Poryw radościPrzykład

Paweł i Sylas zostali brutalnie pobici do krwi. Przemocą zdarto z nich ubrania i obaj zdecydowanie potrzebowali opieki lekarza. Paweł i Sylas — dwóch wielkich mężów Bożych przemierzających starożytny świat głosząc Ewangelię Jezusa Chrystusa, zostało wtrąconych do rzymskiego więzienia, a ich stopy zakuto w kajdany.

Rzymskie więzienie było miejscem, gdzie niemal natychmiast popadało się w chorobę psychiczną. Wystarczyło zaledwie kilka nocy w tym cuchnącym, ciemnym miejscu, by stracić rozum. Były to głębokie lochy zalatujące wymiocinami i moczem. Więźniowie otrzymywali zaledwie jeden posiłek dziennie składający się ze stęchłego chleba i letniej, brudnej wody, której użyto wcześniej do innych czynności, o których lepiej tu nie wspominać.

Za każdym razem, kiedy strażnik przynosił jedzenie, nie tracił okazji, aby kopnąć więźnia w najbardziej podatne na zranienia i bolesne miejsca. Rzymscy więźniowie siedzieli we własnych odchodach przez wiele długich dni. W celach roiło się też od szkodników i robactwa, które nieustannie pełzały po ciałach więźniów. Pająki wchodziły i wychodziły z nozdrzy uwięzionych, a szczury wędrowały po intymnych miejscach ich odkrytych ciał.

Około północy, kiedy większość ludzi poddaje się rozpaczy i popada w depresję, Paweł i Sylas odnaleźli radość! Odkryli ją w cuchnącym więzieniu, w zimnej i wilgotnej beznadziei. Odkryli radość ze stopami w kajdanach braku celu i w ściekach własnej egzystencji.

Paweł i Sylas zdecydowali się uwielbiać Jezusa w najtrudniejszym momencie swojego życia. Odnaleźli radość! A ty... jaką masz wymówkę?!

Jako chrześcijanie jesteśmy odpowiedzialni... tak... nawet bosko zobowiązani..., aby na spotkanie najgorszych sytuacji, które niesie nam życie, wychodzić z nieustępliwą radością!

Kiedy pośród nocy twojego życia, postanowisz wybuchnąć niepohamowanym uwielbieniem, uważaj! Niebiosa mogą wzruszyć fundamentami twojego życia, aby uwolnić cię od okoliczności, które cię spętały.