Adwent: odkrywanie na nowo Świąt Bożego Narodzenia pośród chaosuPrzykład

Zamień zmartwienie na pokój

W czasie drugiego adwentowego tygodnia skupimy się na POKOJU.

W Biblii znajduje się historia, w której Jezus odwiedza dom dwóch sióstr...

„Gdy tak wędrowali, Jezus trafił do jakiejś wioski. Przyjęła Go tam pewna kobieta, której było na imię Marta. Miała ona siostrę – Marię. Maria usiadła u stóp Pana i słuchała Jego Słowa. Martę tymczasem pochłaniały liczne zajęcia. W końcu podeszła i powiedziała: Panie, czy nie obchodzi Cię to, że moja siostra zostawiła mnie przy pracy samą? Powiedz jej, żeby mi pomogła.

Pan zaś odpowiedział jej: Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele rzeczy, a potrzeba jednego. Maria wybrała sobie dobrą część – część, która jej nie będzie zabrana”
Łukasza 10:38-42 (SNP).

Jestem Martą – planuję namiętnie, mnożąc pomysły, czekając tylko na ich realizację. Szczególnie w wakacje. Lub w urodziny. Lub dla własnych celów w Święta Bożego Narodzenia.

Moje pieczołowite przygotowania podczas tygodni poprzedzających Wigilię mogą przynieść wiele radości, społeczności i prezentów... ale również nieosiągalne oczekiwania, brak snu i stres.

Wiele lat (i łez) zajęło mi przekonanie się, że to do mnie należy wybór sposobu w jaki przygotuję się do Świąt. Mogę jak Marta „martwić się i niepokoić o wiele rzeczy” lub mogę mieć możliwość usiąść i jeszcze raz zanurzyć się w historii o tym, jak Jezus przyszedł na świat pod postacią niemowlęcia z powodu wielkiej miłości do nas.

I tu najlepsze: przez wybór odrzucenia zamartwiania się – i w zamian za wybranie spotkania z Bogiem w modlitwie – mamy obietnicę pokoju.

„Przestańcie martwić się o cokolwiek. Raczej w każdej sprawie, gdy modlicie się i prosicie, z wdzięcznością przedstawiajcie swoje potrzeby Bogu. A POKÓJ Boży, którego nie ogarnie żaden umysł, będzie w Chrystusie strzegł waszych serc i myśli”
Filipian 4:6-7 (SNP).

Bez względu na to, czym się martwisz w trakcie pieczołowitych przygotowań (w domu, w biurze czy w szkole): czy stać cię na świąteczne prezenty, jak to będzie świętować bez ukochanej osoby przy stole, pamiętaj, że nic nie jest zbyt duże lub zbyt małe, aby zanieść to Jemu. Pomimo tego, że możemy czuć się przymuszeni do planowania, przygotowywania i samodzielnego radzenia sobie, Jezus zaprasza nas byśmy usiedli u Jego stóp, oddali Mu swoje troski w modlitwie i aby Jego wszechogarniający POKÓJ wypełnił nasze serca w tym czasie adwentu.