Modlitwa PańskaPrzykład

Chwała

Święć się imię Twoje

Większość fraz w Modlitwie Pańskiej jest całkowicie prostych, ale jedną z tych, które wymagają przemyślenia jest święć się imię Twoje. Pewne tłumaczenie mówi ‘niech Twoje imię będzie zachowane w świętości', co przybliża sens tego zdania. Pomocnym może też okazać się fakt, że w Biblii przytaczanie czyjegoś imienia to wspominanie o wszystkim, czym ta osoba jest i co reprezentuje. Właściwie nie jesteśmy od tego daleko, gdy mówimy, że ktoś „zmieszał moje imię z błotem” lub „twoje imię zebrało wiele pochwał na spotkaniu”.

Święcić Boże imię lub „zachowywać je w świętości" to, najprościej mówiąc oznacza, czcić lub wychwalać Boga w taki sposób, że On i wszystko, czym On jest, doznaje wywyższenia ponad wszystko, czym my jesteśmy. Ma to na celu przypomnienie sobie, że Bóg powinien być wywyższony i wyniesiony ponad wszystko inne. Musimy tak robić, ponieważ na świecie istnieje pewien rodzaj „duchowej grawitacji”, która ma tendencję ściągania wszystkiego w dół, łącznie z Bogiem. To ściąganie Boga w dół może mieć miejsce na każdym szczeblu. Ktoś mógłby na przykład śmiało powiedzieć, że skoro ‛wykonuje dzieło Boże’, wszelka krytyka pod jego adresem jest równoznaczna z atakiem na Boga. Podobnie jak przypuszczam, większość z nas odmówiłaby umyślnego przejścia po fladze swojego kraju, tak samo też musimy zachować szczególną ostrożność, robiąc lub mówiąc cokolwiek, co mogłoby oczernić lub znieważyć imię Boże. Wiele szkód wyrządzili chrześcijaństwu ludzie, poniżający imię Boże poprzez powoływanie się na niego w wątpliwych przedsięwzięciach. 

Ważne jest, by pamiętać, że Modlitwa Pańska zaczyna się od skupienia się na samym Panu. W Dziesięciu Przykazaniach widzimy, że pierwsze cztery mówią o naszym stosunku do Boga, a pozostałe sześć o naszym stosunku do ludzi. Modlitwa Pańska ma podobny schemat i jest kolejnym przypomnieniem, że prawdziwa modlitwa powinna być skupiona na Bogu, a nie na nas. 

Rozpoczęcie modlitwy od wywyższania Boga w uwielbieniu i chwale to doskonały sposób na początek, z kilku powodów:

• Chwalenie Boga przypomina nam o realności wszechświata. Otaczają nas wszelkiego rodzaju autorytety i osoby, które twierdzą, że są panami wszystkiego, co nas dotyczy. Chwalenie Boga przypomina nam, że niezależnie od tego, z jakimi trudnościami się codziennie zmagamy, to jedynie Bóg jest tym, który ostatecznie sprawuje nad nami kontrolę.
• Chwalenie Boga przypomina nam, kim On jest, a co za tym idzie, kim my jesteśmy. Nawet jeśli przez Chrystusa możemy poznać Boga jako naszego doskonałego rodzica; to kiedy przychodzimy do Niego w modlitwie, nigdy nie możemy usiąść przed Nim jako równy z równym. Chwała nie tylko wywyższa Boga; poprzez poskramianie nas, wskazuje właściwe nam miejsce.
• Chwalenie Boga pozwala nam zachować właściwy punkt widzenia. Chwalenie naszego niebiańskiego Ojca na początku naszej modlitwy oznacza skupienie się na Bogu. To jak zgrywanie mapy z kompasem tak, by wskazywała dokładnie północ. Nasze własne cechy osobowości i zmartwienia są tak silne, że bardzo łatwo jest skupić się w modlitwie na sobie i w ten sposób zmienić sens naszej modlitwy tak, że w efekcie staje się ona czymś w rodzaju listy zakupów. Jeśli nie oprzemy naszych modlitw na uwielbieniu, zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że zaczniemy postrzegać Boga jako jedynie kogoś, kto może odpowiedzieć na nasze prośby. Tworzymy sobie bóstwo, które utożsamia wielkiego nadprzyrodzonego lekarza, niebiański bank lub centrum handlowe „na niebiosach” czy osobę, której celem jest nic więcej niż zwykłe leczenie naszych chorób, pomnażanie naszego majątku czy zaspokajanie wszystkich naszych potrzeb. 
• Chwała przypomina nam, kim Bóg jest. Wielu chrześcijan zaniedbuje Stary Testament i jest to przykre w skutkach, ponieważ to właśnie na jego stronach tworzone są podwaliny nowotestamentowych koncepcji tego, kim naprawdę jest Bóg. W Starym Testamencie widzimy Boga jako Pasterza, Króla, Sędziego, Odkupiciela, Świętego i tak dalej. Wielbienie oparte na Biblii daje nam bogatsze i głębsze pojęcie o tym, kim Bóg jest.
• Chwała wynosi Boga ponad wszystko i wywyższa Go. Stara zasada szkółki niedzielnej jest mądra i dobra: „mały Bóg, duże problemy; wielki Bóg, małe problemy”. Chwała wywyższa Boga!