SZABAT I ODPOCZYNEK     

ROZWAŻANIE

Kiedy byłam dzieckiem, miałam niedzielne sukienki. Rozkładałam je w sobotę wieczorem i wiedziałam, że jutro jest niedziela. To oznaczało odpoczynek. Rano chodziłam z rodzeństwem do szkółki niedzielnej. Po południu rodzice spędzali z nami czas. Bawiliśmy się razem, muzykowaliśmy lub chodziliśmy na piesze wycieczki. Dziś jestem diakonisą i w niedziele nadal noszę specjalną sukienkę. 

Od tysięcy lat starożytni Żydzi i chrześcijanie znali zasadę odpoczynku i przerwy w szabat. Wywodzi się ona z historii stworzenia, kiedy to Bóg odpoczął siódmego dnia po sześciu dniach stworzenia. Od zmartwychwstania Jezusa dzień po szabacie wyznacza rytm życia rodzącej się wspólnoty chrześcijańskiej. W tym dniu spotykali się oni, by wspólnie oddawać cześć Bogu i mieć społeczność. 

Bóg dał nam dzień odpoczynku, który chrześcijanie zaczęli świętować w niedzielę - jako pomocną przerwę w naszym zabieganym życiu i kulturze. Dzień odpoczynku nie jest związany z jednym konkretnym dniem tygodnia, ale powinien odróżniać się od innych dni. Szabat czy też niedziela przypomina nam, że nasza wartość jako istot ludzkich opiera się na czymś więcej niż tylko na naszych osiągnięciach. Lekarz i teolog Albert Schweitzer powiedział: „Gdy twojej duszy brakuje niedzieli, usycha”.

Sami decydujemy, kiedy chcemy odpocząć. Potrzeba czasu, by się wyciszyć. Jeśli wleję brudną wodę do szklanki, po pewnym czasie brud opadnie, a woda stanie się czysta. Odnalazła spokój. Kiedy szukamy odpoczynku w ciszy, nasze dusze również odnajdują spokój. Wiele naszych najgłębszych myśli wypłynie na powierzchnię, myśli, które możemy przedstawić Bogu.

Każdego dnia świadomie przeznaczam na to pół godziny. Idę do miejsca, w którym nic mi nie przeszkadza. Przychodzę przed Boga, przed Jezusa, taka jaka jestem. On mnie oczekuje. Kieruję swoją uwagę do wewnątrz, na mój oddech, a następnie na moje myśli i emocje. Cokolwiek mnie porusza, przynoszę przed Niego z każdym oddechem. Odpuszczam i pozwalam Bogu. Nie spieszę się i kończę modlitwą dziękczynną.

Jezus zaprosił swoich uczniów: „Niech teraz każdy z was uda się samotnie na odludne miejsce i tam trochę odpocznie” (Marka 6:31). Teraz zaprasza nas, byśmy zrobili to samo.

PYTANIA DO PRZEMYŚLENIA  

• Co powstrzymuje mnie przed znalezieniem czasu na wyciszenie i odpoczynek?   
• Czy odważę się świadomie spędzić dzień bez wiadomości i telefonu?   
• Bóg pobłogosławił i uświęcił siódmy dzień. Czy nadal uważam niedzielę za świętą? Czy czuję Jego błogosławieństwo nad niedzielą?

TEMATY DO MODLITWY  

• Modlimy się o łaskę, aby przezwyciężyć nasz strach przed ciszą i móc po prostu być.  
• Modlimy się, aby tęsknota za Bożą obecnością w naszych sercach pozostała żywa i abyśmy znaleźli na nią czas w naszym codziennym życiu.  
• Modlimy się o niewytłumaczalne rzeczy, które wypływają z głębi naszych serc, gdy się wyciszamy. Modlimy się, abyśmy ich nie ignorowali, ale odważyli się uznać je przed Bogiem.  
• Modlimy się o mądrość i ochronę w chwilach ciszy, kiedy porusza nas Słowo Boże.   
• Modlimy się, aby kościoły i kaplice, miejsca odpoczynku, były miejscami, w których ludzie słuchają Słowa Bożego.  
• Modlimy się za tych, którzy czują się przytłoczeni pracą i obowiązkami i nie są w stanie porzucić tych presji.

PROPOZYCJA MODLITWY 

Oto jestem przed Tobą, Boże, taki, jaki jestem: wypoczęty lub spięty, pusty i wymęczony lub przepełniony wdzięcznością, pełen tęsknoty lub bez żadnej perspektywy.

Boże, Ty jesteś źródłem życia, przyjdź ze swoją odnawiającą mocą. Oczyść mnie, uzdrów mnie, abym mógł stać się osobą, którą mnie stworzyłeś. Amen.

Siostra Lydia Schranz, diakonisa i kapelan, Szwajcaria.