Podróż przez Ewangelię według św. Łukasza i Dzieje ApostolskiePrzykład

W tym momencie Dziejów Apostolskich pojawiają się nowe doniesienia o tym, że w ważnym ośrodku handlu – Antiochii – wiele osób spoza diaspory żydowskiej decyduje się pójść za Jezusem. Uczniowie z Jerozolimy wysyłają więc człowieka imieniem Barnaba, by zobaczył jak się sprawy mają. Gdy przybywa on do Antiochii, dowiaduje się, że wielu ludzi z całego świata dowiedziało się o Jezusie. Jest tam wielu nowych wyznawców i mnóstwo pracy do wykonania, Barnaba nakłania więc Szawła, by ten pojechał z nim do Antiochii i nauczał tam przez rok. 

Antiochia to miejsce, gdzie ci, którzy podążyli za Jezusem po raz pierwszy zostają nazwani chrześcijanami, czyli „wyznawcami Chrystusa”. Kościół w Antiochii to pierwsza międzynarodowa wspólnota chrześcijan. Kościół nie jest już wspólnotą mesjańskich Żydów, ale zróżnicowanym etnicznie ruchem błyskawicznie rozprzestrzeniającym się na całym świecie. Wyznawcy mają różny kolor skóry, mówią różnymi językami i wywodzą się z różnych kultur, lecz ich wiara jest taka sama, skupiona na dobrej nowinie o Królu wszystkich narodów, Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. Jednak przesłanie Kościoła i jego nowy sposób życia są dla przeciętnego obywatela rzymskiego dezorientujące, stanowią wręcz groźbę. Król Herod, marionetkowy władca podporządkowany imperium rzymskiemu, rozpoczyna prześladowania i egzekucje chrześcijan. Im wyraźniej widzi, że te prześladowania chrześcijan spotykają się z aprobatą niektórych przywódców żydowskich, tym więcej energii im poświęca. W końcu prowadzi to do aresztowania Piotra. Życie Apostoła jest zagrożone, ale jego towarzysze żarliwie modlą się o jego uwolnienie. Noc przed tym, jak Herod zamierza wydać Piotra rozwścieczonemu tłumowi, anioł odwiedza celę więźnia, zrywa jego łańcuchy i wyprowadza z więzienia.