Razem lepiej: Wspólnie szukając BogaPrzykład

Wytrwale podążaj za Bogiem.

Sami możemy zrobić tak mało, a razem możemy zrobić tak wiele — Helen Keller

Historia paralityka z 5 rozdziału Ewangelii Łukasza jest dość niezwykła. Jezus wypowiedział do niego słowa: "Wstań, złóż posłanie. Możesz iść do domu" – i sparaliżowany został natychmiast uleczony. Jednak nie przechodźmy obojętnie obok wersetów poprzedzających to cudowne uzdrowienie. W wersetach 18 i 19 czytamy:

I wtedy jacyś ludzie przynieśli na posłaniu sparaliżowanego. Chcieli go wnieść do środka i położyć przed Jezusem. Jednak ze względu na tłum nie mogli znaleźć sposobu, by się do Niego przedostać. Dlatego weszli na płaski dach, zdjęli część stropu i przez otwór spuścili posłanie z chorym prosto przed Jezusa.

Prosto przed Jezusa.

Doświadczyłeś kiedyś takiego rodzaju przyjaźni, w której samo przebywanie z kimś dosłownie przyprowadziło cię prosto przed Jezusa? Tego rodzaju więzi, że kiedy przechodzisz przez trudny okres, i nawet jeśli przeczuwasz Bożą obecność i prowadzenie w twoim życiu, to oni przychodzą, biorą cię za rękę i prowadzą na spotkanie ze Stwórcą? Ten rodzaj przyjaciół, którzy wiedzą, że sami nie mogą rozwiązać twoich problemów, ale zrobią wszystko, co w ich mocy, żeby doprowadzić cię do Tego, który zapewnia pocieszenie?

Ten typ przyjaźni — zakorzeniony w Bogu, celowy w działaniu i głęboki — jest niezbędny w społeczności. Takich przyjaźni nie zdobywa się ani szybko, ani przypadkiem. Powstają tylko dzięki determinacji, która dla dobra relacji pokona wszelkie bariery.  

Jest coś wyjątkowego w byciu częścią społeczności takiej jak ta. Ponieważ nadejdą dni, a nawet tygodnie, kiedy nie będziemy w stanie choćby otworzyć swojej Biblii. Uczestniczenie w takiej społeczności nie tylko będzie zachęcało do głębszej relacji z Bogiem, ale zapewni, że uda nam się sprawy doprowadzić do końca. 

Równie ekscytujące jest to, że możemy nie tylko czerpać z takiej społeczności, ale także dawać. Możemy być dłońmi i stopami Jezusa w czyimś życiu. Niesamowite jest tak silne zaangażowanie w udział w grupie podobnie myślących chrześcijan, że jesteśmy w stanie zrobić naprawdę dużo, żeby doprowadzić ich do Jezusa, prawda? 

Życie bez ludzi, co do których mamy pewność, że wezmą nasze brzemiona na swoje ramiona, a z nami podzielą się swoimi, jest samotne. Zróbmy krok wiary i nie obawiajmy się być autentyczni w relacjach. 

Społeczność jest tego warta. 

Rozważ

• Spędź trochę czasu na modlitwie o społeczność, w której Bóg cię umieścił. Jeśli w tym momencie nie jesteś członkiem żadnej, módl się o tą, w której pewnego dnia się znajdziesz. Poproś Boga, żeby poprowadził cię do podobnie myślących naśladowców Chrystusa, którzy będą odpowiedzią na twoje potrzeby, a ty będziesz mógł odwdzięczyć się im tym samym.
• Zapisz wszystko, co Bóg mówi do ciebie przez dzisiejsze czytanie Biblii lub poprzez treść rozważań.