Odnajdywanie odpoczynku w codzienności życiaPrzykład

Rytm medytacji

Umysł jest w swej szczytowej formie, kiedy nic mu nie przeszkadza. Gdy poddamy się medytacji, łatwiej nam "mieć uszy do słuchania" tego, co Bóg chce nam powiedzieć. Gdy możemy pojąć uczucie i troskę jakie Bóg żywi w stosunku do nas, wtedy zdajemy sobie sprawę, jak On naprawdę pragnie się z nami komunikować i kontaktować. Hałas, pośpiech i tłumy to najwięksi wrogowie prób wsłuchiwania się w głos Boga. Thomas Merton powiedział, że: “wszystkim w życiu potrzeba na tyle ciszy i samotności, by od czasu do czasu usłyszeć głos prawdy dobiegający z naszego wnętrza”. Musimy poznać swoje wnętrze, by do niego zaprosić Boga. 

Medytacja zasadza się na rozważaniu i słuchaniu. Gdy w Biblii czytamy, by kochać Pana naszego Boga całym umysłem [Pwt 6:4–5; Mt 22:37–40; Mk 12:30–31; Łk 10:27], to uważam, że medytacja jest kluczowa we włączaniu się w tę prawdę. Rozważanie prawdy i konsekwencji wielkiej Bożej miłości przynosi nam spokój.

Wielu naśladowców Jezusa może wykazywać podejrzliwość wobec medytacji, ze względu na jej konotacje z praktykami różnych religii. Jednak medytacja jest zupełnie bliblijną, głęboko duchową praktyką. Medytacja była znana autorom Pisma i pojawia się w Biblii pięćdziesiąt osiem razy. Psalm 119:97, Rodzaju 24:63, Psalm 63:6, Psalm 119:148 i Psalm 1:2 to zaledwie kilka z nich. Niektórzy chrześcijanie mogą być zdania, że medytacja jest stratą czasu, jednak wierzę, że przykłady biblijne wskazują, że warto tę praktykę rozwijać.

Myślę, że kilka ważnych przesłanek wskazuje na to, by starać się o rozwijanie praktyki medytowania. Medytacje wschodnie, z zasady, mają na celu oczyszczenie (opróżnienie) umysłu. Celem chrześcijańskiej medytacji jest napełnienie umysłu. Wschodnia medytacja jest nakierowana na oddzielenie się od świata i problemów w nadziei osiągniecia nirwany. Zagrożeniem tego podejścia jest fascynacja oddzielaniem się od świata. W metodzie chrześcijańskiej chodzi o osiągniecie zrozumienia w samym środku światowego zamętu, prowadzące do bogatszego połączenia się z Bogiem. Jak to ujął Thomas Merton: “medytacja nie ma sensu, jeśli nie jest mocno zakorzeniona w życiu". Przeznaczeniem medytacji jest otrzymanie prowadzenia co do tego, jak poruszać się w świecie, a nie odłączanie się i usuwanie się z tego świata. . . . Richard Foster pisze: “chrześcijańska medytacja to umiejętność słyszenia Bożego głosu i bycia mu posłusznym” . . . [6]

Wielu z nam wyrosło na zadowoleniu ze słyszenia Bożych przekazów z drugiej ręki. Mamy wspaniałych pastorów, pisarzy i liderów, którzy dzielą się z nami słowem, które otrzymali w swoim czasie spędzanym z Chrystusem. Powinniśmy jednak pragnąć sami usłyszeć głos Boga. Medytacja pozwala nam poczuć Bożą obecność. Wszyscy jesteśmy Bożym kapłaństwem, a medytacja jest drogą słyszenia Jego głosu.

Werset 5:17 Listu do Rzymian przypomina o sprawiedliwości pochodzącej nie z nas, a wyciszenie się, by tę prawdę rozważać, daje nam odpowiednią perspektywę. Przez całe Pismo Święte przewijają się przypadki, gdy Bóg przemawiał do swojego ludu, gdy on chciał Go słuchać. Pragnienie słyszenia Jego głosu i medytacja to dar łaski. Musimy się o niego modlić i prosić.

[6] Richard Foster, Celebration of Discipline: The Path to Spiritual Growth (New York: Harper) 1998.