Pokorne sercePrzykład

Najwspanialszy przykład pokory

Pewnie znasz historię Zacheusza, człowieka znienawidzonego przez lud za pobieranie podatków, idących wprost do kasy Rzymian i okradanie ich, by napełnić swoją własną kieszeń. (Ew. Łukasza 19,1-10)

Popatrzmy co robi Jezus kiedy spotyka go po raz pierwszy: „Gdy Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i powiedział: Zacheuszu, zejdź prędko, gdyż dziś muszę zatrzymać się w twoim domu”. (w. 5)

Ten moment jest niezwykły, ponieważ pokazuje wielkość miłości Ojca do nas. Bóg w swojej cudownej miłości patrzy na ludzkość i posyła swojego jedynego Syna by nas ratować. Miłość, jaką Bóg ma dla ludzkości zyskuje kolejny wymiar kiedy Jezus, Syn Boży, spogląda w górę na Zacheusza.

Już sam fakt, że Bóg patrzy na nas z nieba jest ogromnym aktem miłości. Jezus jednak uniżył samego siebie do tego stopnia, że musiał podnieść swój wzrok na jedno ze swoich stworzeń. To jest prawdziwa łaska.

Czasami ty i ja wspinamy się na drzewo pychy: rozsiadamy się tam na tronie naszych dokonań (które czasem pociągają za sobą niesprawiedliwość, jak to było w przypadku Zacheusza, który okradał swoich sąsiadów)! Jednak Jezus, który kocha nas nieskończoną miłością, nie wstydzi się podnieść swoich oczu na nas, by powiedzieć do nas z najgłębszym uczuciem, „Zejdź prędko, gdyż dziś muszę zatrzymać się w twoim domu”.

Jezus robi pierwszy krok w naszą stronę, wołając nas do siebie. Ale to do nas należy zrobienie drugiego kroku - zejście z drzewa naszej dumy i pozwolenie Mu, by w nas zamieszkał i pozostał.