Dzień 8

Trwający ból może powodować najdziwniejsze reakcje u ludzi. Na początku nieszczęścia, czy to natury fizycznej czy emocjonalnej, ludzie wokół są zwykle współczujący i wyrozumiali. Jednak w miarę blaknięcia nowości tego stanu, w miejsce współczucia pojawiają się przypuszczenia. Czy było w nas coś, co przyczyniło się do powstania tej sytuacji? Czy to kara? Czy Bóg nas przeoczył?

Elżbieta i Zachariasz przeżyli wiele lat w cieniu niepłodności. Nie dość, że pragnęli dziecka, jak to jest udziałem wielu par, to jeszcze niepłodność w tym czasie spotykała się ze szczególną dezaprobatą, co dodawało im bólu serca. Ból ciągnął się już długo od czasu, gdy po raz pierwszy zdali sobie sprawę, że dziecko nie pojawi się u nich tak, jak to sobie wyobrażali.

Jak przechodzimy przez ból, w prawości i uczciwości, gdy 'tymczasowo' zmienia się w lata, a nawet dziesiątki lat?

Elżbieta i Zachariasz pozostali wierni nadziei posiadania dziecka (choć jakże ciężko musiało im być obserwować niespełnianie się tego, dzień po dniu) i roli kapłańskiej rodziny. Na swoim przykładzie pokazali, że w upadłym świecie, rozczarowanie i nadzieja współistnieją ze sobą. Ufamy Panu co do naszego życia, bo On jest Panem, choć nie rozumiemy dlaczego boli.

Pewnego dnia ich modlitwy o przyszłość stały się rzeczywistością. Anioł oznajmił Zachariaszowi, że Bóg wysłuchał ich modlitw o potomka. To co człowiek uznał za niemożliwe, u Boga nagle stało się możliwe. Kiedy świat daje ci powody, by porzucić wszelką nadzieję, pamiętaj, że wielokrotnie w historii, ogromne miłosierdzie poprzedzał krzyk wielkiego bólu. Bóg, który usłyszał krzyk izraelskich niewolników, Dawida uciekającego przed Saulem i bezdzietnej Elżbiety, jest tym samym Bogiem słyszącym każde słowo wychodzące z twych ust.

W tym tygodniu pochylamy się nad obecnym bólem. Nie dlatego, żeby pogrążyć się w żalu, ale dlatego, że trwający ból daje nam możliwość połączenia się z Panem i wyrażenia wiary (małej czy wielkiej) w to, że On jest wierny swojemu Słowu i że w próbach możemy też doświadczyć radości. Zamiast postrzegać okoliczności jako dyskomfort, którego należy unikać, pochylmy się nad nimi, aby znaleźć pociechę, jaką Bóg zapewnia tym, którzy szukają Go z całego serca.

Krok działania: Jaki ból widzisz obecnie w swoim życiu i wokół ciebie? Nie porzucaj modlitw i poszukiwania pociechy w Bożej obecności. Potwierdź zaufanie pokładane w Panu, przez ponowne przyniesienie Mu w modlitwie swoich ran.