Pokorne sercePrzykład

Bądź pokorny... tak, ale jak?

Kiedy mówimy o pokorze, generalnie myślimy o kimś, kto ma wielkie osiągnięcia, ale z dala od blasku reflektorów. Albo o kobiecie, która pracuje w nadgodzinach bez słowa narzekania, okazywania zmęczenia, czy domagania się pochwały. Więc kiedy myślimy o pokorze, rzadko myślimy o dziecku.

A jednak Jezus powiedział, „A zatem kto się uniży, podobnie jak to dziecko, ten w Królestwie Niebios jest prawdziwie wielki”. (Mateusz 18,4)

Ach, jak bardzo Boża mądrość przekracza naszą własną... nasz Ojciec uczy nas, że prawdziwa pokora nie zawsze ujawnia się w naszych zachowaniach. Ale dość często można ją znaleźć w dziecku...

XIII-wieczny perski poeta pisał, „Pokora zakłada, że każde stworzenie na świecie ma potencjał, by nauczyć nas czegoś, co ignorujemy”. Czy pozwolimy dzieciom uczyć nas pokory?

Jezus uczy, że jeśli chcemy być wielcy w Królestwie Bożym, musimy uniżyć się tak jak dzieci. Pozwól Bogu, by cię przemieniał i byś mógł stać się jak te małe dzieci: nieskomplikowane, radosne, łagodne i pokorne w sercu.

Chciałbyś się ze mną o to pomodlić?

„Ojcze, dziękuję Ci za dar życia. Dziękuję Ci, że uczyniłeś nas swoimi dziećmi. Pomóż nam rosnąć w pokorze każdego dnia. Uczyń nas łagodnymi i pokornymi w sercu jak Jezus. Pomóż nam działać i mówić tak jak Ty tego pragniesz, by uwielbić Twoje imię! W imieniu Jezusa, amen”.

Pamiętaj: by być wielkim w Bożym Królestwie trzeba uniżyć się jak małe dziecko!