Pokora

Kiedy urodziłam córeczkę, nawet mi przez myśl nie przeszło, że będę się musiała nią dzielić z inną kobietą. Jej tato i ja rozwiedliśmy się, gdy miała 6 lat. Oboje ponownie się pobraliśmy i choć jego żona nie miała własnych dzieci, chętnie włączyła się w zadanie wychowywania mojej córeczki. Dzielenie się z nią jest jednym z największych wyzwań mojego życia. 

Kilka lat temu, Dzień Matki wypadł w czasie weekendu u taty. Zaplanowałyśmy sobie wiele rzeczy z córką i nawet nie przyszło mi do głowy, że w tym dniu nie będę jej miała u siebie. Dzień Matki należał do mnie. To ja ją urodziłam, nawet mam po niej bliznę po cesarce, żeby to udowodnić. 

Tego dnia, rankiem, zadzwonił mąż z pytaniem, kiedy może się jej spodziewać u siebie. Chciał z córką i ze swoją żoną obchodzić Dzień Matki. Byłam zszokowana, bo nawet poprosił o podzielenie się moim czasem. Płakałam, krzyczałam i mówiłam takie rzeczy: “przecież ona nawet nie jest jej mamą! Nie dostanie MOJEJ córki na Dzień Matki!”. Były mąż starał się jak mógł, by wyjaśnić mi, jakie to ważne, ale ja się uparłam i nie było mowy o jakimkolwiek dzieleniu się. 

Niedługo po tej rozmowie, Bóg mi przypomniał o rzeczach, które mam zrobić dla moich dwóch przyrodnich córek i o miłości, jaką mam dla nich. Może nie jestem ich mamą, ale robię dla nich to, co robi mama. Jestem, gdy mnie potrzebują i one też mnie kochają. 

Moja córka kocha swoją macochę. Nie ma ona, co prawda, blizny po cesarskim cięciu, ale kocha ją, wspiera i zaopatruje odkąd "weszła do gry". Robi to, co mama, choć nie ma tego tytułu, ani nie dostaje oklasków. Tego samego dnia przeprosiłam mojego byłego męża i jego żonę za przykre słowa, po czym zawiozłam córkę do ich domu, by mogli razem spędzić popołudnie. 

Apostoł Paweł w Liście do Efezjan mówi: “Postępujcie z wszelką pokorą i łagodnością. Cierpliwie znoście jedni drugich w miłości. Dokładajcie starań, by zachować jedność Ducha w spójni pokoju”. 

Stale pracuję nad stosowaniem tego wersetu w moim życiu i uczę się dzielić rodzicielstwo w sposób, jakiego chce ode mnie Bóg: z pokorą, cierpliwością i w miłości. Każdy rodzic w naszej mieszanej rodzinie ciężko pracuje nad utrzymaniem jedności i pokoju. Codziennie poświęcamy się, by okazywać sobie łaskę i życzliwość i ufać, że każde z nas ma dobre intencje. Współrodzicielstwo jest trudne, ale możliwe.

Bez względu na to, jaka jest nasza rodzicielska sytuacja — samotna matka, małżeństwo czy rodzina mieszana — istnieje wiele okoliczności zmuszających rodzica do pokory. Jesteśmy wzywane do okazywania każdemu miłości i szacunku, również tym, którzy pomagają nam wychować nasze dzieci i samym dzieciom. To nie tylko dobry przykład dla naszych dzieci, by wiedziały jak kochać innych, ale to również oddaje cześć Bogu.