Boże cele – moje celePrzykład

Wskazówki Jana skierowane do tłumów można podsumować dwoma słowami: Bądźcie hojni.

Bądźmy szczerzy — w miejscach pracy bardziej powszechną praktyką jest zawłaszczanie wszystkiego, co się da. A hojność często bywa raczej chwytem reklamowym niż autentycznym poświęceniem.

Prawda jest taka, że jeśli podczas wyznaczania celów nie uznamy hojności za swój priorytet, to prawdopodobnie automatycznie będziemy się skłaniać ku chciwości. Co zazwyczaj polega na tym, że ciągle będziemy chcieli więcej i nigdy nie osiągniemy zaspokojenia.

Bardzo lubię obraz z Księgi Przysłów 31:20 przedstawiający dzielną niewiastę, która na pierwszym miejscu w swoim życiu stawia szczodrość:

„Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza”.

Otwieranie dłoni oznacza, że ​​wykorzystuje ona swój pełny zasięg w określonym celu. Wyciąganie natomiast, że ​​daje więcej niż to, co jest dla niej wygodne. A fakt, że w obu przypadkach (w języku angielskim przyp. tłum.) ten werset używa liczby mnogiej „ręce” a nie „ręka”, pokazuje nam, że daje wszystko, co ma a nie tylko trochę.

W wyznaczaniu celów chodzi o rozwój, nieprawdaż? Więc jeśli hojność pozwala nam wyjść poza naszą strefę komfortu, to hojność i rozwój duchowy idą w parze.

W jaki sposób możesz w tym roku zwiększyć swoją ofiarność? Poświęć kilka minut i zamiast szybkiej refleksji dobrze przemyśl, w jaki sposób hojność może stać się częścią twojej strategii.

Boże, ponad wszelką wątpliwość jesteś Bogiem hojnym. Wszystko, co mamy, należy do Ciebie, a Ty nam to powierzyłeś. Od naszych uzdolnień aż po całe nasze mienie, a nawet życie — wszystkie one są darami od Ciebie Panie. Pomóż nam ukazać ludziom wokół nas, jaki jesteś, poprzez to, w jaki sposób dobrowolnie obdarowujemy innych i jakie mamy otwarte ręce i serca. Ufamy Tobie. Amen.