Od lęku do spokoju Przykład

W Liście do Filipian 4:6-7 apostoł Paweł wzywa nas do tego, byśmy się nie zamartwiali. Powinniśmy się natomiast modlić i być wdzięczni. Łatwo dziękować Bogu, kiedy odniesiemy zwycięstwo lub po jakimś cudownym przełomie. Zobaczysz jednak, że zostaliśmy powołani do wdzięczności również wtedy, kiedy zmagamy się z kłopotami.

Paweł pisał te słowa do wierzących w Filippi, będąc w więzieniu, podczas gdy jego przyszłość była bardzo niepewna. Nie skupiał się jednak na swojej sytuacji i jej potencjalnie złych skutkach, lecz patrzył ponad to. W jego liście da się wyczuć głęboką radość i pozytywne nastawienie. 

Zaledwie dwa wersety przed wezwaniem do wyrażania wdzięczności poucza nas, byśmy zawsze się radowali. Mówiąc: "Radujcie się w Panu zawsze", ma na myśli stałą i trwałą radość. W końcu, żeby jeszcze dobitniej wyrazić swą myśl, mówi: "Powtarzam, radujcie się". Paweł pokazuje nam, że nawet, gdy doświadczamy bólu, możemy wybrać radość i chwalić Boga. 

Nie sądzę, żeby Paweł prosił nas o nieszczerą i wymuszoną wdzięczność. Myślę, że nawołuje nas do dziękowania Bogu nawet w trakcie zmagań z naszymi problemami. 

Zauważyłem, że zawsze znajdzie się powód do świętowania. Nawet podczas najtrudniejszych prób, jakie przechodziłem, byłem w stanie znaleźć coś, za co byłem wdzięczny. Skupianie się na tych dobrych stronach i wyrażanie wdzięczności Bogu pomaga zmienić perspektywę widzenia i zrewidować swój sposób myślenia. 

Nagromadzenie negatywnych lub stresujących myśli może stworzyć poczucie nieuchronnej katastrofy. Lecz kiedy skupię się na mojej wdzięczności Bogu zamiast na negatywnych emocjach, czuję jak z moich ramion zaczyna spadać ciężar.