Jak stawiać sobie celePrzykład

Rozpoznaj, kto jest częścią twojego życia, a kto – nie.

Jedną z najtrudniejszych rzeczy związanych z realizacją celów jest odkrycie, że niektóre bliskie ci osoby nie będą ich podzielały albo nie będą chciały być ich częścią. Możesz stracić lata na przekonywanie ich. Może nawet uda ci się kupić na krótko ich lojalność, ale prędzej czy później cię zostawią, najprawdopodobniej łamiąc ci serce. Przeżył to apostoł Paweł, który pisał:

„Odwrócili się ode mnie wszyscy przebywający w Azji” (2 List do Tymoteusza 1,15)

i „Demas mnie opuścił. Pociągnął go ten świat” (2 List do Tymoteusza 4,10).

Słyszysz ten ból serca i rozczarowanie w jego głosie?

Kiedy Bóg postawi przed tobą ważne zadanie, możesz doświadczyć tego samego. Ktoś powiedział: „Przyjaciele znają nas, kiedy nam się powodzi, w biedzie – to my poznajemy przyjaciół”. Jakie to prawdziwe! Kiedy nieszczęście spadło na Joba, powiedział:

„Brzydzą się mną wszyscy moi powiernicy, a ci, których kochałem, zwracają się przeciw mnie” (Księga Hioba 19,19).

Przeżycia Dawida sprawiły, że powiedział: „Moi krewni przystanęli z daleka” (Psalm 38,12). Salomon w swojej mądrości zauważył, że „zaufać niepewnemu w dniu niedoli to tak, jak mieć zepsuty ząb” (Księga Przysłów 25,19).

Ludzie, którzy nie szanują twoich planów, będą im szkodzić. Możesz im pomagać, zachęcać i motywować, ale jeśli będziesz chciał ich za wszelką cenę zatrzymać, podobnie jak zepsuty ząb, ostatecznie sprawią ci ból. Jezus powiedział do swoich uczniów:

„Jeśli zaś nie zostaniecie gdzieś przyjęci ani nie będą chcieli słuchać waszych słów, wychodząc z takiego domu lub miasta, strząśnijcie proch z waszych stóp” (Ewangelia Mateusza 10,14).

By osiągnąć dany ci przez Boga cel, czasami będziesz musiał to zrobić.