Adwent: odkrywanie na nowo Świąt Bożego Narodzenia pośród chaosuPrzykład

Oczekiwanie z nadzieją

Czas adwentu obejmuje cztery tygodnie poprzedzające Święta Bożego Narodzenia i jest to czas przygotowania naszych serc do świętowania narodzin Jezusa. W czasie pierwszego tygodnia adwentu skoncentrujemy się na NADZIEI.

Nadzieja oznacza oczekiwanie. Nadzieja wymaga cierpliwości.

Pan jest dobry dla tego, kto w Nim pokłada nadzieję,
dla duszy, która Go szuka.
Dobrze jest czekać w milczeniu
na ratunek Pana
Treny 3:25-26 (SNP).

Hebrajskie słowo, które przetłumaczono w tych wersetach jako NADZIEJA, to qavah. Czasami tłumaczy się je jako „oczekiwanie na coś”. Jego dosłowna definicja z Konkordancji Stronga to „związać się” (może jak przez skręcenie) i pochodzi od słowa sznur.

Sedno znaczenia tego słowa to oczekiwanie na wydarzenie się czegoś pozytywnego. Qavah można porównać do niebudzącego obawy napięcia, które odczuwasz trzymając się liny, którą ktoś inny mocno trzyma za drugi koniec. Wyobrażam sobie solidną, splecioną linę, trzymającą nas mocno przy Bogu.

Wyobraź sobie, co się stanie, kiedy puścisz tę linę lub pozwolisz jej za bardzo się rozluźnić. Nie ma już naprężenia. Nie ma już nadziei.

Innymi słowy, nadzieja wymaga działania z naszej strony.

Spokojne czekanie może nie wydawać się działaniem. Właściwie, dla kogoś takiego jak ja (wytrawnego planisty), czekanie może dużo bardziej oznaczać całkowity brak działania. Jednakże może to być sposób, w jaki zostaliśmy wezwani do żywienia nadziei, co oznacza, że mamy rozmyślnie – spokojnie oczekiwać.

Spokojne czekanie nie może mieć miejsca, gdy nasz sposób na przeżywanie świątecznego okresu to bieganie z miejsca na miejsce i pieczenie, robienie zakupów, śpiewanie oraz jedzenie.

Spokojne oczekiwanie wymaga czasu, przestrzeni, gdzie nic nie będzie nas rozpraszać i otwartych uszu, by powoli odkrywać to, co Bóg stawia przed nami każdego dnia, zamiast własnymi siłami pędzić do linii mety.

Kiedy cierpliwie, z przekonaniem czekamy, wtedy Bóg obiecuje nas wzmocnić...

Lecz tym, którzy UFAJĄ [qavah] Panu,
przybywa wciąż nowych sił,
wzbijają się na skrzydłach jak orły,
biegną, nie tracąc tchu,
prą naprzód i nie są zmęczeni
Izajasza 40:31 (SNP).

Zapraszam cię do tego, abyś w tegorocznym adwencie, gdy zaczniesz przygotowywać swoją listę rzeczy do zrobienia, wygospodarował czas na spokojne oczekiwanie. Celowo zarezerwuj sobie stałą porę dnia na poszukiwanie Go. Znajdź wygodne krzesło i rozmawiaj z Bogiem przez kilka minut każdego dnia. Trzymaj się liny NADZIEI i poczuj jak to jest, gdy znajdujesz Go trzymającego mocno linę z drugiej strony.