Odnajdywanie odpoczynku w codzienności życiaPrzykład

Rytm modlitwy

Kiedy pytałem ludzi, czym jest dla nich modlitwa, wielu odpowiadało, że jest to rozmowa z Bogiem. Większość ludzi, których ankietowałem odpowiadała też, że modlą się gdy są w potrzebie. Takie dwie odpowiedzi otrzymywałem.

Kiedy zgłębiałem 'rytm modlitwy' Bóg pokazał mi minusy tych dwóch podejść. Oczywiście potrzeba modlitwy w trudnych chwilach jest zrozumiała, jednak kiedy dopuścimy, żeby była to jedyna forma porozumiewania się z Bogiem, pozbawiamy siebie dobra i łask płynących z życia w modlitwie. Gdy postrzegamy modlitwę jako mówienie do Boga, skupiamy się na naszej mowie lub prośbach kierowanych do niego. Nie słuchamy wtedy tego, co On ma nam do przekazania. Kiedy rozmawiam z Nim, muszę się otworzyć na Niego i Jego wskazówki. Tak, że jeśli jedynym czasem szukania Go w modlitwie jest środek kryzysu, przegapiamy piękno 'komunii' z Bogiem w czasie pokoju.

Nasze modlitwy nie są tylko jedyną obroną przed trudami i życiowymi próbami w życiu. Modlitwa staje się środkiem, dzięki któremu możemy wytyczać kurs i iść naprzód. Kiedy próbujemy żyć w odpoczynku odnalezionym w Jezusie, to właśnie przez modlitwę możemy podtrzymywać rozmowę z Nim - Bogiem, który prowadzi i kieruje naszym życiem. Musimy pozostać ludźmi modlitwy. Jeśli jako naśladowcy Chrystusa pozwolimy, aby nasza potrzeba modlitwy zmalała, zaczniemy opierać się na naszej kruchej i upadłej naturze, a nie na ogromnej i cudotwórczej mocy Boga.

Jak czytamy w Księdze Przysłów 3:5-8: "Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na swoim rozumie; licz się z Nim na wszystkich swoich drogach, a On prostować będzie twoje ścieżki. Nie uważaj się sam za mądrego, bój się Pana oraz stroń od zła. To przyniesie uzdrowienie twemu ciału i przywróci rześkość twoim kościom". Potrzebujemy Bożej mądrości, jeśli chcemy żyć, mając w życiu jasny cel, w pokoju, który znaleźliśmy w nim. Kiedy oddajemy nasze serca modlitwie, możemy ufać, że Pan nas poprowadzi.

Widzieliśmy nawet, jak ta niezachwiana i pełna nadziei modlitwa doprowadziła do przebudzenia. W 1800 roku, człowiek o imieniu E. M. Bounds szukał u Boga strategii, która pozwoliłaby mu przełamać ciemność, która spowijała jego miasto. Jego pierwszym pomysłem było organizowanie cotygodniowych, niekiedy kilkugodzinnych spotkań modlitewnych. W tym czasie Bóg wykonał niesamowitą pracę we Franklin, w stanie Tennessee. Pisząc o tym niesamowitym okresie przebudzenia, zacytowano Boundsa mówiącego: "Nasza modlitwa musi być przynaglana i kontynuowana z niegasnącą energią, wytrwałością, której nie sposób zaprzeczyć i odwagą, która nigdy nie zawodzi".[2]

Jak jest powiedziane w Księdze Przysłów 3:5-8, wiara w moc i przewodnictwo Boga przyniesie uzdrowienie i orzeźwienie. Kiedy się modlimy, doświadczamy duchowych rzeczy wśród nas. Wzmacnia to naszą wiarę i prowadzi odważnie przed tron.

W Biblii jest historia, w której mężczyzna zwany Jakubem siłuje się z Bogiem (pomijając kontekst, wiem jak dziwnie to brzmi). Jedną z rzeczy, które widzimy w tej historii, jest Jakub mówiący do Tego, z którym się zmaga: "Nie ustąpię", dopóki mi nie pobłogosławisz. Myślę o tym, jak często w naszym pragnieniu wytrwałego modlenia się, modlimy się raz lub dwa razy bez przekonania i żalimy, że nie widzimy żadnego efektu i nie dostajemy odpowiedzi. 

W żaden sposób nie próbuję powiedzieć, jakiego rodzaju wysiłek należy włożyć, aby otrzymać odpowiedź na modlitwę, ale zwracam uwagę na wytrwałość i nieustępliwość, jakie przejawiają się w nadziei na wysłuchanie Boga w tej historii. Jest to przykład nieugięcia się, dopóki Pan nie przemówi, nieodsuwania się od Niego jako jedynego źródła odpowiedzi. Praktykowanie rytmu modlitwy wdroży nasze serca do zaufania Bogu jako jedynemu źródłu rozwiązania dla intencji naszej modlitwy, zmniejszając nasze pragnienie, aby rzeczy działy się według naszej woli.

Biblia: Ewangelia Mateusza 6:5-15

E. M. Bounds, The Complete Works of E. M. Bounds on Prayer: Experience the Wonders of God through Prayer (Grand Rapids: Baker Books), 2004