Od rozwodu do uzdrowienia: 31 dni do ukojenia i odnowieniaPrzykład

„Samotność”

Osoby, które z natury są samotnikami, prawdopodobnie zastanawiają się, w czym problem, ale wszyscy potrzebujemy poczucia przynależności i wspólnoty, regulujących nasze emocje i uczucia.

Bóg stworzył nas, abyśmy dzielili życie z innymi i byli częścią ich życia. Stworzył nas do wspólnoty, abyśmy dawali i otrzymywali miłość wśród otaczających nas ludzi. Jakkolwiek wspaniały był Adam, dopóki nie pojawiła się Ewa, czegoś mu brakowało.

Życie w samotności jest trudne. Naprawdę trudne. Sprawia ból i zmusza nas do ponownego przemyślenia swoich motywacji. Popycha nas do desperackich działań. Często jest również źle rozumiane.

Bycie samotnym i bycie samemu to dwie CAŁKOWICIE różne rzeczy. Kiedy jesteś sam lub sama, to nikogo przy tobie nie ma. Samotność to brak więzi z jakąkolwiek osobą. Jak często w pokoju pełnym ludzi, ogarnęło cię poczucie zupełnego osamotnienia? Tym właśnie różni się samotność od bycia samemu.

Komuś, kto jest samotny, trudno jest nauczyć się nawiązywania i utrzymywania kontaktów z ludźmi, szczególnie tymi, którzy wypowiadają słowa życia i mądrości. Pokonaj samotność jedną rozmową telefoniczną i jednym spotkaniem na raz. Znajdź czas, aby inni mogli cię zachęcić i zainwestować swój czas w pomoc w walce z twoją samotnością.

Nigdy nie jesteś w absolutnym osamotnieniu. Bóg jest zawsze z tobą! Jeśli w jakimkolwiek momencie okaże się, że potrzebujesz dopingu, powtórz sobie to, co Bóg przekazał mi w moim najgorszym czasie: „Jezus i ja idziemy dalej!”. Dokądkolwiek pójdziesz, Bóg już tam jest. On już na ciebie czeka.

Modlitwa
Boże, pomóż mi każdego dnia coraz bardziej doceniać to, jak wspaniale jest mieć Ciebie i innych zawsze u mojego boku, w imieniu Jezusa. Amen.