Razem lepiej: Wspólnie szukając BogaPrzykład

Konsekwentnie napominaj.

Szczera krytyka nie zagraża przyjaźni. Wzmacnia ją. — Charles Swindoll 

Ludzie często myślą, że napominanie i zachęcanie są równoznaczne. Po części to prawda. Napominanie jest rodzajem zachęty, ale jest też czymś znacznie ważniejszym. Użyte w Liście do Hebrajczyków 3:13 oryginalne greckie słowo, przetłumaczone jako zachęta, to parakaleō. Znaczy ono: pouczać, doradzać, ostrzegać, mobilizować, uczyć, pocieszać i — tak — zachęcać. 

Na co dzień łatwiej nam jest napominać w znaczeniu: uczyć, pocieszać i zachęcać. Ale trudniejszą częścią napominania jest pouczanie, doradzanie, ostrzeganie czy mobilizowanie. Trudniejsze dlatego, że ludzie nie zawsze chcą usłyszeć, co mamy do powiedzenia. Nawet członkowie naszej społeczności. 

Przedyskutujmy oba aspekty napominania:

Pouczaj i mobilizuj w odpowiedni sposób.
Nie możemy narzekać na brak rad płynących od innych ludzi. Wszyscy mają własną opinię na niemal każdy temat. I w gruncie rzeczy jest to pouczanie — oferowanie porady lub przestrogi. Jednak pouczanie czy mobilizowanie kogoś "mądrością tego świata" nie jest wystarczająco dobre. Musimy być ugruntowani w tym, co mówi nasz Bóg, żeby zaoferować życiodajną mądrość Jego Słowa. Jeśli zależy nam na bliskich członkach naszej społeczności, musimy chcieć zaoferować im swoje myśli i wskazówki, nawet jeśli nasze słowa nie cieszą się popularnością. I musimy chcieć tego samego z drugiej strony. Tak jak powinniśmy służyć radą zgodną z Bożą mądrością, tak samo powinniśmy ją chętnie przyjmować.

Nieustannie zachęcaj i nauczaj.
Świat, w którym żyjemy, jest pełen wyzwań i walki. Tak trudno jest utrzymać pozytywną perspektywę, kiedy większość tego, co nas otacza, jest negatywna. Kiedy kogoś zachęcamy, zaszczepiamy w nim odwagę. To tak, jakbyśmy przekazywali mu część swojej odwagi. Wszyscy tego potrzebujemy — nawet ludzie, którzy są naprawdę świetni w zachęcaniu innych. Wygłaszajmy więc życiodajne słowa i zdania pełne Bożej mądrości związane z czyimś charakterem, okolicznościami, w których ktoś się znajduje i próbami, przez które przechodzi. Nawiązując do Hebrajczyków 3:13, jeśli nie będziemy zachęcać innych, zostaniemy zwiedzeni przez grzech. Jeśli nie otrzymamy słów zachęty, których potrzebujemy, naszym duszom będzie brakować strawy duchowej.

Nie bójmy się być tymi, którzy oferują i przyjmują napomnienia w swojej społeczności. To sprawi, że dla chwały Bożej staniemy się lepszymi wersjami samych siebie, a także pogłębi to nasze ziemskie przyjaźnie.

Rozważ

• Czy trudno ci wspierać ludzi i mówić im (albo o nich) dobre rzeczy? Dlaczego tak jest?
• Czy jest ci trudno prowadzić rozmowy, które wiążą się z wyzwaniem lub dyskomfortem? Zapisz dlaczego.
• Zapisz wszystko, co Bóg mówi do ciebie przez dzisiejsze czytanie Biblii lub poprzez treść rozważań.