oni natomiast przygotowali dar na przybycie J&#243;zefa w po&#322;udnie, bo us&#322;yszeli, &#380;e spo&#380;yje posi&#322;ek razem z nimi.</div><div class="p"> 26Gdy J&#243;zef przyby&#322; do domu, przekazali mu sw&#243;j dar i pok&#322;onili mu si&#281; a&#380; do ziemi. 27On z kolei zapyta&#322; ich o zdrowie i o zdrowie ich s&#281;dziwego ojca, o kt&#243;rym m&#243;wili mu wcze&#347;niej: Czy wasz ojciec wci&#261;&#380; &#380;yje? 28Tak &#8212; odpowiedzieli. &#8212; &#379;yje nasz ojciec, tw&#243;j s&#322;uga, i nadal ma si&#281; dobrze. Potem zn&#243;w sk&#322;onili si&#281; nisko i z&#322;o&#380;yli mu pok&#322;on.</div><div class="p"> 29Nast&#281;pnie J&#243;zef podni&#243;s&#322; wzrok na Beniamina, syna swojej matki: Czy to jest wasz najm&#322;odszy brat, o kt&#243;rym m&#243;wili&#347;cie mi wcze&#347;niej? A do niego powiedzia&#322;: Niech B&#243;g ci b&#281;dzie mi&#322;o&#347;ciw, m&#243;j synu!</div><div class="p"> 30Po tych s&#322;owach J&#243;zef szybko wyszed&#322;. Wzruszy&#322; si&#281;, widz&#261;c brata. &#321;zy cisn&#281;&#322;y mu si&#281; do oczu. Przeszed&#322; do innej komnaty i tam si&#281; rozp&#322;aka&#322;. 31Potem umy&#322; twarz i powr&#243;ci&#322;. Opanowany zarz&#261;dzi&#322;: Podajcie posi&#322;ek!</div><div class="p"> 32I podano. Jemu osobno. Im osobno. Osobno te&#380; Egipcjanom, kt&#243;rzy mu towarzyszyli. Egipcjanie bowiem nie jadaj&#261; z Hebrajczykami. Dla nich by&#322;oby to obrzydliwo&#347;ci&#261;.</div><div class="p"> 33Usiedli zatem naprzeciw niego. Stosownie do wieku. Najpierw najstarszy. W ko&#324;cu najm&#322;odszy. I patrzyli jeden na drugiego ze zdumieniem. 34On natomiast podawa&#322; im porcje ze swojego sto&#322;u. Porcja Beniamina by&#322;a pi&#281;&#263; razy wi&#281;ksza ni&#380; porcje reszty. Potem z nim pili i podpili sobie.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
 
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch44" data-usfm="GEN.44">
 <div class="label">44</div><div class="cl">Rodzaju 44</div><div class="s1">Beniamin i puchar J&#243;zefa</div><div class="p"> 1J&#243;zef za&#347; rozkaza&#322; zarz&#261;dcy swego domu: Nape&#322;nij worki tych ludzi zbo&#380;em. Wsyp tyle, ile tylko zdo&#322;aj&#261; unie&#347;&#263;, a na wierzch w&#322;&#243;&#380; ka&#380;demu do worka nale&#380;ne pieni&#261;dze. 2Najm&#322;odszemu natomiast w&#322;&#243;&#380; do worka, pr&#243;cz pieni&#281;dzy, tak&#380;e m&#243;j puchar, ten srebrny. I zarz&#261;dca post&#261;pi&#322; zgodnie z zaleceniem J&#243;zefa.</div><div class="p"> 3Za&#347;wita&#322; poranek. Braci wyprawiono. Wyruszyli razem z os&#322;ami. 4Ledwie oddalili si&#281; nieco od miasta, J&#243;zef rozkaza&#322; zarz&#261;dcy: Ruszaj w po&#347;cig za tymi lud&#378;mi. Gdy ich dogonisz, zapytaj: Dlaczego odp&#322;acili&#347;cie z&#322;em za okazane wam dobro? 5Macie przy sobie puchar, z kt&#243;rego pija m&#243;j pan, ten, kt&#243;rego najch&#281;tniej u&#380;ywa do wr&#243;&#380;b! &#377;le post&#261;pili&#347;cie!</div><div class="p"> 6Zarz&#261;dca dogoni&#322; braci i w&#322;a&#347;nie to im przekaza&#322;. 7Lecz oni przekonywali: Dlaczego nasz pan czyni nam takie zarzuty? Daleko nam, twoim s&#322;ugom, do takich post&#281;pk&#243;w! 8Czy&#380; pieni&#281;dzy, kt&#243;re znale&#378;li&#347;my w naszych worach, nie odnie&#347;li&#347;my z ziemi kananejskiej? Jak wi&#281;c mieliby&#347;my kra&#347;&#263; z domu twego pana srebro albo z&#322;oto? 9U kt&#243;rego z twoich s&#322;ug znajdziesz kielich, ten niech umrze, a nas, pozosta&#322;ych, mo&#380;esz zabra&#263; w niewol&#281;!</div><div class="p"> 10Niech b&#281;dzie zatem tak &#8212; postanowi&#322; zarz&#261;dca. &#8212; Ten, u kt&#243;rego znajd&#261; kielich, b&#281;dzie moim niewolnikiem, pozostali b&#281;d&#261; mogli odej&#347;&#263;.</div><div class="p"> 11Szybko zdj&#281;li wory z grzbiet&#243;w os&#322;&#243;w i ka&#380;dy rozwi&#261;za&#322; sw&#243;j w&#243;r. 12Zarz&#261;dca rozpocz&#261;&#322; sprawdzanie. Zacz&#261;&#322; od najstarszego. Sko&#324;czy&#322; na najm&#322;odszym. Puchar znalaz&#322; w worku Beniamina.</div><div class="p"> 13Wtedy bracia rozdarli swoje szaty. Ka&#380;dy objuczy&#322; swego os&#322;a i wszyscy zawr&#243;cili do miasta. 14Juda z bra&#263;mi wszed&#322; do domu J&#243;zefa. Zastali go jeszcze. I padli przed nim na ziemi&#281;.</div><div class="p"> 15Jak mogli&#347;cie dopu&#347;ci&#263; si&#281; czego&#347; takiego? &#8212; zapyta&#322; ich J&#243;zef. &#8212; Czy&#380;by&#347;cie nie wiedzieli, &#380;e cz&#322;owiek taki jak ja potrafi trafnie wr&#243;&#380;y&#263;?</div><div class="p"> 16W&#243;wczas Juda powiedzia&#322;: C&#243;&#380; ci mamy powiedzie&#263;, nasz panie? Czym przekona&#263;? I jak si&#281; usprawiedliwi&#263;? B&#243;g ods&#322;oni&#322; win&#281; twoich s&#322;ug. Oto jeste&#347;my twoimi niewolnikami, panie, zar&#243;wno my, jak i ten, u kt&#243;rego znaleziono puchar.</div><div class="p"> 17Nie zamierzam w ten spos&#243;b post&#261;pi&#263; &#8212; odpowiedzia&#322; J&#243;zef. &#8212; Moim niewolnikiem b&#281;dzie ten, u kt&#243;rego znaleziono puchar, reszta niech wraca w pokoju do ojca.</div><div class="s1">Mowa wstawiennicza Judy</div><div class="p"> 18Wtedy Juda przysun&#261;&#322; si&#281; bli&#380;ej: Pozw&#243;l, panie, przem&#243;wi&#263; twemu s&#322;udze. Chciej wys&#322;ucha&#263; tych kilku moich s&#322;&#243;w. Nie rozgniewaj si&#281; na swego s&#322;ug&#281;. Jeste&#347; przecie&#380; niczym faraon.</div><div class="p"> 19Zapyta&#322;e&#347;, m&#243;j panie, nas, swych s&#322;ug: Czy macie jeszcze ojca albo brata? 20Wtedy my odpowiedzieli&#347;my memu panu, &#380;e mamy ojca w podesz&#322;ym ju&#380; wieku oraz brata, kt&#243;ry urodzi&#322; mu si&#281; na staro&#347;&#263; &#8212; najm&#322;odszego, kt&#243;rego brat umar&#322;, i jedynie on pozosta&#322; po swej matce, ojciec za&#347; bardzo go kocha. 21W&#243;wczas rozkaza&#322;e&#347; swoim s&#322;ugom: Przyprowad&#378;cie do mnie swego brata, abym m&#243;g&#322; go osobi&#347;cie zobaczy&#263;. 22Wyja&#347;nili&#347;my ci wtedy, nasz panie, &#380;e ten m&#322;ody cz&#322;owiek nie b&#281;dzie m&#243;g&#322; opu&#347;ci&#263; swego ojca. Gdyby go bowiem opu&#347;ci&#322;, ojciec nie prze&#380;y&#322;by tego. 23Wtedy o&#347;wiadczy&#322;e&#347; swoim s&#322;ugom: Je&#347;li wasz najm&#322;odszy brat nie przyjdzie tu z wami, nie zobaczycie mojego oblicza.</div><div class="p"> 24Odeszli&#347;my wi&#281;c do twego s&#322;ugi, mego ojca, i przekazali&#347;my mu s&#322;owa mego pana. 25I gdy nasz ojciec prosi&#322;: Wr&#243;&#263;cie tam, kupcie troch&#281; &#380;ywno&#347;ci, 26odpowiedzieli&#347;my, &#380;e bez brata nie mo&#380;emy. Je&#347;li b&#281;dzie z nami nasz najm&#322;odszy brat &#8212; mo&#380;emy jecha&#263;. Je&#347;li jednak nie b&#281;dzie go z nami, ten pan o&#347;wiadczy&#322;, &#380;e w og&#243;le nas nie przyjmie. 27Wtedy tw&#243;j s&#322;uga, a m&#243;j ojciec, nam powiedzia&#322;: Wy wiecie, &#380;e ich dw&#243;ch urodzi&#322;a mi moja &#380;ona. 28Gdy jeden mnie opu&#347;ci&#322;, pomy&#347;la&#322;em: Pewnie zosta&#322; rozszarpany &#8212; i ju&#380; go nie zobaczy&#322;em. 29Teraz chcecie zabra&#263; mi te&#380; tego. Je&#347;li spotka go jakie&#347; nieszcz&#281;&#347;cie, to sprowadzicie mnie, siwego, w wielkim b&#243;lu do grobu.</div><div class="p"> 30Teraz wi&#281;c, gdybym przyszed&#322; do twego s&#322;ugi, mego ojca, a tego m&#322;odzie&#324;ca nie by&#322;oby z nami &#8212; ojciec za&#347; jest z nim ca&#322;&#261; dusz&#261; zwi&#261;zany &#8212; 31to gdyby zobaczy&#322;, &#380;e m&#322;odzie&#324;ca przy nas nie ma, umar&#322;by z rozpaczy. Twoi s&#322;udzy sprowadziliby w ten spos&#243;b twego s&#322;ug&#281;, staruszka, naszego ojca, w wielkim smutku do grobu. 32Ja, tw&#243;j s&#322;uga, por&#281;czy&#322;em za m&#322;odzie&#324;ca swojemu ojcu: Je&#347;li nie przyprowadz&#281; go do ciebie &#8212; obieca&#322;em &#8212; to niech ci&#261;&#380;y na mnie grzech do ko&#324;ca &#380;ycia.</div><div class="p"> 33Teraz wi&#281;c, prosz&#281; ci&#281;, m&#243;j panie, uczy&#324; mnie niewolnikiem zamiast niego. Niech m&#322;odzieniec wraca z bra&#263;mi do domu. 34Bo jak mia&#322;bym wraca&#263; do ojca, gdyby nie by&#322;o ze mn&#261; m&#322;odzie&#324;ca? Nie by&#322;bym w stanie patrze&#263; na nieszcz&#281;&#347;cie, kt&#243;re spotka&#322;oby mojego ojca.</div>
 </div>
 </div>
</div>

<div class="version vid2095 iso6393pol" data-vid="2095" data-iso6393="pol">
 <div class="book bkGEN">
 <div class="chapter ch45" data-usfm="GEN.45">
 <div class="label">45</div><div class="cl">Rodzaju 45</div><div class="s1">W obj&#281;ciach z bra&#263;mi</div><div class="p"> 1J&#243;zef nie potrafi&#322; ju&#380; opanowa&#263; si&#281; wobec swoich s&#322;ug. Zawo&#322;a&#322;: Niech s&#322;u&#380;ba zostawi nas samych. I gdy nie by&#322;o ju&#380; przy nich nikogo, J&#243;zef da&#322; si&#281; pozna&#263; swoim braciom. 2Wybuchn&#261;&#322; przy tym tak dono&#347;nym p&#322;aczem, &#380;e us&#322;yszano o tym w&#347;r&#243;d Egipcjan i w pa&#322;acu faraona.</div><div class="p"> 3J&#243;zef zatem otworzy&#322; si&#281; przed bra&#263;mi: Ja jestem J&#243;zef! Czy &#380;yje jeszcze m&#243;j ojciec? Bracia za&#347;, ze strachu przed nim, nie byli w stanie wydusi&#263; z siebie s&#322;owa! 4J&#243;zef zatem powiedzia&#322; do swych braci: Podejd&#378;cie bli&#380;ej! Podeszli. On powt&#243;rzy&#322;: Ja jestem J&#243;zef. Wasz brat. To mnie sprzedali&#347;cie do Egiptu. 5Lecz teraz nie &#380;a&#322;ujcie. Nie czy&#324;cie sobie wyrzut&#243;w, &#380;e mnie tu sprzedali&#347;cie. To w imi&#281; przetrwania B&#243;g pos&#322;a&#322; mnie przed wami! 6Dopiero dwa lata trwa ten ca&#322;y g&#322;&#243;d na ziemi. Przed nami jeszcze pi&#281;&#263; lat bez orki i bez &#380;niwa. 7B&#243;g wi&#281;c pos&#322;a&#322; mnie przed wami, aby zapewni&#263; wam przetrwanie na tej ziemi i aby zachowa&#263; wam &#380;ycie przez wielkie ocalenie! 8Nie wy mnie tu pos&#322;ali&#347;cie, ale B&#243;g! On mnie ustanowi&#322; g&#322;&#243;wnym doradc&#261;#45:8 Idiom: ojcem, por. Sdz 17:10; 18:19; 2Krl 6:21; 13:14. faraona, panem ca&#322;ego jego domu i w&#322;adc&#261; w ca&#322;ej ziemi egipskiej.</div><div class="p"> 9Wracajcie czym pr&#281;dzej do mojego ojca. Przeka&#380;cie mu: Tak powiedzia&#322; tw&#243;j syn, J&#243;zef: B&#243;g ustanowi&#322; mnie panem ca&#322;ego Egiptu. Przyb&#261;d&#378; do mnie, nie zwlekaj. 10Zamieszkasz tu, w ziemi Goszen. B&#281;dziesz blisko mnie &#8212; ty, twoi synowie, twoje wnuki, twoje owce i byd&#322;o &#8212; i wszystko, co masz. 11Zapewni&#281; ci utrzymanie, bo jeszcze pi&#281;&#263; lat potrwa g&#322;&#243;d. Chcia&#322;bym, by&#347; nie zubo&#380;a&#322; ani ty, ani tw&#243;j dom, ani nic z tego, co posiadasz. 12Widzicie na w&#322;asne oczy i widzi m&#243;j brat Beniamin, &#380;e to moje usta wam to oznajmiaj&#261;. 13Opowiedzcie mojemu ojcu o ca&#322;ej mej chwale w Egipcie i o wszystkim, co widzieli&#347;cie &#8212; i po&#347;pieszcie si&#281;, sprowad&#378;cie tu mego ojca.</div><div class="p"> 14Potem rzuci&#322; si&#281; na szyj&#281; swemu bratu Beniaminowi i p&#322;aka&#322;. Beniamin w jego obj&#281;ciach p&#322;aka&#322; tak&#380;e. 15Nast&#281;pnie uca&#322;owa&#322; wszystkich swoich braci. Obejmowa&#322; ka&#380;dego i p&#322;aka&#322;. A potem bracia z nim rozmawiali.</div><div class="p"> 16Gdy w pa&#322;acu faraona us&#322;yszano, &#380;e przybyli bracia J&#243;zefa, sam faraon, a te&#380; jego dworzanie, przyj&#281;li wie&#347;&#263; o tym &#380;yczliwie. 17Powiedz swoim braciom &#8212; poleci&#322; faraon J&#243;zefowi &#8212; &#380;e ja im tak m&#243;wi&#281;: Objuczcie swoje byd&#322;o, udajcie si&#281; do ziemi Kanaan, 18zabierzcie swego ojca, we&#378;cie swoje rodziny i przybywajcie do mnie. Dam wam najlepsz&#261; cz&#281;&#347;&#263; ziemi egipskiej i b&#281;dziecie spo&#380;ywa&#263; najlepsze p&#322;ody ziemi. 19Ciebie te&#380; upowa&#380;niam, aby&#347; im przekaza&#322;: Uczy&#324;cie tak: We&#378;cie z ziemi egipskiej wozy dla waszych dzieci oraz dla waszych &#380;on, spakujcie waszego ojca i przyjed&#378;cie. 20Nie &#380;a&#322;ujcie tego, co tam wam przyjdzie zostawi&#263;, bo to, co najlepsze w ca&#322;ej ziemi egipskiej, b&#281;dzie wasze.</div><div class="p"> 21Tak te&#380; post&#261;pili synowie Izraela. J&#243;zef zapewni&#322; im wozy, zgodnie z poleceniem faraona, i zaopatrzy&#322; w &#380;ywno&#347;&#263; na drog&#281;. 22Ka&#380;demu z nich da&#322; te&#380; szaty na zmian&#281;, a Beniaminowi pi&#281;&#263; szat &#8212; i trzysta srebrnik&#243;w! 23Swojemu ojcu J&#243;zef pos&#322;a&#322; dziesi&#281;&#263; os&#322;&#243;w objuczonych najlepszymi dobrami Egiptu i dziesi&#281;&#263; o&#347;lic objuczonych zbo&#380;em i chlebem &#8212; i &#380;ywno&#347;ci&#261; dla ojca na drog&#281;.</div><div class="p"> 24Potem wyprawi&#322; swoich braci i odeszli. Na odchodnym powiedzia&#322;: Nie niepok&#243;jcie si&#281;#45:24 Nie niepok&#243;jcie si&#281;, por. Wj 15:14; lub: nie k&#322;&#243;&#263;cie si&#281;(por. Prz 29:9), tj. nie spierajcie si&#281; o przesz&#322;o&#347;&#263;. w drodze!</div><div class="p"> 25Wyjechali zatem z Egiptu i przybyli do ziemi Kanaan, do swego ojca Jakuba. 26Tam oznajmili mu: J&#243;zef &#380;yje! Jest w&#322;adc&#261; ca&#322;ego Egiptu! Lecz serce ojca nie drgn&#281;&#322;o. Nie wierzy&#322; swoim synom. 27O&#380;ywi&#322; si&#281;, dopiero gdy powt&#243;rzyli mu to, co przekaza&#322; im J&#243;zef, i kiedy zobaczy&#322; wozy, kt&#243;re pos&#322;a&#322;, aby go przewie&#378;&#263;. 28Wtedy Izrael powiedzia&#322;: Najwa&#380;niejsze, &#380;e m&#243;j syn J&#243;zef wci&#261;&#380; &#380;yje. Zanim umr&#281;, pojad&#281; go zobaczy&#263;.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Księga Rodzaju – Biblia w rokPrzykład

Pismo Święte

O tym planie

Podobne plany