Nasza postawa w Adwencie: codzienne rozważania bożonarodzeniowePrzykład

Pieśń uwielbieniowa Marii z Ewangelii Łukasza 1:26-55 znana jest jako  Magnificat (w.46-56). Łacińskie słowo “Magnificat” oznacza: “moja dusza wielbi Pana”. 

Czasem zbyt szybko przechodzimy do porządku dziennego nad udziałem Marii w historii Bożego Narodzenia. 

Wyobrażamy ją sobie jako potulną i łagodną, cicho poddającą się przesłaniu anioła Gabriela. Poświęć czas na uzmysłowienie sobie, jak Maria mogła się czuć. 

Wejdź na chwilę w tę sytuację. Młoda kobieta, bez żadnych tytułów, dowiaduje się, że będzie miała nie dość, że dziecko, to jeszcze Boże dziecko, za sprawą Ducha Świętego, zanim wyjdzie za mąż, za swojego narzeczonego, Józefa. 

Możemy się tylko domyślać, że sama tylko myśl przepełniała ją absolutnym lękiem. Co pomyśli jej narzeczony? Czy rodzina się jej nie wyrzeknie? Czy zostanie usunięta ze społeczności? I kto w ogóle wie, jak się wychowuje Bożego syna? 

Boży plan wymagał od Marii otwarcia ramion w poddaniu się Bogu i w wierze, w takiej postawie posłuszeństwa jej dusza wielbiła Boga.

Materiał do refleksji: 

• Niech na chwilę pochłonie cię realność sytuacji Marii. Jak byś się czuł na jej miejscu? 
• Teraz ponownie przeczytaj wersety 46-56. Co pieśń Marii mówi tobie o jej postawie wobec Ojca? Jak przedstawia perspektywę jej własnego życia? 
• Czego uczy cię postawa Marii odnośnie życia z otwartymi ramionami na Boga?

Nech twoje serce się dziś przepełni, gdy w wierze i poddaniu otworzysz ramiona na Boga.