Dzięki wierzePrzykład

Żyjąc wiarą

Nasza wiara — nas, naśladowców Chrystusa — to ufanie Bogu, który wszystko wie, w kwestii niepewnej przyszłości. Nie wiemy dokładnie, kiedy i jak spełnią się Jego obietnice, ale wierzymy, że się spełnią. Wiara wykracza poza rozum i istnieje, zanim uzyskamy rezultaty, o które nam chodzi. Nasze życie ma się opierać „na wierze, a nie na tym, co widzialne”, jak głosi 2 List do Koryntian 5:7.

W Liście do Hebrajczyków 11:1 (BW) czytamy: „A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy”. Greckie słowo wiara, użyte w tym wersecie, to pistis, oznaczające pewność, zaufanie i przekonanie. Zasadniczo ten werset mówi, że gdy mamy wiarę, to pokładamy pewność, zaufanie i przekonanie w tym, kim jest Bóg, mimo że nie znamy szczegółów. Nie pokładamy wiary w procesie, lecz samym Bogu. 

W wersecie 11:6 tego listu czytamy, że bez wiary nie można podobać się Bogu. Niezwykłe w tym fragmencie jest to, że podobamy się Bogu, gdy okazujemy wiarę. On nie oczekuje od nas niesamowitych uczynków, ale naszej wiary, podczas gdy On sam dokonuje niesamowitych dzieł w nas i przez nas. 

Jak więc możemy chodzić w wierze? Otrzymując ją od Boga. Nie możemy imitować wiary ani próbować przywołać jej do istnienia na siłę. W Liście do Hebrajczyków 12 czytamy, że Jezus wzbudza i doskonali wiarę. Wiara bierze w Nim początek i jest ona Jego darem dla nas. Z wersetu 10:17 Listu do Rzymian dowiadujemy się, że wiara rodzi się dzięki słuchaniu, a treścią tego przesłania jest to, co mówi Chrystus. Otrzymamy ją, gdy uwierzymy, że On istnieje i będziemy przekonani co do Jego obietnic.

W Liście do Hebrajczyków 11 wyrażenie „dzięki wierze” pojawia się ponad dziesięciokrotnie, po czym wymieniane jest imię osoby, która działała w wierze i uczyniła coś, co przekraczało jej zdolności, intelekt czy siłę. Ten rozdział często występuje pod tytułem „Bohaterowie wiary”. W tym planie powiemy sobie o trzech postaciach i o tym, jak przeżyły swoje życie dzięki wierze.