Zrozumieć szabatPrzykład

Czym szabat nie jest  

Zachowanie szabatu było bardzo ważne dla żydowskiej wiary. Żydowscy uczeni w piśmie dyskutowali na ten temat przez wiele lat. Zamiast odpoczywać i spędzać czas ze swoim Stwórcą, zajmowali się tym, żeby było widać, że są posłuszni prawu. 

Kiedy Jezus przyszedł na ziemię, to w gruncie rzeczy rozpoczął swą publiczną służbę w szabat. Nie dość, że przyjście Jezusa na świat nie spełniło oczekiwań części żydowskich przywódców religijnych zwanych faryzeuszami, to jeszcze obrócił w perzynę zasady szabatu. 

W Ewangelii Mateusza 12 toczy się dość długa dyskusja na temat szabatu. Jezus przechodził wraz z uczniami przez pola zbóż, a wszyscy byli bardzo głodni. Więc postanowili się pożywić. Zerwali trochę kłosów i zjedli wyłuskane ziarno w szabat. Żaden problem, no nie? Błąd. Faryzeusze uznali to za “zbiór plonów”, a była to czynność surowo zabroniona w szabat.

Jezus w odpowiedzi na ich oskarżenia przywołał historię z “pism”, czyli Starego Testamentu, w której Król Dawid i jego przyjaciele byli głodni, i złamali prawo jedząc chleby pokładne, które mogli spożywać wyłącznie kapłani. Na koniec powiedział: “Wiedzcie, że panem szabatu jest Syn Człowieczy” (Mt 12:8). 

Gdyby łuskanie kłosów w szabat niewystarczająco zdenerwowało przywódców religijnych, to kolejne posunięcie Jezusa postawiło kropkę nad i. Udał się do synagogi i zobaczył człowieka z bezwładną ręką. Jezus powiedział temu człowiekowi, by wyciągnął rękę przed siebie, a kiedy to uczynił, jego ręka została uzdrowiona. Tak po prostu. Faryzeusze zamiast wpaść w oszołomienie po takiej demonstracji mocy Jezusa, zaczęli się naradzać, jak Go zgładzić. 

Faryzeusze byli tak bardzo pochłonięci "zasadami", które Jezus łamał w szabat, że zupełnie zapomnieli o ludziach. Wydaje się, że kompletnie nie rozumieli znaczenia szabatu, lecz widzieli w nim tylko kolejną zasadę do przestrzegania i byli ślepi na fakt, że to dla ich dobra. To był dar od Boga dla nich, i mogli czerpać z niego korzyść. Bóg dał im cały dzień na odpoczynek i cieszenie się światem, który stworzył, ale to do nich nie docierało. 

W księdze Wyjścia 20:10 pojawia hebrajskie określenie na słowo praca, brzmiące mela’kah, które oznacza zajęcie lub biznes. Szabat zaś oznaczał niepracowanie. Nie było żadnej mowy o zaprzestaniu pomocy ludziom. Zachowanie szabatu dla faryzeuszy było o wiele ważniejsze, niż docenienie faktu uzdrawiania ludzi. Jednak Jezus nie wydał żadnych nakazów ani ograniczeń odnośnie czynienia dobra w życiu ludzi. Oczy faryzeuszy skupiały się na tym “jak” zachować szabat, zamiast zrozumieć, dlaczego Bóg go dał i przykazał. Tak czy siak, odpoczynek od pracy nie oznacza zaprzestania czynienia dobra. Bóg jest dobry i czyni dobro...nawet w szabat.

Fragment o szabacie mniej mówi o tym “jak” i “kiedy” go przestrzegać. Szabat ma cel i na nim powinniśmy się koncentrować. Sprowadza się to do różnicy między prawem a zasadą. Prawo jest sztywne i zabrania. Zasady są elastyczne i przynoszą wolność.