Koniec mnie — Kyle IdlemanPrzykład

Połamany, by być scalonym

Wystąpienie na TED socjolożki Brené Brown na temat potęgi wrażliwości osiągnęło ponad 15 milionów wyświetleń. Ważnym czynnikiem, który przyczynił się do jego popularności jest prosta prawda o tym, że jakkolwiek nie chcemy tego powiedzieć, tęsknimy za swobodą przyznania się, że jesteśmy połamani. Nie zdajemy sobie sprawy z tej potrzeby. Istnieje ona u każdego z nas, a największa jest u tych, którzy najmniej sobie ją uświadamiają.

Brown pomaga nam dostrzec, że nie jesteśmy jedyni. Oto co mówi: „My jesteśmy «tymi ludźmi». Prawda jest taka, że... jesteśmy tymi ludźmi. Większości z nas dzieli jedna wypłata, jeden rozwód, jedno uzależnione od narkotyków dziecko, jedna diagnoza psychiatryczna, jedna poważna choroba, jedna seksualna napaść, jedna libacja alkoholowa, jedna noc z seksem bez zabezpieczenia lub jeden romans od bycia «tymi ludźmi» — tymi, którym nie ufamy, tymi, których nam żal, tymi, z którymi nie pozwalamy się bawić naszym dzieciom, tymi, którym przydarzają się nieszczęścia, tymi, koło których nie chcielibyśmy mieszkać”.

Zbyt wiele głosów mówi nam, aby zachowywać pozory, bo jeśli nie, to nasze życie się rozpadnie.

Zbyt wiele głosów mówi nam, aby dostarczyć sobie rozrywki, bo jeśli tego nie zrobimy, to złe myśli, rzeczy zaczną się w jakiś sposób do nas sączyć.

Z tego powodu ludzie w naszych czasach stali się mistrzami iluzji, ekspertami w ukrywaniu bólu, nadużywaczami leków, niewolnikami długów, podążaczami za modami, uczestnikami samotności. Ponieważ nie zdajemy sobie sprawy, że jedynym sposobem na bycie złamanym jest... połamanie.

Dobra wiadomość jest taka, że Bóg czyni złamanego scalonym. Bierze pominiętego, niedowartościowanego, opuszczonego, skreślonego, uszkodzonego i zniszczonego i robi to, co tylko On może zrobić.

Bóg uwielbia złamane czynić pięknym.

Jeremiasza 18:4-6 to taki cudowny obraz Boga siedzącego przy kole garncarskim, patrzącego z góry na wadliwy kawałek gliny i odmawiającego wyrzucenia go. Garncarz stworzył kolejny dzbanek „tak jak wydawało mu się najlepiej”. Ta sama glina i te same pęknięcia, ale zrobiony całkowicie od nowa. Nie ma kupy śmieci. Sztuka polega na nieskończonych możliwościach z jednego kawałka gliny.

Moja modlitwa to: „Boże, weź moje połamane kawałki i przekształć je w to, co Tobie wydaje się najlepsze”.