Co tam u twojej duszy?Przykład

Dlaczego moja dusza ma nadzieję?

Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego ustawiamy na torcie urodzinowym świeczki, które następnie zdmuchujemy? To jedyny, związany z jedzeniem, moment w życiu, kiedy zachęcamy innych do dmuchania w nasze jedzenie. Nie idę do baru ze stekami, by powiedzieć kelnerowi: "Poproszę średnio wysmażony. A czy mógłby pan na niego dmuchnąć? Średnio wysmażony z odrobiną śliny".

Niemniej jest to istotny element przyjęć urodzinowych. Jednak jest w tym coś z gruntu niewłaściwego. Obserwowałem dorosłych jedzących tort, na który dmuchał ich czterolatek. Pomyśl o tym. Jeśli kiedykolwiek widziałeś małe dziecko zdmuchujące świeczki, wiesz, że nie tylko powietrze trafia w to ciasto.

Jest jeszcze jedna urodzinowa tradycja, która jest równie kłopotliwa jak zdmuchiwanie świeczek — wypowiadanie w myślach życzeń. Czy naprawdę to przemyśleliśmy? Pamiętam moje trzynaste urodziny. Byłem w siódmej klasie, a Chelsea, która jest teraz moją żoną, była na mojej imprezie. Zdmuchnąłem świeczki, a mama pochyliła się i powiedziała, “Pomyślałeś życzenie, kolego?”

Pomyślałem... Chciałem, by Chelsea mnie pocałowała. Ale tego oczywiście mamie nie powiedziałem. Odpowiedziałem tylko: "Tak, mamo". Jednak to, czego sobie życzyłem, pragnąłem i na co miałem nadzieję to buziak od mojej sympatii.

Życzenie się nie spełniło... No, w sumie spełniło się, kiedy się pobraliśmy na pewno mnie pocałowała i nie tylko wtedy! Jednak miałem nadzieję na taki rodzaj buziaka, jakim go sobie wyobrażałem w siódmej klasie.

Nie znam osoby, która powodu spełnienia swoich marzeń upatrywałaby w mocy urodzinowych życzeń. Jeśli jednak nie będziemy uważać, możemy zacząć traktować wszystkie ważne elementy nadziei jak życzenia urodzinowe.

Wszyscy wierzymy w nadzieję, cenimy nadzieję i promujemy nadzieję. Nie ma w tym nic złego — spośród wszystkich ludzi, naśladowcy Jezusa powinni być ludźmi nadziei. Jednak bądźmy szczerzy. Jak nadzieja może pomóc? Dlaczego nadzieja ma być lepsza niż życzenie urodzinowe? Sama nadzieja nie może pokonać zniechęcenia. Nadzieja nie może zmienić naszej sytuacji. Czy nadzieja kiedykolwiek wyhodowała sobie ręce oraz nogi i uratowała nas? Wreszcie, nadzieja pokładana w nadziei jest beznadziejna.

Nadzieja jest niezbędna dla ludzkiej duszy, ale musimy się upewnić, że nasza nadzieja opiera się na czymś większym niż myślenie życzeniowe. Nadzieja jest tylko tak potężna, jak to z czym jest połączona.

To właśnie sprawia, że nasza nadzieja w Jezusie daje bezpieczeństwo naszym duszom. W Liście do Hebrajczyków napisano: "my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei; którą mamy jako kotwicę duszy, bezpieczną i niewzruszoną, sięgającą poza zasłonę; gdzie jako poprzednik wszedł dla nas Jezus" (Hebrajczyków, 6:18-20 UBG).

Wśród wszystkich ludzi żyjących na tej planecie, nadzieja wyznawców Jezusa jest wyjątkowa. Nie jest ona związana z naszymi emocjami, planami, relacjami i finansami, ale z Jezusem. Nasze dusze mają pewną, niezachwianą, niewzruszoną kotwicę, do której możemy się zwrócić. To Jezus, a nasza nadzieja w Nim zawsze znajduje się na właściwym miejscu.

Rozważ i odpowiedz

Wymień kilka życzeń, które ci się nie spełniły.

Czy kiedykolwiek miałeś poczucie beznadziei? Jak to wpływa na twoją duszę, zwłaszcza jeśli nie masz nadziei przez dłuższy czas?

Dlaczego Jezus jest najlepszym źródłem nadziei dla naszej duszy?